بدترین نوع شکنجه ها در تمام تاریخ را بشناسید 

تعداد زیادی از انواع شکنجه ها در دنیا تا همین چند وقت پیش نیز به طور قانونی انجام می شد، اما اکنون همین اعدام نیز در بسیاری موارد انجام نمی‌شود. شکنجه و انواع شکنجه برای تعداد زیادی از آدم‌هاي نگون‌بخت یک واقعیت وحشیانه بوده هست. در طول تاریخ اضافه بر شکنجه مردان همواره راه هایي برای شکنجه زنان نیز به کار گرفته شده هست.

ولی ناراحت‌کننده‌ترین حقیقت درمورد‌ي وحشیگری شکنجه صرفا در خود عمل شکنجه نهفته نیست، بلکه در راه‌هایي هست که آدم‌ها حس غیر طبیعی و منحرفانه‌اي از خلاقیت «و حتی لذت» را در طراحی و خلق ابزارهایی برای ایجاد درد به کار برده‌اند. برای ثابت این نکته، در ادامه به ۲۵ وحشیانه‌ترین فنون شکنجه و انواع شکنجه در تمام تاریخ اشاره می کنیم.

۲۵. تشت

به این نوع مجازات “‌نشستن در تشت‌”‌ گفته می شود؛ فرد محکوم در یک تشت چوبی قرار داده می‌شد، به طوری که فقط سر وی بیرون میماند. پس از آن،‌ جلاد صورت او را با شیر و عسل می‌پوشاند؛ به زودی، سر و کله‌ي مگس‌ها پیدا می‌شد و شروع به تغذیه از صورت وی میکردند.

هم‌چنین به قربانی نیز مرتبا غذا داده می‌شد و به تدریج در ادرار و مدفوع خود دست و پا می‌زد. بعد از چند روز، قارچ‌ها و کرم‌ها شروع به خوردن بدن وی میکردند و بدن قربانی زنده زنده فاسد می‌شد.

 ۲۴. گاو برنزی

به آن گاو سیسیلی نیز گفته میشود؛ این نوع از شکنجه در یونان باستان طراحی شده هست. قطعه‌اي جامد و برنجی را قالب‌ریزی کرده بودند؛ به طوری که دری از پهلو بر روی آن تعبیه شده بود که باز و بسته، و قفل می‌شد. قربانی را داخل این گاو برنجی قرار می‌دادند و زیر آن آتش می‌افروختند

تا به تدریج و به معنی حقیقی کلمه، زرد و گداخته می‌شد. قربانی به مرور داخل آن برشته می‌شد و جان می‌سپرد؛ و در تمام مدت، از این درد جانکاه فریاد می کشید. این گاو عمدا به گونه‌اي طراحی شده بود که صدای این فریادها را تقویت کند و آن را شبیه غرش یک گاو وحشی به گوش حضار برساند.

۲۳. به چوب آویختن

این روش اعدام و شکنجه بیش از همۀ مورد علاقه‌ي ولاد میخ‌کشنده یا ولاد دراکولا، فرمانروای رومانی، بود. در کشور رومانی در قرن پانزدهم، قربانی را مجبور میکردند روی تیرک تیز و ضخیمی بنشیند. سپس تیرک را بالا می‌بردند و قربانی را رها میکردند که به تدریج و به دلیل وزن‌اش به مرور به سمت پایین تیرک حرکت کند

«تیرک از مقعد قربانی وارد می‌شد و به تدریج از دهان یا شانه‌هاي وی بیرون می‌زد». قربانی در این روش ممکن بود تا سه روز زنده بماند؛ گفته می شود، ولاد اینکار را به یک باره با ۲۰،۰۰۰ قربانی انجام داد؛ و هم‌زمان در طول انجام این جنایت از خوردن غذا لذت میبرد.

۲۲. چنگال کافران

این وسیله‌ي شکنجه متشکل از یک قطعه‌ي فلزی بود که دو طرف آن دارای چنگالی دو شاخه بود؛ این چنگال به یک بند یا تسمه متصل بود. یک سمت از این چنگال را زیر چانه‌ي قربانی قرار می‌دادند و سر دیگرش نیز روی جناغ سینه قرار می گرفت؛ تسمه را نیز دور گردن می‌بستند؛ و به این ترتیب، چنگال سر جای خود محکم میماند.

