تغییر کردن کاری سخت برای آدم ها 

تغییر کردن و بیرون رفتن از حالت فعلی و پذیرفتن یک حالت دیگر واقعا برای آدم ها سخت است و احتیاج به اراده بالا دارد.ضرب المثل معروف که می گوید:ترک عادت موجب مرض است. تغییر سخت است چون خودمان آن را سخت می کنیم. محققان در چند تحقیق آینده نگر گروهی را برای چند دهه مورد تحقیقات خود قرار دادند.

تنها سوالی که در این گروه های تحقیقاتی مطرح می شد این بود: چه نوع مهارت هایی باعث پیشرفت در تمام جنبه های زندگی (کار، سلامت، روابط) می شود؟ یکی از یافته های این تحقیقات کشف استراتژی هایی است که افراد موفق هنگام ایجاد تغییر در زندگی به کار می برند.

افرادی که در تمام جنبه های زندگی موفق بودند از دو استراتژی مهم برای تغییر استفاده می کردند. اما کسانی که موفقیت های کمتری داشتند تنها از یک استراتژی استفاده می کردند.اولین استراتژی نوآوری است. نوآوری یعنی برداشتن قدم های بزرگ برای رسیدن به اهداف بزرگ.

تلاش های نوآوری میتواند شامل محدودیت های رژیمی، تلاش های ورزشی مثل باشگاه، مربی خصوصی و یا تلاش هایی مثل نظافت و نظم دادن به خانه و محل کار. نوآوری در برخی موقعیت ها بسیار موثر است و تمام کسانی که به موفقیت های بادوام رسیده اند این استراتژی را در زندگی به کار برده اند.

وقتی استراتژی نوآوری به کار نیامد استراتژی دوم به نام کایزن را به کار می برند. کایزن یعنی برداشتن قدم های کوچک برای رسیدن به موفقیت های بزرگ. البته ممکن است این استراتژی زیاد با عقل جور در نیاید.من برای اولین بار وقتی به سخنان یک متخصص دردشناسی برای بیماران سرطانی گوش می کردم

با قدرت قدم های کوچک آشنا شدم. در انتها از شنوندگان خواست به خانه بروند و برای یک دقیقه مدیتیشن انجام دهند. بعد از این که همه رفتند از او پرسیدم یک دقیقه مدیتیشن چه تاثیری می تواند در زندگی آن ها داشته باشد؟ او در پاسخ گفت آیا می دانی مدیتیشن چند سال است که بوجود آمده است؟

گفتم نزدیک به هزاران سال است. پس موافقی که همه این ها درباره مدیتیشن شنیده اند. بعضی از آن ها با خواندن کتاب و آموزش مربی این کار را انجام می دهند اما برای برخی از آن ها این کار کاملا بیهوده است. برای این دسته که اعتقادی به مدیتیشن ندارند شاید یک دقیقه مدیتیشن را انجام دهند اما هرگز به سمت نیم ساعت مدیتیشن نمی روند.

اگر همین یک دقیقه ها را انجام دهند تاثیرات آن را می بینند و آن را کنار نمی گذرانند.دیدگاه او درست مثل نتایجی بود که از این تحقیقات به دست آمد. از نظر روانشناسی برداشتن قدم های بزرگ باعث ناامیدی می شود. چون قدم های بزرگ هم برای خود شخص و هم برای اطرافیانش ترسناک است.

ترس مانع پیشروی می شود و همان پاسخ “جنگ یا گریز” در ذهنمان ایجاد می شود. در این موقعیت متوقف می شویم و هیچ قدمی در جهت اهداف برنمی داریم. اما وقتی قدم های کوچک برداریم دیگر پاسخ “جنگ یا گریز” را به موقعیت نمی دهیم.قدم های کوچک منجر به موفقیت های استثنایی در جهت اهداف سلامتی می شود. محققان دریافتند که افراد می توانند

در بازه زمانی یک سال بدون این که قدم به باشگاه بگذارند ۱۰ تا ۲۰ کیلوگرم وزن کم کنند. تنها کاری که در این جهت انجام می دهند پیاده روی بیشتر در طول روز است یا به جای آسانسور از پله ها بالا می روند یا روی پله برقی به جای این که بی حرکت باشند راه می روند یا کمی از دورتر از مقصد مورد نظر ماشین را پارک می کنند و کارهایی از این قبیل.

شاید سوزاندن کالری در روز کمی ناچیز باشد اما در طولانی مدت وزن قابل توجهی کم می کنند. همین تغییرات کوچک به اندازه نیم ساعت باشگاه برای بدن مفید هستند.یکی دیگر از تاثیرات موفقیت آمیزی که قدم های کوچک می تواند داشته باشد نقش تعیین کننده ای است که در روابط زناشویی دارد. یکی از گام های کوچک تعداد توجهاتی است که طرفین در لحظات کمی به یکدیگر می کنند.

به عنوان مثال: زمانی که با همسرتان تماس می گیرید آیا صدای او نشان می دهد که از تماس شما خوشحال شده است یا این که آنقدر کسل کننده است که به شما احساس مزاحم بودن دست می دهد؟ هنگامی که از در وارد می شوید آیا همسرتان تلفن یا روزنامه را کنار می گذارد و حالتان را می پرسد یا این که درباره قرار کاریتان حرف می زند؟

همین توجهات کم و ناچیز در موفقیت های زناشویی بسیار تعیین کننده هستند.کایزن یک عقیده جدید نیست حتی قدیمی ها هم می گفتند: سفرهای هزار مایلی با یک گام آغاز می شوند. تغییر نباید سخت باشد. گام های کوچکی که در جهت اهداف بر می داریم باید انقدر کوچک باشند که نه ایجاد ترس کنند و نه نیروی خود داری بخواهند. بدین ترتیب عادت های مثبت تقویت شده و به ما در جهت رسیدن به اهداف کمک می کند.