درباره ولادت حضرت عباس «ع» قمر بنی هاشم 

ولادت حضرت ابوالفضل «ع» که بعنوان روز جانباز نیز نامگذاری شده هست بهانه اي شد برای مرور زندگی این اسطوره جوانمردی و مردانگی.چهارم شعبان، سال روز ولادت پرچم دار بزرگ کربلا، حضرت عباس بن علی علیه السلام هست. عباس بن علی علیه السلام در سال 26 هجری قمری، در مدینه، دیده به دنیا گشود.

وی در دامان امیرالمؤمنین علی علیه السلام و مادر گرامی اش به گونه اي پرورش یافت که به مظهر غیرت، ایثار و شجاعت، بدل گشت. عباس بن علی علیه السلام در طول حیات خویش از محضر پدر و برادرانش، بیشترین بهره را برد و جامع فضایل نیکو گردید. آن بزرگوار انچه را از محضر آن سه امام معصوم آموخته بود، در کربلا آشکار تولید و حماسه ساز نام آور عاشورای حسینی شد.

طلوع ماه در مدینه
عباس علیه السلام فرزند امیرالمؤمنین علی علیه السلام در چهارمین روز از شعبان سال 26 هجری قمری، دیده به دنیا گشود. میلاد عباس، نوری دیگر به این هستی بخشید و دل هاي شیفتگان امیرالمؤمنین علی علیه السلام از شور و عشق، لبریز گشت. چهره ي علاقه مندان اهل بیت علیهم السلام را شبنم شادی فراگرفته بود

و هریک برای دیدار نورسیده ي مولای خویش بر یکدیگر، پیشی میگرفتند. هنگامی که نسیم اذان و اقامه بر روان پاک و سپید این طفل نیک بخت فرو نشست، امام علی علیه السلام با واژه اي مهرآفرین، نام فرزند خود را عباس نهاد. عباس یعنی شیر بیشه ي شجاعت و قهرمان میدان نبرد.

دوران کودکی حضرت ابوالفضل «ع»
باید در لحظه لحظه ي دوران کودکی عباس علیه السلام ، به توجه اندیشید؛ زیرا در همۀ ي این دوران شیرین و حساس زیر نظر و عنایت کانون عصمت و طهارت بوده هست. او در دوران کودکی از دانش و زهد و تقوا و ایثار و عبادت و شجاعت پدر ـ که آیت بی همتای همه ي ي کمال بشری هست ـ الهام میگیرد و می کوشد خود را این گونه بپروراند که ایده آل و مطلوب پدری بزرگوار چون علی هست.

فضایل حضرت ابوالفضل «ع»
پرچم دار کربلا و پاسدار حرم اهل بیت مصطفی صلی الله علیه و آله ؛ حضرت عباس علیه السلام ویژگی ها و فضایل فراوانی دارد که القاب و کنیه هاي آن حضرت، نشان گر بعضی از آن هاست. ماه بنی هاشم، از جمال او حکایت دارد. سقای کربلا، از فداکاری عباس علیه السلام در رساندن آب به اهل بیت علیهم السلام حکایت میکند.

قهرمان علقمه و پرچم دار کربلا، شجاعتش را بازگو می‌کند. پاسدار حرم، گواه جانبازی او در راه اهل بیت علیهم السلام هست. باب الحوایج، شکوه وی را نزد خداوند، نشان می‌دهد و سرانجام، عبد صالح، از عظمت معنوی عباس بن علی علیه السلام حکایت دارد.