قربانی را با همین اوضاع از سقف آویزان می کردند یا به هر شکل معلق نگه می‌داشتند تا نتواند بخوابد. هر وقت سر قربانی از خستگی پایین می‌رفت، این چنگالِ دو طرفه گلو و سینه‌ي او را سوراخ میکرد.

۲۱. شکنجه‌ي گردن

در این مجازات تحقیرکننده و دردناک که بیش‌تر شبیه آزمایش استقامت بود، قلاده‌اي خاردار از جنس فلز یا چوب را به گردن قربانی می‌بستند؛ به طوری که وی قادر نبود راحت و آسوده بماند. شقاوت این مجازات در این حقیقت نهفته بود که قربانی تا چندین روز نمی‌توانست بخوابد، غذا بخوردن، یا حتی سرش را پایین بیاورد.

۲۰. به صلیب کشیدن

با این‌که این مجازات اصولا در دوران باستان انجام می‌شد، ولی امروزه نیز در بعضی کشورها هم‌چنان اجرا میشود؛ این روش از این جهت بعنوان یکی از سرشناس ترین روش‌هاي اعدام شناخته میشود که عیسی مسیح را نیز به صلیب کشیدند. در این روشِ اعدام که عمدا بسیار آهسته و دردناک طراحی شده هست

فرد محکوم را به دو تیرک بزرگِ عموم بر هم می‌بستند یا میخکوب میکردند؛ قربانی آن‌قدر در این حالت می ماند که معمولا بعد از چند روز جان می‌سپرد.

۱۹. گهواره‌ي یهودا

در این مجازات ترسناک که به مورد ۲۳ «یعنی به چوب آویختن» نیز بی‌شباهت نیست، قربانی را روی گهواره‌اي هرمی شکل می‌نشاندند؛ دست‌ها و پاهای قربانی به گونه‌اي با طناب بسته می‌شد که فشار کامل بر روی مقعد وی متمرکز شود؛ قربانی آنقدر در این حالت باقی می ماند که به تدریج نوک هرم وارد بدن‌اش می‌شد.

معمولا برای آن‌که قربانی سراسر دچار درد و تحقیر شود، او را کاملا لخت می کردند و وسیله‌ي شکنجه را نیز به ندرت شستشو می‌دادند. به این ترتیب، اگر این ابزارِ شکنجه قربانی را از پا در نمی‌آورد، عفونت ناشی از آن، او را از بین می برد.

 ۱۸. سرب پاش

این وسیله که معمولا با سرب یا قیر مذاب، یا آب جوش یا روغن داغ پر می‌شد، برای شکنجه‌ي قربانی به کار می‌رفت؛ به این ترتیب که محتویات این وسیله را روی شکم یا دیگر قسمت‌هاي بدن قربانی نظیر چشم می‌ریختند و او را شکنجه می کردند. در ادامه، شکنجه‌گر با بهره گیری از این وسیله نقره‌ي مذاب را در چشمان قربانی جاری میکرد که در نتیجه قربانی به دردی جانکاه دچار می‌شد و سرانجام از بین می‌رفت.

۱۷. دوشیزه‌ي آهنین «آیرون میدن»

این وسیله‌ي شکنجه شامل یک محفظه‌ي آهنی با در لولایی هست که درون‌ آن پوشیده از میخ‌هاي بزرگ هست؛ این میخ‌ها آن‌قدر چندان میباشند که قربانی را درون این محفظه محاصره می کنند. شکل مخروطی این محفظه به قربانی اجازه‌ي هیچ تحرکی را نمیدهد، زیرا هر گونه حرکتی

به جهات گوناگون باعث می شود تعدادی از میخ‌هاي بی‌شمار درون محفظه وارد بدن قربانی شود. بازجو سوال‌ها را با فریاد از قربانی می‌پرسد و هم‌زمان آن‌ها را با لبه‌هاي دندانه‌دار مورد اصابت قرار میدهد.

