شاهکار دیو و دلبر با بازی دلبرانه اما واتسون 

اما واتسون بازیگر جوان و سرشناس هالیوودی در فیلم دیو و دلبر نقش آفرینی قابل تحسینی داشته هست به طوری که گیشه فیلم را نیز پرفروش نموده هست. دیزنی بعد از نسخه سینمایی سیندرلا و پسر جنگل حالا با ورژن سینمایی «دیو و دلبر» سینماها را تسخیر کرده هست.

اطلاعات فوری

• کارگردان: بیل کاندن
• بازیگران: اما واتسون، دن استیونز، ایان مک گرگور، اما تامپسون، کوین کلاین و آدرا مک دانلد
• بودجه ساخت: 160 میلیون دلار
• نمره در «IMDB»: 7.8 از 10
• امتیاز متاکرتیک: 65
• کمپانی ساخت: دیزنی
• محصول: 2017 ایالات امریکا

هالیوود و کمپانی هاي بزرگ سینمایی که مدت هاست در انبان و انبار قبل هاشان دنبال مواد خام می‌گردند و دیگر به ندرت زیر با ساخت پروژه اي میروند که قبلا از آن جواب نگرفته باشند، این بار از آرشیو سال 1991 انیمیشن پیروز «دیو و دلبر» را بیرون آورده اند و از آن یک نسخه سینمایی تهیه کرده اند. فیلمی که از اواسط ماه مارس سال جاری در ایالات امریکا پخش شد و بیل کاندن آن را کارگردانی کرده هست.

«دیو و دلبر» دهمین فیلم سینمایی این بازیگر و کارگردان آمریکایی هست که در کارنامه خود آثاری چون «آقای هولمز»، «خواهر، خواهر» و «دختران رویایی» را داشته. فیلم با بودجه اي بالغ بر 160 میلیون دلار تهیه شده و تاکنون قریب به 980 میلیون دلار فروش داشته هست. حالا برای اینکه از کم و کیف این فیلم بیشتر بدانید، با این گزارش همراه باشید.

قابل اعتنا

کمتر کسی هست که داستان فانتزی و افسانه اي دیو و دلبر را نخوانده یا انیمیشن آن را ندیده باشد اما محض یادآوری باید بگوییم که این داستان «بل» همان دختری هست که در قصری عجیب و مخوف که اشیای آن نیز جاندار میباشند، اسیر یک دیو طلسم شده هست و تدریجی با محبت و عشق به قلب دیو رسوخ میکند.

این در حالی هست که یک شکارچی به نام «گواتسون» نیز دل در گروه عشق بل دارد. اما واتسون نقش بل را ایفا کرده هست و دن استیونز هم ایفاگر نقش دیو هست. لوک ایوانز هم نقش گواتسون بدطینت را برعهده گرفته هست. بازیگران بزرگ و مشهوری چون ایان مک گرگور، اما تامپسون، کوین کلاین و آدرا مک دانلد هم در نقش هاي فرعی فیلم ظاهر شده اند.

امتیاز فیلم در IMDB 7.8، در راتن تومیتوز 71 و در متاکریتیک 65 هست. معنایش این هست که هرچه منتقدان جدی تر فیلم را ارزیابی کنند، امتیاز آن کمتر خواهدشد.

تمهیدات تازه برای داستان کهنه

در نسخه جدیدی که کمپانی دیزنی از کارتون کلاسیک خود اقتباس کرده هست، سازندگان فیلم تصمیم گرفته اند که تغییراتی در خط قدیمی داستان ایجاد کنند. مثلا «بل» شخصیت خلاق خانواده هست و پدرش، موریس، یک سازنده جعبه هاي موسیقی هست. گرچه بل همچنان به مطالعه بسیار علاقه مند هست.

اما واتسون در مصاحبه با هفته نامه اینترتینمنت گفته هست: «ما برای بل یک داستان بعنوان پیش اساس در نظر گرفتیم که در آن او دست به اختراع نوعی خودرو لباسشویی می‌زند و به این ترتیب به جای اینکه وقتش را صرف رخت شستن کند، میتواند یک گوشه بنشیند و با خیال راحت کتاب بخواند.»

در نسخه انیمیشن چنین چیزی وجود نداشت. ضمن اینکه جاش گد در نقش پیشکار و همراه دائمی گواتسون، یعنی لوفو ایفای نقش کرده هست و گرچه باید بدانید که کمپانی دیزنی با گنجاندن این کاراکتر در فیلم ریسک بزرگی کرده. چرایش را گرچه خودتان در فیلم مشاهده نمایید؛ از بیان آن معذوریم.

به قدمت تاریخ

قدمت داستان «دیو و دلبر» و ترانه سرشناس آن تقریبا به قدمت تاریخ بشریت هست. منکن که نسخه اوریجینال موسیقی را در سال 1991 نوشته هست، این بار نیز آهنگسازی این نسخه سینمایی را برعهده گرفته و گرچه ترانه جدیدی در آن گنجانده که بازخوانی تصنیف محبوب هست از آریانا گرند، جان لبخند و جاش گوربن.