عباس علیه السلام در کلام امام سجاد علیه السلام
بزرگی و عظمت مقام عباس بن علی علیه السلام به گونه اي هست که امامان معصوم علیهم السلام در موارد متعدد بر فداکاری ها، جانبازی ها و عظمت شخصیت آن بزرگوار تأکید فرموده اند. امام سجاد علیه السلام که خود در کربلا حضور داشت و شاهد فداکاری هاي عمویش بود، درمورد ي حضرت عباس علیه السلام می فرماید: «خداوند، عمویم عباس را رحمت کند

که با ایثار و جانبازی، در راه برادرش جانبازی کرد تا آن که دست هایش قطع شد و خداوند به جای آن، دو بال به او داد که با آنها به همراه فرشتگان در بهشت پرواز کند؛ همان گونه که برای جعفربن ابوطالب قرار داده شد. عباس را در پیشگاه خداوند منزلتی هست که در روز قیامت، همۀ ي شهدا به آن غبطه میخورند».

عباس علیه السلام در کلام امام صادق علیه السلام
امام صادق علیه السلام ، حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام را بعنوان کسی معرفی میکند که از ایمان استوار و بینش نافذ برخوردار بوده و در راه امام بزرگوارش به جهاد برخاسته هست. ایشان می فرماید: «عمویم؛ عباس، بصیرتی نافذ و ایمانی محکم داشت. او به همراه برادرش حسین علیه السلام جهاد کرد

و به افتخار شهادت رسید». آن حضرت هم چنین درمورد ي اخلاص و ارزش جهاد حضرت عباس علیه السلام می فرماید: «شهادت میدهم و خدا را شاهد می‌گیرم که تو در راه جنگجویان بدر و مجاهدان راه خدا گام نهادی و در جهاد با دشمنان خدا، اخلاص ورزیدی و در نصرت اولیای خدا، خلوص نشان دادی و از دوستانش دفاع کردی… شهادت می‌دهم که تو هر چه در توان داشتی، انجام دادی».

مظهر شهادت
درود بر ابوالفضل، فرزند امیرالمؤمنین علی علیه السلام ؛ که با جانش با حسین علیه السلام مواسات ورزید، از دنیایش برای آخرت بهره برد و خود را فدای برادر کرد. روزهای آغازین ماه شعبان، ولادت این دو برادر را در خود دارد؛ دو برادر بزرگواری که نام شان در ذهن هر مؤمن شیفته اي، تداعی گر قلّه هاي بلند حماسه و سرافرازی هست.

حسین و ابوالفضل علیهماالسلام ، نام هاي قدسی میباشند که چشم اندازی از اخلاص، عبودیت، دلیری و ایثار را پیش دیدگان آدمی می گشایند و در درون او، تواضع و حیرتی وصف ناشدنی را برمی انگیزانند. حضرت ابوالفضل علیه السلام ، پرچم دار لشکر اخلاص و شهادت، مظهر دلدادگی به معبود، و نمود مجسمی از یک انسان کامل هست.

او بزرگ مردی حماسه آفرین هست که در قیامت، شهیدان بر مقام او رشک میبرند. او پرچم داری هست که یادمان دلاوری و آزادگی وی، پیوسته در تاریخ جاری هست. درود همۀ ي صالحان و پاکان، بر روان پاک آن دریا دل باد؛ سلامی تا سپیده دمان ظهور.

طلیعه ي آگاهی
حضرت ابوالفضل علیه السلام ، پرچم داری هست که ولادتش، طلیعه ي آگاهی، ایمان، دلاوری و آزادگی هست. او بیرق دار فریادگری هست که در دشت نینوا بر شب تاخت و هیمنه ي دروغین تیرگی ها را درهم ریخت. آن والا مرد، برزگر عشق، در دشت خون و رهایی شد. عزیزی که فداکاری ها و ایثارگری هایش،

اندیشه هاي سبز ایثارگران ما را به نور و روشنایی هدایت کرد و باغستان تفکر جانبازان رشید ما را، سرسبزی و طراوتی جاودانه بخشید. ولادت با سعادت قمر بنی هاشم؛ حضرت عباس علیه السلام و روز جانباز را به محضر سید و مولای جانبازان، حضرت آیت اللّه خامنه اي«مدظله العالی» تبریک می‌گوییم و برای همۀ ي جانبازان، آرزوی توفیق و سربلندی داریم.

