مصاحبه با حامد همایون خواننده محبوب این روزها 

حامد همایون وقتی آهنگ خود را بیرون داد سریعا ا استقبال مردم مواجه شد و طرفداران بسیاری پیدا کرد. پس او راهش را بسیار مصمم تر از قبل ادامه داد. حامد همایون شیرازی است. سال ها در آنجا درس خوانده و درس داده. در همین مطلب می بینید که چقدر برای رسیدن به آنچه اکنون هست زحمت کشیده.

او عاشق موسیقی ست و صحبت کردن با او هم جذاب است. پسری مهربان و باشخصیت و تحصیل کرده از خانواده ای که داشتن فوق لیسانس حداقل سواد لازم برای باسواد بودن است!

وقتی گفت 15 سال مدرس آواز بود خیالم راحت شد. خیلی خوب است کسی به موفقیت برسد که حق اش باشد. حامد سال ها به موسیقی عشق ورزید و تلاش و مطالعه و تجربه کرد و در کنارش، در خانواده ای تحصیلکرده، تحصیل اش را هم فراموش نکرد و تا مقطع فوق لیسانس درس خواند. او این استایلش در خواندن را رایگان و اتفاقی به دست نیاورده است. تلاش کرد و تلاش کرد

و وقتی با واسطه سامان امامی آهنگساز و نوازنده به محسن رجب پور معرفی شد، آنقدر توانایی و دانش داشت که این تهیه کننده باسابقه و باتجربه بگوید با او زبان مشترک داشته است.

حامد با این توانایی و پیشینه، خودش را دربست در اختیار تجربه های ستاره ساز محسن رجب پور و تیم اتاق فکر ترانه شرقی قرار داد تا به یکباره پر بگیرد و بشود حامد همایون.
شما از شهر ادب و هنر، شیراز برخاستی. چه چیزی از اول شما را به سمت هنر کشاند؛ شعر، موسیقی یا…؟

من از موقعی که یادم هست می خواندم و از همان کودکی عاشق موسیقی بودم. اینکه چرا این اتفاق افتاد را دقیق نمی دانم ولی فکر می کنم بخش مهم آن ارثی است چون هم پدرم صدا دارند و می خواندند و هم برادران و خواهرم صدای خوبی دارند.

یعنی از ابتدا علاقه مند بودی؟

آنها استعدادش را دارند اما من واقعا علاقه مند و پیگیر بودم و همان طوری که گفتم از سن خیلی کم ترانه را می نوشتم و از حفظ می خواندم.

یادت هست اولین آهنگی که حفظ کردی و در یک جمع خواندی چه بود؟

بله. یادم هست. وقتی که آمادگی و پیش دبستانی می رفتم این ترانه آقای شماعی زاده را حفظ کرده بودم و می خواندم: «آره هر بار خواستم، بگم که دوستت دارم…». همیشه هم در مدرسه تک خوان گروه سرود بودم. سر صف، توی کلاس، آخر کلاس های ادبیات و همه جا که از من می خواستند می خواندم.

صدایت هم خوب بود؟

یادم نیست که صدایم آن موقع چه جور صدایی بود اما همه جا می خواندم و یادم هست که همه جا مورد اقبال بود. بعدا پسرخالم ام هم با من پیانو می زد و می خواندم. از دوره دبیرستان هم گیتار می زدم و می خواندم.

پیش چه کسی گیتار را یاد گرفته بودی؟

آنجا استادی در شیراز داریم که استاد بزرگی هستند به نام آقای مرشد. من پیش ایشان رفتم که گیتار یاد بگیرم اما ایشان از من تست گرفتند و گفتند برو بخوان. البته چون ساز خریده بودم همین طوری پیش خودم تمرین می کردم. سال دوم دبیرستان که بودم سلفژ را پیش آقای کورش میری یاد گرفتم ایشان الان دکترای موسیقی گرفتند

و در تهران رهبر ارکستر هستند. آن موقع ایشان در یک آموزشگاه در شیراز سلفژ درس می داد و من پوتزولی یک و دو را پیش ایشان پاس کردم.

چون سلفژ خوبی داشتم ساز را هم پیش خودم در حدی که به خواندنم کمک کند یاد گرفتم. اول گیتار زدم و بعد از یک مدتی پیانو زدم و در کارشان آواز را هم کار می کردم.