همگان می‌دانند که بخش زیاد اي از محبوبیت «دیو و دلبر» به خاطر ترانه هاي زیبای آن هست. کمپانی دیزنی هم در این نسخه سنگ تمام گذاشته و یک پکیج کامل ترانه، از جمله ترانه «چگونه یک لحظه می‌تواند تا ابد جاویدان باشد» را با اجرای سلین دیون به این نسخه جدید افزوده هست.

نکته جالبش این هست که سلین دیون اجرای ترانه ساندترک انیمیشن را در سال 1991 نیز برعهده داشته هست. برای اینکه فیلم حال و هوای تکراری نداشته باشد، تغییراتی نیز در شخصیت آشنای جاندار قصر اعمال شده هست. شخصیت هاي قدیمی گرچه همۀ سر جای خود میباشند، اما یک شخصیت خوشگل و جدید به نام مایستر و کادنزا به آنها اضافه شده که یک ساز موسیقی هست و استنلی توچی به جایش صداپیشگی کرده.

ریسک بزرگ برای کارگردان معمولی

وقتی از بیل کاندن پرسیدند که آخر روی چه حسابی تصمیم گرفتی این فیلم را بسازی؟ چنین توضیح داد: «خب به نظر خودم این یک چالش اساسی بد که بخواهی چنین کارتون معروفی را با مدیومی تازه بازسازی کنی. نکته خوبش این بود که شخصیتی سرشناس و محبوب مانند بل را در اختیار داشتی و می دانستی که قرار هست

عاشق یک دیو بشود. خب، اینجا با آدمیزاد طرف بودیم و قصه را هم که همۀ می دانستند. یعنی از اول فیلم همۀ خبر دارند که دیو و دلبر قرار هست به هم علاقه مند شوند.باید کاری می‌کردیم که مقداری از بار فانتزی نسخه انیمیشن کاسته شود و مردم انها را بعنوان دو انسان بپذیرند. برای من پرسش اصلی این بود که بل چه زمانی وارد ماجرا میشود

و پیش از او و پدرش به چه کاری مشغول میباشند. شروع کردیم ایده اصلی را پروراندن مثلا درمورد پیشینه پدرش حرف هایي زدیم. اینکه او زمانی به قصر دیو راه یافته اما حاضر نیست درمورد رخدادهایی که در آن جا شاهد بوده حرفی بزند. همین طور به طرز مرموزی درمورد مادر بل نیز حرفی نمیزند. این‌ها نکاتی بودند که رابطه این پدر و دختر را انسانی تر می‌کردند.»

اما نکته دیدنی تری که بیل کاندن مطرح کرده این هست که با مشاهده موفقیت فیلم «عالم هپروت» به این فکر افتاده که یک موزیکال کلاسیک بسازد. «دیو و دلبر» گزینه خوبی بود برای ساختن نسخه سینمایی از یک موزیکال کلاسیک که هم بارها روی صحنه برادوی اجرا شده هست و هم از روی آن انیمیشن موفقی ساخته اند.

دلبری با حال و هوای هری پاتر

اگر مهم‌ترین برگ برنده «دیو و دلبر» را حضور اما واتسون بدانیم، حرف بیراهی نزده ایم. غلظت فانتزی «دیو و دلبر» تقریبا به همان اندازه آلبوم فیلمهای هری پاتر هست و کلا مردم هم مشاهده بازیگر محبوبشان را در نقش یکی از پرنسس هاي دیزنی دوست دارند. بازی اما واستون در فیلم بسیار خوشایند و دلنشین هست و مورد ستایش بیشتر منتقدان قرار گرفته.

خودش میگوید: «من داستان را این طور دیدم که یک زندانی قرار هست عاشق زندانبان خود شود. بل تمام مدت با رفتارهای خشن دیو مخالفت می‌کند. او اصلا دچار عقده روانی نیست، چون در مصاف با زندانبان تمام خصوصیات قبلی خود را حفظ می‌کند و همچنان آدم مستقلی هست که میخواهد از آزادی هاي فردی خود بهره مند باشد.

ظاهر ماجرا این هست که بل اسیر هیولایی شده، اما او در حقیقت دارد خود را قربانی می‌کند که پدرش را نجات دهد. او مدام در حال تلاش برای گریختن و مبارزه هست و سرانجام با مهربانی خارق العاده خود ذهنیت دیو را تغییر می‌دهد.»نکته مسلم این هست که بازی در این نقش برای اما واتسون یک ریسک بوده. ایفای نقش کاراکترهای محبوب انیمیشن کار بسیار دشواری هست،

چون چند نسل با آنها خاطره دارند و نمی‌خواهند با تصویری نادرست و نامنطبق بر خاطراتشان مواجه شوند. اما واتسون از پس این وظیفه مفید برآمده و کاری کرده که از این پس همگان با شنیدن نام «بل» چهره وی را به خاطر بیاورند، نه نسخه انیمیشن 1991 را.

