جملات زیبا به مناسبت شهادت امام جواد 

امام جواد «ع» هشتمین امام معصوم ما شیعیان است کـه بـه دست همسرش مسموم شد و بـه شهادت رسید.این امام در سن جوانی شهید شدند. 

سلام بر جواد الائمه!

چـه اضطرابی دامن زمین را فرا میگیرد، آن گاه کـه دلش مزار امامی می شود. گویی در آن هنگام، دست و پایش می لرزد! زمین از این کـه باید گوهری را در میان بگیرد، بسیار ناخشنود است. اکنون زمین چـه شرمسار است کـه تنها بیست و پنج بهار، او را مهمان خوانش دیده بود؛ او کـه جواد بود و جود، قطره ای از پیشانی بلندش؛ تقی بود و پرهیزکاری، سطری از صحیفه وجودش.

او کـه در همان خردسالی امام شد و در نوجوانی، رهگشای گره هـای فکری. کـه بی درنگ، دشوارترین پرسش را پاسخ میگفت و خبر از اتصال خویش بـه دریای علم الهی می داد.

برای هروله از «مروه» دلت تا «صفای» کاظمین، راهی نیست. در این حج ولایت و عشق همیشه در «سعی» باش؛ کـه بی «سعی» نمی‌توان بـه «صفای» جمال معصوم علیهم السلام رسید.

تنها «بیست و پنج» سال بود کـه نسیم «هل اتی» می وزید و نهرهایی کـه از سرچشمه «طه» سیراب میشود، جاری بود. و چـه زود، این نسیم از وزیدن افتاد و این عطر دل نواز، دامن برچید! اما، نه… چشم دلت را باز کن و ببین! هنوز آن نسیم در حال وزیدن است و این شمیم روح بخش بـه مشام می‌رسد.

سلام بر تو ای جوادالائمه علیه السلام و بر آن بارگاه خدایی ات کـه تا دامنه قیامت، چشم نواز همه ی ي از ره رسیدگانِ خسته خواهد بود!

غریب، حتی در خانه

هیچ غروبی بـه غمرنگی غروب وجود مردان خدا نیست؛ آن گاه کـه سر آسوده بر روی خاک می گذارند و شام تیره ای برای آدمیان، می سازند.

هنوز زمین، جان نگرفته باید بی تابی کند و غروب خون رنگ خورشید را بـه نظاره پردازد. ای حجت نهم! حيف کـه روزگار، تنها بیست و پنج سال با تو سر سازگاری داشت و بیست و پنج بهار از عمر تو را برتابید. تقدیر آن بود کـه حتی در خانه ات نیز غریب باشی و با هم دستی «ام الفضل» ـ همسرت ـ زهر بنوشی و مسموم شوی.

ولی نه آن غربت دردناکی کـه برایت درست کرده اند و نه آن زهری کـه بـه تو داده اند، هیچ کدام نتوانست، امتداد خط سبز تو را کـه بر صحیفه هستی کشیده ای، پاک کنند. اگر چـه زمین، حوصله بزرگی تو را نداشت و ظرف روزگار، گنجایش حضور دریا گونه ات را؛ سربردار و ببین عاشقان پاک باخته ات را کـه دل هاشان، تنها با رسیدن بـه دریا، آرام می گیرد. کدام جان است کـه تو را بشناسد و اینک در هوای کاظمین تو نسوزد؟!

امام جواد آن شه ملک جود                               کـه بُد عالم علم غیب و شهود
دلش منبع فیض پروردگار                                      جلال و کمال از رخش آشکار
 ز تقوا تقی بود آن نور پاک                                        ز بخشش جواد آن مه تابناک