از همان اول هم گرایشت به سمت کلاسیک و پاپ- کلاسیک بود؟

گرایش و علاقه من به موسیقی به خاطر موسیقی پاپ شروع شد اما در یک برهه ای به خاطر جو موسیقی که به خاطر تمایل به موسیقی جز و کلاسیک وجود داشت، من هم روی همان موج حرکت کردم و موسیقی کلاسیک یاد گرفتم. یک مدت آواز کلاسیک تمرین کردم و روی نت آواز ایرانی می خواندم

و بعد از یک مدت که دوره هارمونی و سلفژ و کنترپوان را گذراندم، به پیشنهاد چند نفر از دوستانم شروع کردم به تدریس در آموزشگاه ها. شش سال هم به صورت جدی در آموزشگاه های معتبر درس دادم و مدرک مربیگری آواز را هم دارم.

پس در واقع در موسیقی حرفه ای شدید؟

در موسیقی که هیچ وقت نمی شود گفت من حرفه ای شده ام چون واقعا موسیقی انتها ندارد. البته من به صورت حرفه ای موسیقی را دنبال می کنم و همیشه در حال کار و مطالعه هستم و اساس فیلد مطالعه ای من هم در موسیقی است. اینکه آواز درس دادم و هارمونی و کنترپوان می دانم

خیلی به من کمک کرده است. بعضی وقت ها که ذهن خسته می شود و آدم حس تکرار شدن می کند اگر دانش کار را هم داشته باشد، این علم می تواند به او کمک کند تا از شاخه های دیگری وارد این قصه شود.

آن موقع که در آموزشگاه ها سلفژ و آواز درس می دادی خواننده مورد علاقه ات چه کسی بود؟

من بسیاری از کارهای خوانندگان موسیقی ایران را دوست دارم اما هیچ وقت هیچ خواننده ایرانی خواننده مورد علاقه ام نبوده. اسطوره آواز من سلین دیون بود و همیشه کارهای ایشان را دنبال می کردم. همچنین کریس دی برگ را به واسطه آواز نرم و راحتی که همیشه می خواند خیلی دوست داشتم و سعی می کردم متن ترانه هایش را بنویسم و ترجمه کنم و یاد بگیرم.

خودت هم می خواندی؟

بله. انگلیسی هم زیاد تمرین می کنم و می خوانم.

در چه رشته ای تحصیل کردی؟

من فوق لیسانس آبیاری و زهکشی از دانشگاه شیراز دارم.

با توجه به اینکه گفتی از کودکی موسیقی را دنبال کردی، چه شد که نرفتی موسیقی بخوانی؟

این همان کشمکشی است که همه در خانواده دارند. من در مدرسه همیشه جزو شاگردهای خوب و تقریبا همیشه شاگرد اول بودم. حتی در دبیرستان هم در دبیرستانی درس خواندم که بهترین دبیرستان بود. یعنی این دبیرستان ورودی داشت و شاید بیشتر از 15 نفر نمی گرفت و من ورودی را قبول شدم و رفتم.

درسم همیشه خوب بود و خانوادگی از لحاظ تحصیل خوب هستیم. برادر بزرگم آمریکا است و برادر بعد از ایشان هم یکی از نابغه های ریاضی است و همین الان در موسسه های معتبر درس می دهد. من هم درسم خوب بود اما یک چیزی همیشه مرا به سمت موسیقی می کشاند. یک چیز عجیب و غریب. هر جایی هم که می خواستم به سمت دیگری بروم باز بر می گشتم به سمت موسیقی.

و به اصرار خانواده رفتی رشته مهندسی کشاورزی خواندی؟

به اصرار خانواده نبود. این شکل روتین کار بود که همه باید می رفتند مهندس یا دکتر می شدند. ضمن اینکه آن موقعی که من می خواستم وارد دانشگاه شوم، دانشگاه موسیقی اصلا رشته موسیقی غربی نداشت. البته از 18 سالگی که وارد دانشگاه شدم، در همان دانشگاه خیلی اتفاق های خوبی برایم افتاد.

اولین سالی که وارد دانشگاه شدم گروه موسیقی داشتیم و اجرا می رفتیم. شاید با همان گروه بالای پنجاه، شصت تا اجرا رفتیم. از همان موقع و در همان حدی که موزیک می دانستیم آهنگ می ساختیم. البته آهنگ هایمان دست و پا شکسته بود اما به هر حال باعث تجربه کردن مان می شد

و به مرور زمان به ما کمک کرد. البته ما بیشتر آهنگ های دیگران را می خواندیم اما لا به لایش خودمان هم کار می کردیم و تجربه به دست می آوردیم.
پس در کنار درس، موسیقی را هم جدی پیگیری می کردی؟

اساتیدم می گفتند اصلا ولش کن. تو همان دنبال موسیقی باش (خنده). زیاد سر کلاس نمی رفتم، البته درسم را هم می خواندم.

