پارس ناز پورتال

شب های عشق ورزیدن به محرم و امام حسین (ع)

مجموعه : مذهبی
شب های عشق ورزیدن به محرم و امام حسین (ع)

شب های عشق ورزیدن به محرم و امام حسین «ع» 

محرم هرسال می آید و همه ی مردم برای امام حسین و یارانش عزاداری می کنند, حماسه ای کـه امام حسین آفرید و تا بحال گرامی داشته میشود. آفتاب محرم برمی اید و کربلای دل را در پرتو خود می سوزاند. سرخی بیرق ایستادگی از گلدستة دستها بالا می رود و در باد بـه حرکت در می اید.

 

عطر شهادت مشام را می نوازد و چشم ها در انتظار طراوت اشک بـه تماشا می نشیند. عقربه زمان روی نقطة پنجم عشق قفل میشود. خواب ها از چشم هـای خسته می گریزد و حسینیة سینه ها سیاه پوش میشود. آری محرم شده و انتظار لباس هـای مشکی بـه سر آمده هست. این شب ها باید بـه سوگ نشست. هر شب بـه سوگ ستاره ای از آسمان حسین«ع».

 

هر یک از شب هـای محرم بـه اسم یکی از شهدا یا شخصیت ها یا وقایعی مرتبط با جریان کربلا اسم گذاری شده هست. اسم گذاری این شب ها با گذشت زمان صورت گرفته و واضع خاصی ندارد. این کار از طرف مداحان و ذاکران اهل بیت و بر زمینه جایگاه شهیدان کربلا, نزدیکی هر یک از آنها بـه نقطه همبستگی بخش کربلا یعنی امام حسین«ع» و هم آهنگی شور و التهاب مراسم و روضة آنان با مرکز شورآفرین شب عاشورا صورت گرفته هست.

 

شب اول; مسلم بن عقیل
مسلم, نخستین شهید واقعة کربلاست. شهادت او کمی پیش تر از پیشامد کربلا رخ داده هست و شب اولیه ماه محرم بـه پاس فداکاری و جان فشانی هـای این سفیر شهید راه سرخ, شب حضرت مسلم بن عقیل اسم نهاده شده هست. مسلم الگوی محبت و وفاست. او عاشقی دل باخته بود کـه تا آخرین لحظه از عشق پاک خود بـه حسین«ع» دست بر نداشت ودر بحبوحه بی وفایی کوفیان بـه مولایش وفادار ماند.

 

شب دوم; ورود بـه کربلا
امام حسین«ع» روز دوم محرم سال 61ه ق بـه سرزمین کربلا وارد شد. بدلیل همین روز دوم محرم, روز ورود بـه کربلا اسم گذاری شده هست. روز دوم, نماد استقامت هست. اباعبدالله الحسین«ع» از همان نخست حرکت با حوادث مختلفی روبه رو شد. از بی وفایی کوفیان گرفته تا تعقیب شدن از جانب سپاهیان دشمن. با این حال از ادامة راه منصرف نشد و همان‌ گونه استواری ورزید. حسین«ع» آموزگار بزرگ استقامت هست.

 

شب سوم; حضرت رقیه«س»
رقیه«س» دردانة سه ساله حسین بن علی«ع» هست. اسم مبارک او در عده ای از کتاب هـای تاریخی و مقاتل نقل شده هست و برخی دیگر مثل ریاض الاحزان از او با اسم فاطمه صغری یاد کرده اند. رقیه«س» در روز سوم صفر سال 61ه ق در سفر اهل بیت بـه شهر شام از جهان رفته هست. احتمالاً اسم گذاری روز سوم محرم بـه اسم این بانوی کوچک بـه این انگیزه بوده کـه در گرماگرم عزاداری دهه اول, از مظلومیت او یادی شود.

 

حضرت رقیه الگوی تربیت صحیح هست. با تدبر در جملات کوتاهی کـه او هنگام مشاهده سر بریدة پدر بـه زبان آورده بـه خوبی می توان دریافت کـه این طفل از چـه معرفت والایی برخوردار بوده هست.

 

شب چهارم; حضرت حرّ«ع»
شب چهارم عزاداری محرم اختصاص بـه یکی از شهیدان سربلند کربلا یعنی حربن یزید ریاحی دارد. اگرچه این شب رابه فرزندان حضرت زینب نیز منسوب کرده اند. حر الگوی توبه و حقیقت جویی هست. او در نخست برخورد با امام حسین«ع» چنین جایگاه وارسته ای نداشت و بـه گفتة خودش مأمور بودو معذور

 

اما ادب و تواضع حر در برابر سالار شهیدان, سبب رهایی او شد. حر با ژرف بینی, حق را بر باطل ترجیح داد و پیشانی پشیمانی بر سجده گاه توبه فرود آورد. حر, خوشگل ترین الگوی توبه برای خطاکاران هست.