منتقدان چه میگویند؟

وقتی یک سوی ماجرا دیو باشد و سوی دیگرش دلبر، دامنه نظرات منتقدان نیز از مثبت و بینظیر تا منفی و مزخرف گسترده می‌شود. حقیقت اما این هست که بیشتر منتقدان به خاطر بار نوستالژیکی که این فیلم دارد و همین طور موسیقی و بازی هاي مفید، هوادار آن بوده اند. اوون گیلبرمن، منتقد نشریه ورایتی معتقد هست که فیلم بسیار دوست داشتنی از کار درآمده هست و یکی از مشابه هاي مفید اقتباسی از آثار سرشناس قدیمی هست.

منتقدانی چون اي. او اسکات از نیویورک تایمز هم فیلم را ستوده اند و خصوصا بازی ما واستون و دن واتسونز را بسیار پسندیده اند. مهمترین مخالف فیلم مارک رایان هست که از نظرش در این نسخه سینمایی هیچ تلاشی نشده تا چیزی تازه و متفاوت به بیننده عرضه شود.

کسانی که فیلم را زیاد تحویل نگرفته اند اعتقاد دارند که کارگردان تمام تلاش خود را در دکور و لباس و موسیقی و جلوه هاي ویژه متمرکز کرده هست و به همین خاطر از پروراندن و عمق بخشیدن به قصه غافل مانده هست. انها معتقد میباشند که رابطه عاشقانه بل و دیو زیادی آبکی و بی مقدمه هست.

خیلی ها هم بر این عقیده اند که وفاداری بیش از حد کارگردان به ظواهر و خط روایی نسخه انیمیشن، به فیلم لطمه زده هست و برای کسانی که انیمیشن را دیده اند تبدیل شده به اثری خسته کننده و معمولی.

بازیگران شاهزاده خانم هاي دیزنی

بازی اما واتسون در نقش «بل» شاهزاده خانم سرشناس کمپانی دیزنی چالش بزرگی برای او بوده. در سال هاي جدید که شرکت دیزنی تصمیم گرفته نسخه سینمایی و لایو اکشن از انیمیشن هایش بسازد، بازیگران زن بسیار بخت خود را در احیای این شاهزاده خانم ها آزموده اند.بعضی مانند اما واتسون مورد قبول مردم قرار گرفته اند و بعضی به سرعت محو و فراموش شده اند. در اینجا مروری داریم بر گزینش بازیگران برای این نقش ها.

از «سفید برقی» شروع کنیم که یکبار کریستن استوارت در نقش او ظاهر شد و چنگی به دل نزد و بار دیگر لیلی کالینز نقشش را ایفا کرد و او هم نتوانست زیاد پیروز باشد. الیزا بنت اما در فیلم «سفیدبرفی» برادران گریم حضور درخشانی داشته هست.

عدم موفقیت در ایفای نقش «زیبای خفته» از این هم بیشتر بوده. در «مالیسیفنت» که اقتباسی سینمایی از این داستان بود، ال فانینگ در برابر آنجلینا جولی تقریبا محو شد. ایندیا ایسلی هم در نسخه ژانر وحشت این داستان درخشش چندانی نداشت. انگار هرچه شخصیت کارتونی مشهورتر و محبوب تر باشد، بازی در نقش او نیز کار دشوارتری هست. به همین خاطر هست که تاکنون هیچ سیندرلای ماندگار و موفقی در عالم سینما نداشته ایم.

سوفیا کارسون در اگر کفش به پایش بخورد موفقیتی کسب نکرد و لیلی جیمز هم نتوانست عکس خود را با بازی در فیلم سیندرلا در ذهن تماشاگران ثبت کند. آریل قهرمان داستان پری دریایی هم هنوز در سینما موفقیتی نداشته. گرچه فیلم تازه اي براساس این داستان در دره هست که پاپی دریتون نقش اصلی آن را نقش بازی کرده هست و باید دید تا چه حد پیروز خواهدبود. نسخه مدرن سینمایی با بازی رزی مک هم نتوانست موفقیت چشمگیری کسب کند.

یاسمین، شاهزاده خانم دیگر دیزنی که در کارتون علاءالدین و چراغ جادو به شهرت رسید نیز هنوز در سینما چهره ماندگاری نداشته هست. شخصیت هایي چون راپونزل، مولان، پاکاهونتاس، تیانا و اسمرالدا نیز در نوبت بازسازی سینمایی میباشند. هم در اساس بازسازی و هم در اساس گزینه بازیگر داستان هاي زن محور دیزنی تردیدها و ریسک هاي زیادی وجود دارد.

 به گزارش پارس ناز هر کارگردان و بازیگر جرئت آن را ندارد که به سراغ این پروژه ها برود، چون از فرط آشنایی برای مردم، ممکن هست به سادگی شکست بخورد.به این ترتیب باید اما واتسون را پیروز ترین بازیگر در ایفای نقش یکی از شاهزاده خانم هاي دیزنی دانست. این در حالی هست که حساست روی قهرمانان مرد دیزی زیاد زیاد نیست

و تقریبا بیشتر بازیگران حاضر در این نقش ها به سرعت مورد قبول تماشاگران قرار می‌گیرند. بازیگران مرد باید چالش هاي بزرگ را در اقتباس هایي که از کمیک هاي مارول انجام میشود، تجربه کنند.