جالب است که با این وضعیت فوق لیسانس هم خواندی!

خانواده ما اینجوری است. همه در این حد را درس می خوانند.

یعنی کمتر از فوق لیسانس را تایید نمی کنند؟

(خنده) علاقه اصلی من موسیقی بود و الان، با توجه به اینکه همیشه تمرکزم موسیقی بود، مهندس خوبی نیستم و اصولا آدم فنی هم نیستم. اعتراف می کنم.

بعد از فوق لیسانس هم که رفتی سربازی. چه زمانی به صورت حرفه ای اولین آهنگ را ساختی؟

علاقه ام به موسیقی وقتی خیلی جدی تر شد که شروع کردم به تدریس. وقتی هم که شما می خواهید درس بدهید باید دایره اطلاعات تان را خیلی وسیع کنید. من همیشه کتاب می خواندم اما وقتی قرار شد درس بدهم به شدت هرچه بیشتر کتاب می خواندم. اوریجینال کتاب تکنیک جهانی آواز نوشته

لارابرانیک آندرسن را تهیه کردم چون می دیدم ترجمه اش آن طوری که باید مرا راضی نمی کند. بعد اتودش را پیدا کردم. تقریبا هم اتودهای آواز دانشگاه برکلی را از طریق ebook گرفتم. یک آموزشگاه در شیراز بود که به ما کمک می کرد این کار را انجام بدهیم.

تک تک تمرینات این ها را انجام دادم. کتاب صدای خود را آزاد کنید نوشته راجر لاو را که یکی از بزرگ ترین اساتید و خواننده های بزرگ دنیاست را خواندم. کتاب تجربیات ایشان را خواندم. وقتی می خواستم تدریس را شروع کنم کتاب تاریخ موسیقی را شاید 15 بار خواندم. اول خیلی نمی فهمیدم

و برای کسی که می خواهدشروع کند سخت است اما وقتی ساز اضافه شد و هارمونی را یاد گرفتم کم کم توانستم یاد بگیرم. یعنی فوکوسم در موسیقی این طور بود که بخش علمی را با مطالعه جلو می بردم.

به جز این کلاس ها که گفتی کلاس دیگری نرفتی؟

رفتم. مثلا کلاس ها و دوره هایی در شیراز می گذاشتند که می رفتم. مثلا دوره دوهفته ای کنترپوان. کلاس ها و دوره های اینجوری رفتم اما اینکه بگویم مداوم کلاس رفتم و شاگرد کسی هستم نه. وقتی می گویند یک نفر شاگرد فلانی بوده که در مکتب آن استاد یک سال و نیم، دو سال در محضر آن استاد بوده باشد.

من واقعا در محضر استادی نرفتم که اینجوری کامل استفاده کنم. به واسطه کنجکاوی جاهایی سرک کشیده بودم اما کامل نه.

بالاتر اشاره کردی که آقای رجب پور اجازه داد لحن و صدای شخصی خودت را داشته باشی. آیا قبل از آن لحن و صدای شخصی ات را نداشتی؟

کسانی که موسیقی را آکادمیک یاد می گیرند و تدریس هم می کنند، مدام در چارچوب مشخص شده ای حرکت می کند ما یاد می گیریم که باید با این المان ها بخوانیم و کلاسیک حرکت کنیم و حتما باید فلان و بهمان باشد در حالی که الان نگاه می کنم فکر می کنم حتما و لزوما هم لازم نیست این باشد.

وقتی ما جرات این را پیدا کردیم لحن خودمان را داشته باشیم، لحنی که در اتاق فکرمان انتخابش کردیم، این جرات به من داده شد که با این لحن بخوانم.

وقتی می بینی کسی که در موسیقی موفق است به شما می گوید که می توانی اینگونه بخوانی، انجامش بده، پشتت گرم می شود و این کار را می کنی. جوابی که از مردم گرفتیم هم صحت این مساله را نشان داد که لزومی ندارد همیشه در چارچوب و قواعد حرکت کنیم. بسیاری از لحن ها و خواندن ها از قبل بوده

و نیازی به تکرار ندارد. آن تحریرها، لحن ها، ویبراسیون ها، شکست ها، تحریرهای مضاعف، تحریرهای همسایه و… از قبل بوده و همه به بهترین شکلی اجرا شده اند.