۱۶. تابوت شکنجه

محبوب‌ترین فن شکنجه در بین شکنجه‌گران قرون وسطایی تابوت شکنجه نام داشت. در این روش قربانی را داخل یک قفس فلزی قرار می‌دادند که تقریبا هم اندازه‌ي بدن یک انسان بود؛ به همین دلیل اسم آن را تابوت گذاشتند. شکنجه‌گران قربانیان سنگین‌وزن را درون قفس‌هاي کوچک‌تر قرار می‌دادند

تا عذاب و ناراحتی‌شان بیش‌تر شود؛ سپس قفس را از درخت یا تیر چوبی آویزان می کردند. معمولا قربانیان آن‌قدر به همان حالت می‌ماندند تا کلاغ‌ها می‌آمدند و از بقایای آن‌ها تغذیه می کردند.

۱۵. خرد کننده‌ي انگشت

با این‌که انواع گوناگونی از این وسیله‌ي شکنجه وجود دارد،‌ ولی کارکرد همه ي‌ي آن‌ها نمونه‌ هست. این وسیله نه تنها برای خرد کردن به مرور انگشت‌هاي دست و پا طراحی شده‌اند، بلکه ابزارهای بزرگ‌تری نیز برای خرد کردن زانوها و آرنج‌ها بهره گیری می‌شد.

هم‌چنین ابزاری به نام خرد کننده‌ي سر هم وجود داشت که همین کار را با جمجمه‌ي قربانیان انجام می‌داد. قصد نخست‌ي سازندگان این وسایل معمولا حرف کشیدن از قربانیان بود؛ این ابزار در قرون وسطی بهره گیری می‌‌شد.

۱۴. شکنجه با طناب

طناب راحت‌ترین ابزار برای شکنجه بوده هست، زیرا به راحتی همه ي‌ جا پیدا می شود و برای انجام مجازات‌هاي ترسناک به راحتی شکل می‌پذیرد. برای مثال، از طناب برای بستن قربانی به درخت بهره گیری میکردند؛ سپس او را به همین صورت بی دفاع رها میکردند تا در معرض حمله‌ي حیوانات یا دیگر انسان‌ها قرار بگیرد؛

هم‌چنین قربانی را با بهره گیری از طناب از تیرک چوبی آویزان، و از وی بعنوان وسیله‌اي برای سرگرمی بهره گیری میکردند؛ این سرگرمی و تفریح عاقبت به مرگ قربانی ختم می‌شد؛ از دیگر روش‌هاي متعارف بهره گیری از طناب در شکنجه این بود که اندام‌هاي قربانی را با بهره گیری از آن به یک یا چندین اسب می‌بستند و آن‌ها را به دویدن وا می‌داشتند؛ در نهایت اینکار باعث از هم گسستن اندام قربانی می‌شد.

۱۳. گیوتین

گیوتین یکی از بدنام‌ترین ابزار اعدام در تاریخ هست که از یک تیغه‌ي تیز بزرگ متصل به یک طناب تشکیل شده هست. سر قربانی را در وسط یک چارچوب قرار می‌دادند و تیغه را رها می کردند تا سر او را از تن‌اش جدا کند. از آن‌جا که سر بریدن روشی سریع و بدون درد تلقی می‌شد «حداقل در مقایسه با دیگر روش‌هاي شکنجه و اعدام کم‌تر دردناک هست»، غالبا از گیوتین بعنوان انسانی‌ترین روش اعدام یاد می کردند.

۱۲. قاب کشنده

این وسیله برای در آوردن مفاصل بدن قربانی بهره گیری می‌شد، و بسیاری باور داشتند این شکنجه دردناک‌ترین شکل شکنجه در قرون وسطی بوده هست. این وسیله‌ي شکنجه از یک قاب چوبی و دو طناب متصل به پایین قاب و دو طناب دیگر متصل به دسته‌هاي بالای قاب تشکیل می‌شد.

وقتی قربانی را به این قاب می‌بستند، شکنجه‌گر شروع به چرخاندن دسته‌هاي بالای قاب می کرد. در نهایت، بدن قربانی آن‌قدر کش می‌آمد که اندام‌هاي وی جا به جا می‌شدند. با این حال، شکنجه‌گر «فقط برای این‌که مطمئن شود اندام‌هاي قربانی واقعا از جا در آمده باشند» به چرخاندن دسته‌ها ادامه می‌داد تا این‌که اعضای بدن قربانی کاملا از هم می‌گسستند.

