خاصیت های مفید گیاه دارویی شکر تیغال 

شکر تیغال که گیاه دارویی هست بصورت ساقه هاي گل دار در بیابان ها به طور ماشین رشد میکند که خاصیت هاي بسیاری دارد.این گیاه که در ساقه ي بوته اي به اسم کنوره توسط حشره‌اي از راسته قاب‌بالان به اسم خزوکک « در زبان محلی خار در آور » برای نگه داری تخم‌ها و نوزاد خود پیله‌اي می‌تند به اندازه یک فندق که سفید رنگ هست.

جنس پیله این حشره که از ترشحات گیاه کنوره «ماری تیغال» ساخته شده هست شکر تیغال اسم دارد که در زبان محلی به آن شکرکه گفته میشود .سفید رنگ و به اندازه ي یک فندق بوده و در درمان شمار زیادی از بیماری‌ها بهره گیری میشود که در پارسی به آن شکر تیغال گفته می‌شود ،

محل رویش این گیاه در گوهها می‌باشد که خوشبختانه این گیاه در کوههای اطراف بنارویه به فراوانی یافت می‌شود که در برخی سالها فرآوری این گیاه داروویی در بوته ي کنوره اکثر دیدن میشود .

شکر تیغال « شکرکه » طبیعت سرد و نیمه نمناک دارد .شکر تیغال « شکرکه» برای درمان و یا تخفیف مریضی هاي ریوی بعنوان خلط آور ، برطرف‌کننده سرفه ، تحریک دستگاه تنفسی تحتانی ، ملین سینه ، رفع خشونت سینه ، صاف کردن صدا و رفع خشکی حلق ، درمان تنگی نفس و آسم بهره گیری میشود.

درمان هاي دیگری از قبیل درمان افسردگی ، یبوست و چاقی ، تب بری ، متعادل کننده دستگاه گوارش تسکین سوزش سردل نیز برای این گیاه ذکر شده هست . شکرتیغال « شکرکه » برای معده و دردهای احشایی کارساز هست . خاصیت نوتروپیک دارد و اثر مثبتی بر حافظه و قدرت یادگیری دارد.به واسطه اثرات آنتی اکسیدانتی تری هالوز ، شکر تیغال می‌تواند بعنوان یک ضد سرطان کاربرد داشته باشد.

شکرتیغال در طب سنتی بعنوان مزه دهنده به کار می رفته هست . در پزشکی قدیم بعنوان ملین و متعادل کننده دستگاه گوارش بهره گیری میکردند .اغلب شکر تیغالها « شکرکه » حاوی حشره نمی باشد ولی در برخی موارد نیز حشره داخل آن هست.زمانی که شکر تیغال که همان پیله یا غلاف حشره هست ، تازه باشد کمی شیرین هست ، ولی وقتی که کهنه شده باشد شیرینی آن خیلی کم می‌شود و مزه نشاسته اي پیدا می‌کند.