خوانندگان قدیمی اکثرا خوانندگان خوبی بودند چون کسانی که واقعا خواننده بودند خوانندگی می کردند. خلاصه اینکه در جلسات مختلفی که گذاشتیم من با خودم بیشتر آشنا شدم و جرات پیدا کردم که کارهای تازه ای بکنم.

بعد از آشنایی با محسن رجب پور، اولین آهنگی که منتشر کردید چه بود؟

«بارون که زد».

از همان اول با استقبال مواجه شد؟

اینها را کاش آقای رجب پور بگویند چون ایشان بیشتر در بطن جامعه هستند. ما درواقع با این کار معرفی شدیم. پلانی که از طرف کمپانی برای من در نظر گرفته شده بود هم در ابتدا معرفی حامد همایون بود. یک شخصیت صدایی شکل گرفت و تصویب شد. یک سری خط ملودی تصویب شد،

تنظیم ها درست و رفع اشکال شد و بعد با این آهنگ معرفی شدم. کار خوب ارزیابی شد اما جواب خیلی خوبی که از طرف مردم داده شد از «چتر خیس» بود. این آهنگ باعث شد که مردم برگردند و آهنگ قبلی من را هم گوشش کنند و این سبک خواندن را از من بپذیرند.

الان و با این نگاه جدیدت، فکر می کنی مانیفست حامد همایون چیست؟ عشق؟ مهربانی؟ شادی یا موج مثبت؟

ماموریتی که ترانه شرقی برای من تدوین کرده تا من در آن category کار کنم، از نظر سنی از پایان دوره نوجوانی است تا پایان دوره میانسالی اما اگر از قبل یا بعد از این دوره هم مخاطب داشتیم که خوش شانسی ماست.

مانیفستی هم که برای من در نظر گرفته شد عشق و امیدواری با نگاه مثبت است.این به عنوان مسئولیت به من و گروهم واگذار شد.

فکر می کنم آه و ناله در موسیقی ما خیلی زیاد شده و ما می خواهیم موج مثبت ایجاد کنیم. هر کاری هم که تا به حال خواندیم سعی کردیم این موج مثبت در آن وجود داشته باشد.
وقتی این مسئولیت از طرف ترانه شرقی به تو واگذار شد خودت چه حسی داشتی؟

اوایل خیلی باری من سخت بود. یک بار یک مصاحبه از آقای رجب پور خواندم که گفته بود مشکل ما این است که هنرمندان موسیقی پاپ هنگام خلق طمع یا یک هاله توهم دارند یا اینکه در یک غار زندگی می کنند و با دنیای بیرون شان ارتباط ندارند. شما هنرمنداین را می بینید که دارند کاری را تولید می کنند

و ماه ها در استودیو هستند. نان و غذایشان را یکی دیگر از بیرون می آورد. یک آلبوم می خواهد تهیه کند سه سال در جامعه نیست و توقع دارد جامعه ای که هر روز دچار دگرگونی است آن را بپذیرد.

اینها را خواندم و توضیحات را شنیدم و کم کم عادت کردم و روال کارم مشخص شد. الان چارچوب ها را می دانم و حتی الان غلط گیری ها و خط خوردگی ها به نسبت اوایل خیلی کم شده است. الان دیگر جا افتادیم.

این روال را به خاطر شهرت و محبوبیت پذیرفتی یا دلی هم دوست داری؟

من بدون تعارف عاشق موسیقی هستم و هیچ کس هم از شهرت و محبوبیت و موفقیت بدش نمی آید. ایمدوارم این اتفاق که برای من افتاد برای دیگر جوانانی که لیاقتش را دارند هم بیافتد. ما هنرمندان زیادی داریم که دارند کار می کنند اما درست هدایت نمی شوند. من سال ها درس دادم و می دانم.

یک موزیسین و خواننده باید درست هدایت شود. این قدر این روی من تاثیرگذار بود که از آقای رجب پور خواهش کردم دو دوره در شیراز مسترکلاس راز و رمزهای موفقیت در موسیقی را گذاشتند به خاطر اینکه خودم من متحول شدم.

