آیا پرخوری واقعا استرس را از بین می برد؟ 

شمار زیادی از افراد وقتی که استرس دارند, شروع به پرخوری میکنند, افزایش وزن نتیجه نهایی اینکار هست. اما سوال این جاست که آیا پرخوری استرس را آرام میکند؟ حتماً شنیده اید که برخی از مردم برای تسکین استرس هاي خود به خوردن غذا و غذایی روی می آورند. احتمالا حتی خودتان هم یکی از این افراد باشید که هنگام ناراحتی,

نگرانی یا تجربه استرس و فشار فکری سریعا سراغ شیرینی, بستنی, فست فود یا غذایی هاي دیگر می‌روند تا بدین روش, فکرشان را به چیزی بهتر معطوف کنند.شمار اشخاصی که به این ترتیب کوشش در رفع استرس هاي خود دارند, کم نیست. اما آیا واقعا این ولع و در پی آن پرخوری کردن, می‌تواند مشغله هاي فکری را تسکین ببخشد؟

این رفتار تکانشی که باعث می‌شود تا فرد به سمت مصرف غذایی هاي شیرین روی بیاورد, در نتیجه گرسنگی روحی ایجاد می‌گردد.«ریچل گولدمن», کارشناس روانشناسی و متخصص عارضه هاي ناشی از پرخوری در این ارتباط بیان داشته که برخی از انسانها هنگام مواجهه با شرایط پراسترس, ناراحتی, عصبانیت و غم دچار نوعی «گرسنگی روحی» میشوند که باعث میشود به پرخوری روی بیاورند.

وی برای ثابت این ادعا, روی اشخاصی که جدیدا عمل جراحی چاقی انجام داده بودند, آزمایشاتی انجام داد. برای این منظور, عکس هایي از غذا هاي ساده به این افراد نمایش داده شد. افرادی که پس از جراحی, موفقیت کمتری در راستای لاغری کسب کرده بودند, پس مشاهده تصویر ها ذهن شان به سرعت هوس غذا کرد.

این در حالی بود که دسته دوم, یعنی افرادی که جراحی لاغری را با موفقیت پشت سر گذاشته بودند, بعد از مشاهده عکس هاي, هیچ حسی به غذاها پیدا نکردند.این آزمایش نشان میدهد که غذا هم می‌تواند خاصیت اعتیادگونه داشته باشد.لازم هست اشاره کنیم که بین پرخوری عصبی و پرخوری عادی تفاوت زیادی وجود دارد.

در پرخوری عادی, فرد با سرعت بسیار بالا, حجم زیادی از غذا را می بلعد و هیچ کنترلی هم روی این رفتار ندارد. گرچه ممکن هست پس از افراط کردن در مصرف غذا, دچار عذاب وجدان بشود.اما در پرخوری عصبی, غذاخوردن از روی هوس انجام میشود و پس از آن هم ممکن هست هیچ پشیمانی یا عذاب وجدانی به فرد دست ندهد.

پرخوری عصبی و ناشی از استرس زمانی نگران کننده خواهد بود که فرد از روی هوس اینکار را انجام بدهد, در حالی‌که هیچ کنترلی روی آن ندارد. در این صورت, این رفتار میتواند به پرخوری بیمارگونه تبدیل شود.یکی از راه هاي پیشگیری از ابتلا به چنین رفتار پرخطری, این هست که پیش از خوردن غذا یا غذایی, به آن فکر کنید.

وقتی در نتیجه استرس, پرخوری می‌کنید, دچار احساسات منفی شده و احتمالاً برای رفع آن دست به دامن رفتار منفی و اشتباه دیگری بشوید. در این حالت, ذهن, افکار و رفتارهای شما همۀ تحت تاثیر این فرمایش قرار می‌گیرند که ممکن هست نتیجه ي ناخوشایندی به دنبال داشته باشد.

لازم به تذکر هست که حتی فکر کردن به غذا پس از انجام یک کار سخت نیز بعنوان پرخوری ناشی از استرس شناخته میشود. هرگونه مصرف غذا و غذایی به دنبال احساسات منفی, عصبانیت, نگرانی, مشغله فکری و دشواری های روحی که در نتیجه گرسنگی جسمانی نباشد, یک مکانیزم ناسالم آرامش‌بخش هست که پیامدهای بدی در زندگی فرد به دنبال خواهد داشت.

اگر به هر علتی نمی‌توانید بر این نوع ولع خوردن خود غلبه کنید, بهتر هست به جای مصرف غذا هاي زیان آور, میوه و سبزی ها تندرست مصرف کنید تا حداقل از عواقب غمگین کننده ي آن امثال چاقی, دیابت یا فشارخون پیشگیری کرده باشید.اما برای غلبه بر ولعِ ناشی از استرس, می‌توانید به کارهای ساده اي امثال پیاده روی, تمیز کردن منزل یا تماس با رفقا بپردازید.

پزشک گودمن در این ارتباط بیان داشته اگر پس از گذشت ۱۰ دقیقه هوس شما از بین رفت, ممکن هست احساس گرسنگی شما عصبی بوده باشد. اما اگر هم چنان احساس گرسنگی داشته باشید, پس حتماً بدن تان واقعا به صرف غذا نیاز دارد.گفتنی هست که پرخوری عصبی در هر حالت برای سلامت فرد ضرر خواهد داشت و هیچگونه جنبه سلامتی به دنبال ندارد.

اگر هر چند وقت یک بار و با فواصل زمانی طولانی, پس از تجربه عصبانیت یا ناراحتی دست به دامن غذا یا شیرینی جات می‌شوید, عمده جای نگرانی وجود ندارد.اما اگر انسانی عصبی بوده و برای تسکین مشغله هاي فکری خود دایما بستنی, شکلات, پیتزا, شیرینی و … مصرف میکنید,

بارزترین مشکلی که خیلی زود به آن دچار خواهید شد, چاقی هست; که چاقی نیز خود, پیامدهای ناخوشایندی دارد و به این ترتیب, یک چرخه ي ناسالم در زندگی فرد ایجاد می‌شود.برای پیشگیری از صدمه هایي که پرخوری ناشی از استرس ایجاد می نمایند, بهتر هست فعالیت فیزیکی داشته باشید. ورزش در حد تعادل میتواند به پایین آوردن هورمون کورتیزول در بدن کمک کند.

استرس طولانی مدت باعث می‌شود سطح هورمون کورتیزول در بدن بالا برود. تحقیقات بسیاری نشان داده کورتیزول باعث تحریک به خوردن غذا در افراد میشود که اکثر این غذاها را نیز غذایی هاي چرب و شیرین تشکیل داده اند.گفتنی هست, در یک پژوهش مشخص شد بانو هایي

که هنگام استرس به فست فود روی می آورند استرسشان کم میشود. علت آن نیز ترشح دوپامینی هست که به واسطه خوردن این غذاها در مغز آزاد می‌شود. اما دشوار اینجاست که فرد برای رسیدن به دوپامین باید مقدار زیادی غذا مصرف کند که نتیجه اش پرخوری میشود.

در پایان هم اشاره کنیم اگر غذا خوردن پس از استرس تاثیر تسکین دهنده نداشت, انسان اینکار را انجام نمی داد. اما باید بدانید که خوردن فقط یک مسکن موقتی هست; برای نمونه در یک پژوهش مشخص شد که شکلاتِ خلق و خوی افراد را بهتر می‌کند, اما فقط برای سه دقیقه.