 

شب پنجم; حضرت زهیر«ع» و…
این شب مثل شب چهارم میان چند شهید کربلا مشترک هست. شب پنجم بـه حبیب بن مظاهر و حضرت عبدالله بن حسن طفل هشت سالة امام مجتبی«ع» نیز منسوب هست. عبدالله«ع» در تعداد آخرین شهیدانی بود کـه پیش از شهادت امام حسین«ع» در ظهر عاشورا بـه شهادت رسید.

 

زهیر, الگوی عاشقی کربلاست. او تا چند روز پیش, از ملاقات حسین«ع» هراس داشت, اما پس ازآن کـه بـه خیمه امام گام نهاد, هراسش بـه عشقی جاودانه بدل شد. بارقه نگاه حسین«ع» چنان در جانش اثر کرده بود کـه از همه ی هستی خود گذشت و از جهان و خانمان گسست. او دراین راه چنان پیش رفت کـه بـه یکی از فرماندهان سپاه آن حضرت تبدیل شد.

 

شب ششم; حضرت قاسم«ع»
شب نوجوانان عاشورایی, شب روضه قاسم بن الحسن«ع» . وقتی امام حسین«ع» سخن از شهادت یارانش بـه میان آورد, نوجوان سیزده ساله کربلا از عمو پرسید; عموجان ایا مـن نیز بـه فیض شهادت نائل می شوم؟ امام او را بـه سینه چسباند و فرمود; فرزندم مرگ را چطور میبینی؟

 

قاسم جواب داد; از عسل شیرین تر!

 

شهادت طلبی قاسم«ع» و پا فشاری او برای رسیدن بـه مقصود, زیباترین الگو را برای رهروان خط سرخ شهادت رقم زد.

 

شب هفتم; حضرت علی اصغر«ع»
علی اصغر«ع» فرزند کوچک امام حسین«ع» و حضرت رباب دختر امرءالقیس هست کـه با تیر سه شعبة حرمله بن کاهل اسدی بـه شهادت رسید. مصیبت علی اصغر«ع» برای حسین«ع» جان فرسا بود چنان کـه گریست و بـه خداوند عرض کرد; خدایا خودت میان مـا و این قوم داوری کن.

 

آنان مـا را فرا خواندند تا یاری کنند ولی برای کشتن مـا کمر بسته اند. دراین لحظه ندایی از آسمان رسید کـه; ای حسین«ع» در اندیشه اصغر«ع» مباش, همین حالا دایه ای در بهشت برای شیر دادن بـه او حاضر هست. شب هفتم, شب رضاست. حسین«ع» برترین الگوی استقامت و رضآیت هست.

 

او پس از بردباری شهادت همه یاران و جوانانش, طفل شیرخوار خود رابه میدان آورد. هنگامیکه علی اصغر نیز فدا شد بر قضای الهی گردن نهاد و خطاب بـه خداوند گفت; ای خدا! چون تـو این صحنه ها را می بینی بردباری این مصیبت ها بر مـن آسان میشود.

 

شب هشتم; حضرت علی اکبر«ع»
علی اکبر«ع» نخستین فردی بود کـه از بنی هاشم بـه میدان رفت. او فرزند بزرگ امام هست و نزدیک ترین فرد بـه ایشان. چون غربت پدر را در میان خیل گرگ هـای خون آشام کوفه و شام می بیند, از همه یاران و افراد خاندان پیشی میگیرد و خودرا در راه آرمانی فدا میکند. او گام بـه میدان می نهد تا حجت را تمام کند و شوق رسیدن بـه فیض شهادت را در دل یاران حسین«ع» قوت بخشد. علی اکبر«ع» الگوی سبقت گرفتن در شهادت هست.

 

شب نهم; شب تاسوعا
ستاره 34 ساله آسمان کربلا و بزرگ ترین یار و یاور حسین«ع» . عباس یعنی چهره درهم کشیده و این اسم نشان از صلابت و توانمندی سقای کربلا دارد. او فرزند علی«ع» و برادر حسین«ع» بود, با این حال هرگز برادر خود رابه اسم صدا نزد. عباس«ع» این ادب و تواضع را تا لحظه پایان بر خود واجب می دانست.

 

او برترین الگوی رشادت بود. زیرا پرچم دار سپاه بودو پرچم رابه دست رشیدترین و دلیر ترین افراد لشگر می سپارند. او بـه اندازه ای محو یار شده بود کـه بر امواج دل انگیز آب روان, لب هـای خشکیده پرطرفدار خودرا درنظر آورد و داغ تشنگی را از یاد برد. رشادت, وفاداری و تواضع عباس«ع» یکیدیگر از برگ هـای زرین عاشورا هست کـه همه ی رابه شگفتی واداشته هست.

 

 

شب دهم; شب عاشورا
شب حسین بن علی«ع» الگوی آزادگان جهان. شهامت, ایثار, بردباری, تسلیم, رضا, وفا, تواضع, دلیری و استقامت امواج اقیانوس بی منتهای حسین هست. اگر این شورش چنین درون مایه ارزشمندی از فضایل انسانی را نداشت, آن گونه بر پیشانی تاریخ نمی درخشید. عاشورا آن گونه توانست حصار زمان و مکان را درهم شکند و تاریخ را درنوردد.