۱۱. قیچی زبان

این وسیله‌ که بیش‌تر شبیه یک قیچی عجیب و غریب هست، به آسانی می‌توانست زبان قربانی را ببرد. دهان قربانی را با بهره گیری از ابزار دیگری که برای همین کار طراحی شده بود، باز میکردند، و سپس گیره‌هاي محکم قیچی آهنی زبان قربانی را به سختی و با رنج و عذاب فراوان در بین خود قرار می‌دادند. وقتی زبان به اندازه‌ي کافی میان دو گیره محکم ‌می‌شد، شکنجه‌گر پیچ قیچی را می‌چرخاند تا زبان قربانی به طور کامل جدا شود.

۱۰. شکنجه‌ با موش

بودن در نزدیکی یک موش به اندازه‌ي کافی دردآور هست؛ ولی قطعا این میزان از درد در قرون وسطی کافی نبوده هست. یکی از دیوانه‌وارترین روش‌هاي شکنجه در تمام دوران، شکنجه با موش هست؛ در این روش،‌ قفسی را روی بدن قربانی می‌گذاشتند که از یک سمت باز بود. داخل قفس را پر از جوندگان بزرگ میکردند

و روی قفس آتش روشن می کردند. این جوندگان به دلیل غریزه‌ي طبیعی خود، دائما سعی می کردند از آتش فرار کنند. بنابراین، موش‌ها برای فرار از آتش شروع به کندن سطح زیر پای‌شان می کردند؛ این اوضاع به مرگ قربانی بخت‌ برگشته منجر می‌شد.

۹. صندلی شکنجه

به این وسیله‌ي شکنجه صندلی یهودا نیز گفته می‌‌شود؛ صندلی شکنجه وسیله‌اي وحشت‌آور و خطرناک بود که در سیاه‌چال‌هاي قرون وسطی از آن‌ها یافت می‌شد. این وسیله که تا قرن نوزدهم نیز در اروپا بهره گیری می‌شد، یک صندلی بود که هر سطح آن را با ۵۰۰ تا ۱۵۰۰ میخ پوشانده بودند؛

بندهایی نیز برای بستن قربانیان به این صندلی در کنار آن وجود داشتند. در زیر این صندلی که از آهن ساخته می‌شد،‌ فضایی برای روشن کردن آتش نیز تعبیه شده بود. از این وسیله معمولا برای حرف کشیدن و اعتراف گرفتن از آدم‌ها بهره گیری می‌شد؛ آن‌ها با مشاهده افرادی که بر روی این صندلی شکنجه می‌شدند، به مرور به حرف می‌آمدند.

 ۸. کفش‌هاي سیمانی

کفش‌هاي سیمانی اولین بار توسط گروه‌هاي مافیایی آمریکایی بهره گیری شد؛ آن‌ها دشمنان، خائنان، و جاسوسان را میگرفتند و پای‌شان را در بلوک‌هاي سیمانی قرار می‌دادند، و سپس داخل بلوک‌ها را پر از سیمان می کردند. وقتی سیمان خشک ‌می‌شد، قربانی را زنده زنده در رودخانه یا در عمق آب می‌انداختند.

۷. چنگال‌هاي سینه بُر مخصوص شکنجه زنان

با این‌که در طول تاریخ شکنجه زنان بسیار مرسوم بوده هست زنان در معرض تعداد زیادی از فنون شکنجه‌اي قرار داشتند که در این مطلب ذکر شده‌اند، ولی این یک مورد به صورت انحصاری برای آن‌ها طراحی شده بود. این چنگال‌ها که باعث خون‌ریزی بسیار می‌شدند، غالبا به صورت داغ و گداخته

بر روی سینه‌‌هاي زنان قرار میگرفتند و نوک تیز آن‌ها وارد پوست بدن می‌شد. سپس با فشار و به صورت ناگهانی کشیده می‌شدند و همراه خود تکه‌هاي گوشت و خون را بیرون می‌کشیدند و این بدترین شکل برای شکنجه زنان به کار برده می شد.

 ۶. قیچی کروکودیل

این انبر آهنی غالبا برای قطع اعضای بدن افرادی بهره گیری می‌شد که قصد کشتن پادشاه را داشتند؛ این انبر آهنی را روی آتش می‌گداختند و سپس در محل مورد نظر، روی عضو بدن قربانی قرار می‌دادند و با نیروی چندان آن‌ را از بدن جدا می کردند.