من حرف گوش می کنم چون موفقیت را دوست دارم. الان نمی خواهم وارد جزییات شوم اما یک کلمه در کارهای من بود که شد کلید موفقیت ما. من و بقیه بچه ها می گفتیم این کلمه حذف شود و آقای رجب پور می گفتند نه. باید باشد و این کلمه رمز موفقیت این کار است و واقعا هم شد.

چه کلمه ای؟

به به. ترانه سرا آن را نوشته بود اما ما می گفتیم این یه جوری است. یک سری می گفتند کودکانه است و یکی دیگر چیز دیگری می گفت. اما با نظر آقای رجب پور ماند و حالا همین به به یک موج بین بچه های چهار، پنج ساله ایجاد کرده است. این هم حرف آقای رجب پور است که کلامی بگو که در متون ساده باشد

و مردم راحت قبولش کنند. این روزها کسی حال ندارد خیلی فکر کند. موسیقی پاپ یعنی همین. موسیقی ای که مردم با آن ارتباط برقرار کنند.

من ممکن است صد تا تکنیک بلد باشم، اگر اینها را در یک آهنگ پیاده کنم فقط چند نفر دوست موزیسین من خوش شان می اید. بطن جامعه می خواهد راحت با یک آهنگ ارتباط برقرار کند و راحت هم با آن همصدایی کند. بنابراین این قضیه در ساخت ملودی هم سرمشق شد. ملودی ها هم باید ضمن آنکه خاص است و و جه تمایز دارد انرژی مثبت هم داشت باشد و هم اینکه سهل باشد و مردم آن را راحت بپذیرند.

بله. الان من خیلی راضی هستم. برای یک هنرمند چی از این بهتر که با مردم ارتباط برقرار کند. البته ناگفته نماند که ما المان های استاندارد کار را همیشه و همه جا رعایت می کنیم. سامان هم که تنظیم کار من را انجام می دهد تحصیلکرده موسیقی است و کل تیم ما با قواعد و استانداردها کاملا آشنا است.

خودت فکر می کنی عاشقانه ترین بخش از آهنگ هایی که تا به حال پخش کردی کدام بخش است؟

با توجه به فیدبک هایی که از مردم گرفتیم فکر می کنم چتر خیس عاشقانه ترین باشد. چتر خیس یک بند اتصال خیلی خوب دارد که از یک رابطه خیلی عاشقانه و خوب حکایت می کند.

می دانی که این آهنگ، ترانه روی خیلی از فیلم های عروسی شده؟

بله، خدا را شکر خیلی فیدبک های خوبی گرفتیم.

بسیاری از آهنگ هایی که الان می شنویم جدای از زنجه موره، از خیانت ها و مثلث های عشقی حکایت می کنند اما این آهنگ یک شعر عاشقانه مثبت دارد…

به نظرم قالب هر اثر هنری باید تاثیرگذار باشد. کسی که به جای خواندن از خیانت از یک عشق پاک و مثبت می خواند باز جامعه را تهییج می کند به سمت بهتر بودن و خوب بودن. هر اثر هنری باید یک فیدبک و پشتوانه داشته باشد و پشت بندش یک اتفاق بیافتد. من فکر می کنم ما در این قصه موفق بودیم

که توانستیم مردم را خوشحال کنیم و این را از کامنت هایی که مردم برای ما می گذارند و نکاتی که خودشان لطف می کنند به ما می گویند می بینم.

همین انرژی مثبت در آهنگ مردم شهر هم هست که می گوییم: امشب سر هر کوچه خدا هست. ما سعی کردیم رنگ مثبت و شاد در کارهایمان ارائه کنیم. اکثر کارهای ما از نظر رنگ بندی موسیقی رنگ های شادی دارند.

کلیپی که روی این آهنگ ساخته شده هم خیلی موثر بود.

من چند تا از این کلپی ها را دیده ام. اینها را مردم خودشان روی این آهنگ ها ساخته اند. بعضی ها فکر می کنند برای اینکه یک کار بگیرد باید کلیپ روی آن ساخته شود و… در حالی که ما حالا فهمیدیم یک کار برای اینکه مورد توجه و لطف مردم قرار بگیرد باید علاوه بر داشتن محتوای مناسب در خودش یک جنم داشته باشد.

ما در ایران خیلی هنرمند خوب داریم اما هنرمند هدایت شده کم داریم. آقای رجب پور معتقد است که درصد آدم هایی که از ویدئوی یک کار جذب آن می شوند زیر 10 درصد است. بنابراین ترانه شرقی هنوز برای ساخته شدن ویدئو از کارهای ما تصمیمی نگرفته است.

