زندگی‌نامه جواد بدیع‌زاده شاعر و ادیب ایرانی 

نگاهی داریم به زندگی جواد بدیع زاده استاد شاعر و ادیب مشهور ایرانی که آثار گران قدری از ایشان به یادگار مانده هست. جواد بدیع‌زاده«۱۲۸۱ استان تهران – ۱۰ دی ۱۳۵۸ شهر تهران» خواننده، موسیقی‌دان و نواساز ایرانی بود.

جواد بدیع‌زاده
نام اصلی: سید جواد بدیع‌زاده
تولد: ۱۲۸۱ استان تهران «مرگ ۱۰ دی ۱۳۵۸» شهر تهران
ملیت: ایرانی
سبک‌«ها»: موسیقی سنتی ایرانی

زندگی‌نامه :
بدیع‌زاده در سال ۱۲۸۱ شمسی در محله پاچنار شهر تهران به جهان آمد. پدرش آقا سید رضا بدیع کاشانی، ملقب به بدیع‌المتکلمین، روحانی مشروطه‌خواهی بود که به سید اناری شهرت داشت. وی فرزندش را غالباً به مجالس وعظ و روضه‌خوانی خود میبرد تا با شیوه آوازخوانی مذهبی آشنا شود.

بدیع‌المتکلمین با تسلط کافی بر ردیف موسیقی ایرانی، پسر خود را نیز به فن آواز مؤذنی و روضه‌خوانی و تعزیه آشنا تولید و او از تجربیات پدر بهره گیری کرد و به فراگیری گوشه‌ها و ردیف‌هاي موسیقی دستگاهی ایران پرداخت. جواد موسیقی ردیف سنتی و گوشه‌هاي بی‌شمار آن را از پدر و نیز از دایی خود میرزا یحیی سعید واعظین که او نیز از واعظان مشهور زمان خود بود، فراگرفت.

او تحصیلات ابتدایی را در مدرسه تدین و دوره متوسطه را در مدرسه آلیانس فرانسوی‌ها و سپس دارالفنون به اتمام رساند و از سال ۱۳۰۴ تا ۱۳۳۱ در مجلس شورای ملی استخدام شد و به‌عنوان نماینده خدمت کرد.

بدیع‌زاده اضافه بر خوانندگی در امر آهنگ‌سازی نیز شهرت دارد. در سال ۱۳۰۴ که کمپانی انگلیسی صفحه‌پُرکنی هیزمَستِرزوُیس به‌قصد تهیه و ضبط صفحه از نواخته‌ها و خوانده‌هاي هنرمندان ایرانی نماینده خود را به ایران اعزام کرد و شعبهٔ خود را در استان تهران گشود، بدیع‌زاده به‌عنوان اولین خواننده مرد،

با معرفی و پیشنهاد عبدالحسین‌خان شهنازی، گزینه شد و اولین صفحه او با عنوان «جلوه گل» روانه بازار شد که شامل دو قطعه آواز و سه تصنیف از ساخته‌هاي خودش بود.از آن پس تا سال ۱۳۱۴ بدیع‌زاده ۲۴ تصنیف تولید که همۀ روی صفحه ضبط شده‌هست. او در سال‌هاي بعد در سفرهایی به حلب و بیروت و برلین و شبه‌قاره هند، بر شمار ضبط آهنگ‌هاي خود افزوده‌هست.

 به گزارش پارس ناز از میان آفریده‌هاي مشهور او می توان از سرود «ایران، کشور داریوش» و ترانه‌هاي جلوه گل، داد دل، دل‌افسرده، هدیهٔ خاک، گل پرپر و خزان عشق یاد کرد. «خزان عشق» که تا زمان ما جاذبهٔ خود را حفظ کرده در سال ۱۳۱۳ در پیوند با متنی عاشقانه از رهی معیری ساخته شده‌هست.

بدیع‌زاده با افتتاح رادیو به جمع هیئت ارکستر آن زمان رادیو پیوست و درکنار هنرمندانی چون حسین تهرانی، مرتضی نی‌داوود، حبیب سماعی و استاد ابوالحسن صبا آثار مشهوری در حوزهٔ موسیقی ایرانی پدیدآورد. بدیع‌زاده سال‌ها عضو شعر و موسیقی رادیو استان تهران بود.

جواد بدیع‌زاده سرانجام در دیماه سال ۱۳۵۸ در هفتاد و هشت سالگی، براثر دومین سکته مغزی، در استان تهران چشم از جهان فروبست و در بهشت زهرا «قطعه: ۸ ردیف: ۲ شماره: ۲۶» به خاک سپرده شد. از او صفحات و نوارهای بسیاری بر جای مانده‌هست.