رزم آوری
حضرت ابوالفضل علیه السلام سواری خوش سیما و تنومندی هست که در زیبارویی، «ماه بنی هاشم» خوانده می شد و در تنومندی به گونه اي بود که چون بر قوی هیکل ترین اسبان می نشست، پاهایش بر زمین کشیده می شد. در قدرت و رزم آوری چونان شیر خشمگین بر لشکر کفر و الحاد می تاخت؛ به قدری تار و مارشان کرده بود که مشاهده او،

دل دشمن را به لرزه می انداخت. گروه گروه افراد با افراد مشهور وحشت زده از پیش او می گریختند و دلاوران لشکر آن گروه نامسلمان، به تیغ شمشیرش، رو به جانب دوزخ می نهادند.درود بر ابوالفضل علیه السلام ؛ بزرگ مردی که به يُمن نام بلندش، پرواز را می آموزیم و یادش هماره در مینای عشق می درخشد.

درود بر ابوالفضل علیه السلام ، که سرو بلند آزادگی را بر بام تاریخ ما می کارد، آینه هاي طور و تجلی را در برابر جوانان ما می افرازد و پرچم صلابت و سادگی، صبر و ایستادگی، شهادت و مردانگی را بر ایوان آیین زندگی جانبازان عزیز ما به اهتزاز در می آورد. سلامی ویژه، از هر سپیده دمان، تا هر شام گاهان، هزاران بار!

پاسدار نام آور
حضرت ابوالفضل علیه السلام ، پاسدار نام آور حماسه ي کربلاست. او فروزان اختر شجاعت و فرزانگی هست که پرچم خونین انقلاب حسینی را برای همه ي وقت بر فراز قلل مرتفع تاریخ، به اهتزاز درآورد. و اینک، همۀ ي کوهنوردان آزادی را به صعود برچکاد مبارزه فرا میخواند و در کلاس عقیده و جهاد، بدانان شور و شعور می آموزد.

ترنّم شگفتن نوگلی معطر
اینک، گلخنده هاي آسمان و زمین، و زمزمه هاي شورانگیز بلبلان شیدا، در سال روز میلاد حضرت عباس علیه السلام به گوش میرسد. دریچه اي از شادی بر دل ها گشوده شده و رنگین کمان شوق، فضای زندگی را آراسته هست. صدای هلهله ي شادمانه ي عرشیان به گوش می‌رسد و ترنّم شکفتن نوگلی معطر

در باغستان توحید، دل ها را مفتون و مجذوب خویش ساخته هست. عباس می‌آید و صفا و زیبایی و پاکی را به ارمغان می آورد. عباس می‌آید و کرامت و فضیلت و شهادت را با خود به همراه می آورد. مردی می‌آید که ابر رحمتِ اندیشه اش، همۀ ي تشنگان فضیلت راسیراب می‌کند. آری، اینک هوا عطر آلود و عنبرآمیز هست

و آبشاری از نور، از خنده هاي شادمانه ي خورشید، به مهمانی زمین آمده هست. عباس بن علی علیه السلام به دنیای خاکی، گام نهاده هست؛ هم او که آیه ي روشن کتاب استقامت هست؛ بزرگ وارث ایثار و خون، پاسدار ایمان، یگانه ي دوران، وسعت همه ي ي نیکی ها، فرزند خورشید و مرزبان حماسه ي جاوید.

یاران! اینک به احترام قدم هاي پرصلابت عباس دلاور، عرشیان در گوش خاکیان، حدیث تهنیت می‌خوانند. این ولادت پرمیمنت بر شما نیز مبارک باد!

دانش ابوالفضل علیه السلام
حضرت ابوالفضل علیه السلام ، زورق نشین دریای بی کرانه ي معرفت بود. به سان ماه تابان از خورشید وجود پدر، نور می‌گرفت و با فراستی چشم گیر و دقتی فراوان، خوشه چین خرمن حقایق ولایت بود. علی علیه السلام درمورد ي دانش اندوزی فرزند خود چنین می فرماید: «همانا فرزندم عباس، در کودکی علم آموخت و به سان فرزند کبوتر که از مادرش، آب و غذا میگیرد، معارف را از من فرا گرفت».