۵. ازدواج جمهوری خواهان

اضافه بر بهره گیری از گیوتین و آتش زدن با هیزم، این روش اعدام نیز در طول انقلاب فرانسه توسط ژان باپتیست صورت میگرفت. در این نوع اعدام که در بسیاری موارد برای شکنجه زنان به کار گرفته می شد زنان و مردان لخت را به یکدیگر می‌بستند و درون آب سرد می‌انداختند تا غرق شوند.

چنان‌چه آب سرد موجود نبود، آن‌ها را فقط با شمشیر و سرنیزه مورد اصابت قرار می‌دادند. در آن زمان، معمولا از این روش برای اعدام راهبه‌ها و کشیشان بهره گیری میکردند.

 ۴. چرخ استخوان شکن

این وسیله‌ي شکنجه که به چرخ کاترین نیز سرشناس هست، برای کشتن به مرور قربانی به کار می‌رفت. ابتدا، دست و پای قربانی را به پره‌هاي یک چرخ بزرگ چوبی می‌بستند؛ این چرخ را به آرامی می‌چرخاندند و هم‌زمان، شکنجه‌گر با یک چکش آهنی به دست و پاهای قربانی ضربه می‌زد

و نواحی گوناگون بدن‌اش را در هم می‌شکست. وقتی استخوان‌هاي قربانی شکسته شد، او را روی چرخ رها می کردند تا بمیرد، یا او را در محلی مرتفع قرار می‌دادند تا پرندگان زنده زنده از گوشت وی تغذیه کنند.در حقیقت، این فرایند آن‌چنان کُند و آهسته انجام می‌شد که قربانی ممکن بود چندین روز به همین صورت زنده بماند

و عاقبت در اثر کم‌آبی جان‌اش را از دست بدهد. گاهی اوقات، فرمان کشتن از روی ترحم «ضربه‌ي رحمت» شامل حال قربانی می‌شد و به جلاد دستور می‌دادند که با یک ضربه‌ي کشنده بر سینه و شکم قربانی، به رنج و عذاب وی پایان دهد.

۳. الاغ اسپانیایی

یکی از ابزارهای شکنجه در دوران تفتیش عقاید در اسپانیا و شاید یکی از وحشیانه‌ترین آن‌ها، وسیله‌اي هست شبیه گرده‌ي الاغ که در واقع،‌ تخته‌ي چوبی عمودی هست با یک لبه‌ي تیز به صورت V برعکس. قربانی را لخت می کردند و روی آن می‌نشاندند، سپس شکنجه‌گر به دو پای قربانی وزنه‌هاي مختلفی می‌انداخت تا این‌که لبه‌ي تیز این وسیله بدن قربانی را از وسط می برید.

 ۲. شکنجه با اره

در این روش، قربانی را از پا آویزان میکردند، تا در تمام مدت طولانی شکنجه، خون دائما در سرش جریان داشته باشد و هشیار بماند. شکنجه‌گر از بین پاهای قربانی شروع به اره می کرد تا این‌که وی کاملا به دو قسمت تبدیل شود. ولی در اغلب اوقات، برای افزایش و طولانی شدن درد فقط تا شکم قربانی را اره میکردند.

۱. دار زدن، بیرون کشیدن روده‌ها، و به چهار بخش کردن

در طول قرون وسطی، مجازات خیانت‌کاران بزرگ این بود که آن‌ها را به دار می‌آویختند، روده‌هاي‌شان را می‌کشیدند، و آن‌گاه در ملاء عام به چهار بخش تقسیم می کردند؛ گرچه با این‌که این نوع شکنجه و اعدام در ۱۸۱۴ منسوخ شد، ولی در سال‌هاي پیش از آن هزاران نفر به همین شکل کشته شدند.

در این فن شکنجه، قربانی را در یک چارچوب یا نرده‌ي چوبی تا محل اعدام می‌کشاندند. سپس او را برای مدت کوتاهی تا نزدیکی مرگ از دار آویزان می کردند، سپس او را پایین می‌آوردند و روده‌ها و آلت تناسلی‌اش را بیرون می‌کشیدند و در برابر چشمان‌اش آتش می‌زدند. آن‌گاه سر قربانی می‌بریدند و بدن‌اش را به چهار بخش تقسیم می کردند.