نگفتی عاشقانه تری بخش از چتر خیس کجاست؟

من فضای شروع آهنگ که می گوید: «دستم در دست یاره، قلبم چه بی قراره» را خیلی دوست دارم. یعنی کار با یک پتانسیل خوب شروع می شود. این آهنگ سه بخش دارد و درواقع سه مدل ملودی مختلف توی هم حل شده است. این کار اول ملودی بوده روی آن کلام نوشته شده.

برای چتر خیس به شاعرت چه گفتی و گفتی چه می خواهی؟

ما با دونفر از دوستان شاعر کار می کنیم، سهیل و محمدرضا. محمدرضا نظری قطعه چتر خیس را کارکرده و مردم شهر و سهیل حسینی هم مابقی قطعات. درکارهای بعدی مان از هر دو این دوستان عزیزم کار داریم. خلاصه اینکه من ملودی را به جفت شان دادم و گفتم فقط دوست دارم یک فضا ساحلی و بارونی باشد که هر دو نوشتند و تصمیم گرفتیم کار محمدرضا را کار کنیم.
همان که نوشت تایید شد؟

تا ترجیع بند تایید شد و سر ترجیع بند آقای رجب پور نظر داشتند و بعد درستش کردیم.

انرژی مثبت تری بخش این شعر کجا بود؟

چیزی که من از مردم شنیدم آنجاست که می گوید: «می خوامت خانومم/ با عشقت آرومم».

خودت چه جور نگاه عاشقانه ای با این ترانه داری؟

راستش جدیدا عشق برای من جور دیگری معنی می شود. الان عشق برای من مثل چیزی است که حرکت دارد و هر چیزی که حرکت دارد خوب است. این عشق حتما لازم نیست برای شخص باشد. عشق واقعی بدون هر گونه اغراقی خداست. هر روز که شما حالت تان خوب است آن روز ممکن است عاشق باشی.

حتما لازم نیست که عاشق یک نفر باشی. آن روز خوب روز عشق است، روز خوبی کردن و محبت فکر می کنم در موسیقی هایمان این پیغام باشد. یعنی ما این عشق را همه جور معنی کردیم؛ چه به شخص خاص، چه به همسرش، چه به خانواده اش یا به خدایش.

جدا از مواردی که تا به حال گفتی، یکی دیگر از برگ های برنده ات فکر می کنم این بود که با تیمی کار کردی که با هم دوست بودید و با هم زندگی می کردید و نرفتی دنبال عوامل برند…

دقیقا همین طور است. این خیلی موثر بود. قول و قراری هم که با هم داشتیم همین بود که تا الان پاش وایسادیم و ان شاءالله که تا زنده هستیم در کنار هم باشیم، هم سامان، هم سهیل و هم محمدرضا با هدایت آقای رجب پور، خارج از مساله کاری و بیزینس، ما با برند کاری نداشتیم، خودمان یکی،

یکی کار را پیش بردیم، روی آن بحث کردیم و با هم مشورت کردیم و هیچ کس هیچ چیزی کم نگذاشت. خیلی بی خوابی و زحمت کشیدیم و در لحظه لحظه کارمان هم سعی کردیم خودمان باشیم.

آقای رجب پور خیلی حرف قشنگی می زند. می گوید رسیدن و خود هنرمند خیلی مهم است. ما باید در کنار دانشی که داریم، نوآوری کنیم و کار دیگری انجام بدهیم. جرات نوآوری کردن آدم را موفق می کند. من فکر می کنم این اتفاق در مورد بنیامین هم از «دنیا دیگه مثل تو نداره» افتاد چون حالت استکاتویی که در آن آوزا بود و ریتمش یک نوع نوع آوری بود.

من نوع آوری ام روی کارهای کششی آوازش است و او هم یک مدل دیگر. من فکر می کنم علاوه بر آن چیزی که گفتی، برگ برند نوع آوری است. البته شاید موفق نشده باشیم. اما در هر حال سعی کردیم صددرصد خلاقیتی که به آن معتقد بودیم را پیاده کنیم.

ترانه سرایت را چگونه پیدا کردی؟

من با ترانه سرایم 15 سال است که دوستم. خیلی سنش کم بود که می شناختمش. بعد از هفت، هشت سال که با هم دوست بودیم آمد پیش من کلاس آواز. سال 88 تا 89 بود. آمد کلاس آواز و بعد گفت من شعر هم می نویسم. گفتم شعرت را بده بخوانم. خواندم و بعد گفتم تو دیگر کلاس نیا.

