آیا رابطه دهانی می تواند منجر به انتقال ایدز شود؟ 

رابطه دهانی که یکی از متعارف ترین روشهای ارتباط جنسی هست بطور فراوان بین زوج ها انجام میگردد که درمورد انتقال ایدز نکاتی را باید به آن دقت نمود. انتقال HIV در طي ارتباط جنسی دهانی براي هردو فرد فاعل و مفعول با احتمال کم «Small risk» وجوددارد.احتمال انتقال از فرد مفعول HIV مثبت به فاعل تندرست در صورتي امکان پذير هست

که فاعل در ارتباط با ترشحات جنسي «مايع مني يا ترشحات واژن» يا خون «خون عادت ماهانه يا زخمي در ناحيه تناسلي يا مقعدي» مفعول به بريدگي-زخم يا جراحت يا منطقه ملتهبي در دهان يا گلوي فرد فاعل برسد.پوشش دهان و گلو در مقابل عفونتهاي ويروسي «مشابه HIV» بسيار مقاوم هست و اگر فرد تندرست باشد امکان انتقال محتمل نيست.

بعلاوه امکان انتقال از مفعول HIV مثبت به فاعل تندرست، در طي رابطه جنسی دهانی، خيلي کم هست دليل آن هم اين هست که ميزان HIV موجود در بزاق دهان بسيار بسيار کم هست و به اندازه ای نيست که منتهی به آلودگي فرد مقابل گردد. تنها خطر دراين حالت مقدور هست بخاطر وجود زخم خونريزي دهنده

يا لثه خونريزي دهنده در فرد HIV مثبت باشد که خون رابه مخاط دستگاه تناسلي يا مقعدي و يا زخم و جراحتي که مقدور هست فرد تندرست مقابل داشته باشد، منتقل کند «هپاتيت C هم از اين روش منتقل ميگردد»ريسک انتقال HIV از فرد آلوده از طريق ارتباط جنسی دهانی بسيار کمتر از ريسک آن در طي «Anal يا Vaginal» هست.

تعيين دقيق ميزان ريسک انتقال HIV در نتيجه ارتباط جنسی دهانی بسيار مشکل هست چراکه اکثر کساني که ارتباط جنسي دارند تنها انحصار به ارتباط جنسی دهانی نمي شود و فرمهاي ديگر ارتباط جنسي «آنال يا واژينال» را هم حاوی مي شود بنابراين تعيين اينکه انتقال HIV از طريق ارتباط جنسی دهانی بوده يا فرمهاي ديگر ارتباط جنسي، بسيار مشکل هست.

نهايتا اينکه عوامل متعددي ريسک انتقال HIV از طريق ارتباط جنسی دهانی را افزايش مي دهند من جمله زخم ها و جراحات دهاني- خونريزي لثه-زخمهاي تناسلي- سوراخ کردن دهان «oral piercing» و حضور هم زمان ديگر بيماريهاي جنسي.

خطر انتقال ويروس در ارتباط دهانی با پنيس « آلت تناسلی مردانه»

خطر بالفعل:در ارتباط دهانی با آلت مردانه به شکل نظری خطر انتقال برای شريکی که ارتباط دهانی را انجام میدهد «کسیکه آلت رابا دهان خود تحريک میکند» وجوددارد. بدليل اينکه آلودگی از طريق ترشحات پيش ازمنی و منی به دهان راه پيدا میکند.

برای شخصی که آلت وی بوسيله دهان شريک جنسی اش تحريک می‌شود نيز، از نظر نظری خطر انتقال آلودگی وجوددارد به دليل آن که آلودگی مستقيماً از ترشحات دهان بوسيله خراش، بريدگی روی پنيس و همچنين از طريق منی با خون ارتباط پيدا می‌کند.

خطر مستند:

البته ميزان خطر به مراتب بسيار کمتر از خطر ارتباط جنسی مقعدی و واژينال هست.ضمناً ويروس اچ. آی. وی. می‌تواند به شخص دريافت کننده انتقال پيدا کند حتی در مواقعی که انزال صورت نگرفته و مايع منی خارج نشده باشد.

خطر انتقال ويروس در ارتباط دهانی با واژن «عضو جنسی زنانه»

خطر بالفعل:

در ارتباط دهانی با عضو جنسی زنانه به شکل نظری خطر انتقال برای شريکی که ارتباط دهانی را انجام می‌دهد «کسیکه واژن رابا دهان خود تحريک می‌کند» وجوددارد. بدليل اينکه مايعات مهبلی آلوده و خون واژن آلوده می‌تواند به داخل دهان راه پيدا میکند. «اين مسئله محدود به خون زمان قاعدگی نمی‌شود.»

برای خانمی که عضو جنسی وی بوسيله دهان شريک جنسی اش تحريک میشود نيز، خطر انتقال آلودگی وجوددارد، اگر ويروس و يا خون آلوده ازمايعات دهان و به واژن و زخم هاي مهبلی و يا ديواره واژن ارتباط پيدا کند.

خطر مستند:

ميزان خطر انتقال اچ. آی. وی. دراين مورد نيز به مراتب بسيار کمتر از خطر انتقال ويروس از طريق ارتباط جنسی مقعدی و واژينال هست. در هر صورت در چندين مورد گزارش شده از انتقال ويروس ازطريق دهان، بيشتر ارتباط دهانی با واژينال گزارش شده هست.

خطر انتقال ويروس در ارتباط دهانی با مقعد
خطر بالفعل:

در تحريک دهانی مقعد نيز به شکل نظری خطر انتقال برای شريکی که ارتباط دهانی را انجام می‌دهد «کسیکه مقعد رابا دهان خود تحريک میکند» وجوددارد. بدليل اينکه اين عضو در دسترس خون آلوده قرار دارد که از ضايعات، ترشحات و خونی که بر اثر برش، زخم و يا خراش در اطراف مقعد پديد می آيد به داخل دهان راه پيدا می‌کند.

برای شريک جنسی که مقعد وی بوسيله دهان ديگری تحريک میشود نيز، خطر انتقال آلودگی وجوددارد، اگر ويروس و يا خون آلوده ازمايعات دهان و با مقعد ارتباط پيدا کند.

خطر مستند:

مواردی مستدل ومستند از انتقال بوسيله ارتباط دهانی با مقعد ثبت شده هست.