کرامت هاي ابوالفضل علیه السلام
عباس علیه السلام به برکت ایثار و فداکاری بی مانندش، قبله ي دل هاست. حرم ملکوتی اش، آرام بخش دل عاشقان هست. مردم درمانده اي که از همۀ جا ناامید شده اند، به بارگاه او که تجلی گاه رحمت الهی هست، روی می آورند و شاد و شاد بازمی گردند. آن منزل اي که هرگز به روی حاجت مندان بسته نمیشود، منزل ي عباس، بنده ي وارسته ي خداست.

شمایل
حضرت عباس علیه السلام ، آیتی از جمال و زیبایی بود. رخساره اش جذاب، اندامش متناسب و نیرومند بود و آثار دلیری و شجاعت را به خوبی نمایان می تولید. راویان، وی را مفید رو و جذاب وصف کرده و گفته اند که رشیدی اندام و قامت ایشان به حدی بود که بر اسب نیرومند و بزرگی می نشست، ولی در همان حال، پاهایش بر زمین، خط می انداخت.

وفای عباس علیه السلام نسبت به برادر
حضرت ابوالفضل علیه السلام به پیمانی که با خداوند برای حفظ بیعت خود با برادر، راهبر و امامش بسته بود، وفادار ماند. مردمان در طول تاریخ مثل این وفاداری را ندیده اند و زیباتر از این وفاداری در کارنامه ي وفای انسانی به ثبت نرسیده هست. وفاداری که هرآزاده ي شریفی را به خود جذب میکند.

تسلیم در برابر حق
عباس علیه السلام ، اسلام خود را در تسلیم خلاصه کرده بود؛ تسلیم در برابر خدا، و در برابر ولیّ امر مسلمانان. او با صدق و خلوص و آگاهی در راه تسلیم، گام نهاد و هرچه درتوان داشت در طَبَق اخلاص، تقدیم راه امام خود کرد و سرافرازانه جان باخت. آری، نتیجه ي آگاهی کامل و ایمان خالص، همین هست.

خویشتن داری عباس علیه السلام
ابوالفضل علیه السلام در روز عاشورا، عزت نفس و خویشتن داری را با تمام ابعاد و آفاقش مجسم تولید. امویان به شرط کناره گیری از اردوی برادرش، وعده ي فرماندهی کل قوا به او دادند. ولی وی بر این وعده ي آنان تمسخر زد و با شوق و اخلاص به سوی لشکرگاه حسین علیه السلام شتافت و در راه دفاع از دین و آزادگی، جان خود را فدا کرد.

جهاد با نفس
به راستی که حضرت عباس علیه السلام در ستیز با دشمن، سنگ تمام گذاشت. بدنش مجروح گشت، دست هایش قطع شد، عمود آهنین بر فرقش زدند و تیر به چشم و مشک آب او رسید. کشت و کشته شد. ولی جهاد با نفس او ارزش مندتر هست؛ زیرا با لب تشنه، آب را تا نزدیک دهان آورد. آن گاه از لب تشنه ي برادر و کودکان تشنه اش یاد کرد و آب را بر روی شریعه ریخت. و همین نشان دهنده ي جهاد عباس علیه السلام با نفس خویش هست.

زیارت ابوالفضل العباس علیه السلام

زیارت ابوالفضل علیه السلام هم چون قدم گاه معرفت هست و در این زیارت، گلواژه هاي عرشی، رایحه ي قدسی به وجود انسان می بخشند. یکایک واژه هاي آن، عطری از گلزار فضایل علوی در بردارد و آلبوم ي عبارت هاي زیارت، ویژگی هاي انسان کامل، عبدی صالح و رادمردی ملکوتی را نشان می‌دهد. زیارت او، سنخیتی روحی بین انسان و آن شخصیت ملکوتی پدید می آورد