الان هم با هم دوستیم و هم خصوصیات رفتاری آواز مرا می شناسد. البته سهیل دف هم می زند و با آواز هم آشناست. با محمدرضا نظری هم از شهر مردم شهر آشنا شدیم و ان شاءالله این همکاری با هر دو آن ها کماکان ادامه خواهدداشت.

اولین بار کی یک آهنگ را در فضای مجازی منتشر کردی؟

خاطرم نیست که دقیقا کی بود. من چون درس می دادم خواستم چیزی بخوانم که یک اتود برای شاگردهایم داشته باشم و حدود هفت، هشت سال پیش اولین قطعات را منتشر کردم. کارهای دیگری هم که کردم به نوعی مانور آوازی بود.

اولین آهنگت کار چه کسی بود؟

اولین آهنگم ساخته خودم نبود. اسمش بود عروس آرزوها که ملودی اش را حسین ترصد ساخته بود و شعرش را هم کریم لک زاده عزیز که الان دکتر ادبیات شده و استاد دانشگاه است. البته این آهنگ و آهنگ های بعد از آن شنیده نشد.

پیش از این دوره اخیر چند آهنگ منتشر کرده بودی؟

فکر می کنم هفت، هشت تا آهنگ می شد. در یک مقطعی تصمیم گرفته بودم که یک آلبوم منتشر کنم. مجوزش را هم گرفته بودیم اما خیلی اذیت شدیم و منتشر نشد. این اواخر و قبل از آشنایی با آقای رجب پور هم چند تا تک ترک منتشر کردم که ترک های جدی تری بود.

اجرای صحنه ای هم داشتی؟

اجرا هم کم و بیش داشتم اما از وقتی که آشنا شدم با ترانه شرقی، ذهنیتم نسبت به موسیقی ریست شد.

با آقای رجب پور چطوری آشنا شدی؟

من و سامان امامی، که الان تنظیم کارهای مرا انجام می دهد از طریق اینستاگرام با هم آشنا شدیم و بعد سامان مرا به آقای رجب پور معرفی کرد. با سامان رفتیم پیش آقای رجب پور من برایش زنده خواندم. چند تا کار برایش خواندم و بعد ایشان در یک جلسه دو ساعته با من در مورد جامعه شناسی موسیقی،

اقتصاد هنر و اینکه سبک و سیاق یک نفر چگونه می تواند به سمت مردم حرکت کند با من حرف زدند. بعد ایشان از من خواستند براساس دسته بندی که ایشان آنجا برایم انجام دادند اگر می توانم کاری را تولید کنیم.

از آنجا همکاری مان شروع شد. این موارد را همان روز برایم نوشتند و اینها شد سرمشق ساخت و کارکردن. من لاین به لاین آن نوشته را از حفظ هستم و به نوعی دستور و مدل کاری من در ملودی سازی و نگاهم به مخاطب است. یعنی چه از انتخاب شعر و چه از مدل ملودی ها از این دستورالعمل استفاده می کنم. ایشان به من جرات دادند که لحن خاص خودم را داشته باشم و کلا مدل کارم تغییر کرد.

الان سیستم کاری ما این است که وقتی کاری را تولید می کنیم اتاق فکر داریم و آقای رجب پور به نوعی رفع اشکال می کنند. ترک هایی مثل چتر خیس که مورد استقبال مردم قرار گرفته حاصل یک کار گروهی است و من مجری آن هستم.

من نمی دانستم که این همه سال در زمینه موسیقی کار کردی و خوشحالم کسی که زحمت کشیده به حقش رسیده. الان گفتی که حاصل این کار گروهی حرکت به سمت مردم و مردمی تر شدن است. این دقیقا یعنی چی؟ یعنی سعی می کنید کار را سطحی تر کنید؟

نه. من دوستان هنرمند، خواننده و نوازنده زیادی دارم. هنرمندان به خاطر درونگرایی که دارند از جامعه کمی دورند و درواقع شناخت درستی از سطح و بطن جامعه ندارند. مثلا یک کار هست که من ملودی ساختم و دوست شاعرم ترانه اش را نوشته و ما آن را خیلی دوست داریم اما آیا مردم هم کاری که من و او نوشتیم را دوست دارند؟ معلوم نیست این گونه باشد. ما باید ببینیم نقاط خالی شنیدار مردم کجاست.

برعکس اینکه می گویند مردم ایران موسیقی بد گوش می دهند و می پسندند به نظرم اصلا این طور نیست. مردم ایران موسیقی جدید و جذاب را دوست دارند، چیزی که جذاب باشد و دریچه جدیدی را به رویشان باز کند نه اینکه در قالب خودش، خودش را محصور کند. من حالا به این قائل هستم

که یک نفر باید باشد که به هنر شما سمت و سو بدهد. من سال ها پیش از این می خواندم، چرا قبل از این نتوانستم به بطن جامعه راه پیدا کنم و شنیده نشدم؟ من همان آدم هستم با همان صدا اما…نگاهت عوض شد.

نگاهم خیلی عوض شد. من تازه دارم به معنای واقعی موسیقی پاپ می خوانم. موسیقی ای که در چارچوب شنیدار درست مردمی و قابل شنیدن باشد. مردم ما چه چیزی را دوست دارند؟ مردم ما الان شادی و آرامش را دوست دارند.

فقط می خوانی یا ترانه هم می نویسی؟

نه. من آهنگ می سازم و می خوانم. تاحالا آهنگساز هرچه ملودی که از من شنیدید خودم هستم. آهنگ ها را خودم ساختم و تنظیم ها از سامان امامی و ترانه ها هم از دو نفر از دوستان خوبم سهیل حسینی و محمدرضا نظری.

در کلاسی که در نهایت شنیده می شود خودت چقدر تاثیرگذار هستی؟

کار ما درواقع یک کار جمعی است. از اسفندماه پارسال که شروع کردیم درواقع همیشه جمعی تصمیم گرفتیم و البته تصمیم نهایی را آقای رجب پور می گیرد. ما یک چارچوب برای خودمان در نظر گرفتیم که مردم را به سمت یک موج مثبت ببریم. مثلا اگر یک ترانه خیلی بار منفی داشته باشد سعی می کنیم مثبتش کنیم.

من چون نظام مند بودن این سیستم را می دانم، قبل از اینکه کار را ارائه کنیم کمپانی که بشنوند و تصمیم بگیرند، خودمان سعی می کنیم که جراحی های اولیه را انجام بدهیم. البته در هر صورت در جلسه جمعی تصمیم گرفته می شود که ما کی چه کاری را انجام بدهیم.

آثار شما را علاوه بر رسانه ها و سایت های داخلی، سایت ها و رسانه های خارج از کشور که غالبا هم سو، هم نظر و مجاز نیستند هم می گذارند. شما چطور اجازه می دهید که چنین اتفاقی بیافتد؟

من نه علاقه دارم که چنین اتفاقی بیافتد و نه با آنها کوچکترین ارتباطی دارم. از آنجایی که صاحب آثاری که من تولید کردم شرکت ترانه شرقی است، می دانم این شرکت هر اقدامی که لازم باشد را برای احقاق حق انجام خواهدداد. شخصا هیچ علاقه ای ندارم که هیچ مرجع غیرمجازی از کار من بهره برداری و از آن به نفع خودش استفاده کند.

تو همین چند وقت پیش تیتراژ برنامه فرمول یک را اجرا کردی. همکاری با علی ضیاء چگونه اتفاق افتاد؟

دقیقا نمی دانم. فکر می کنم تهیه کننده برنامه یا آقای علی ضیاء به آقای رجب پور پیشنهاد کردند و این پیشنهاد به دست من و سامان رسید و ما هم این تیتراژ را بنا بر سفارشی که داشتیم و المان هایی که مورد نیاز تهیه کنننده بود کارکردیم. طبیعتا این قطعه براساس استانداردهای تلویزیون تهیه شده است.

فیدبک این قطعه چطور بود؟ آیا علاقه مندان شما کار را دوست داشتند؟

خدا را شکر بله. به نظر می رسد بازتاب خوبی داشت.

در خبرها آمده بود که یک از گزینه ها برای فیلم سنتوری دو آقای مهرجویی و خواندن به جای محسن چاوشی شما هستی. این شایعه درست است؟

من خبر ندارم و تا جایی که می دانم آقای رجب پور هم در جریان چنین چیزی نیست. شاید این نتیجه تحقیق و نظرات تیم دستیاران استاد مهرجویی باشد.

آخرین سوال، اولین کنسرتت کی خواهدبود؟

اولین کنسرت من در جشنواره موسیقی فجر است. این یک خبر داغ است و اولین بار است که دارم می گویم.