پارس ناز پورتال

شیطنت های کودکان که نشانه بیش فعالی است

شیطنت های کودکان که نشانه بیش فعالی است

شیطنت های کودکان که نشانه بیش فعالی است 

نخستین نشانه کودکان بیش فعال شیطنت و بی توجهی نسبت به صحبت هاي پدر و مادر مبنی بر آرام بودن هست. اما باید بدانید هر شیطنتی هم نشانه بیش فعالی نیست. در حالت عادی ممکن هست کودکان تکلیف مدرسه شان را فراموش کنند، در کلاس به خیال پردازی بپردازند، بدون فکر کاری را انجام دهند و یا سر میز شام بی تابی و بی قراری کنند.

 

اما بی توجهی، ویری بودن و فعالیت بیش از اندازه، امری طبیعی نیست بلکه از نشان هاي اختلال بیش فعالی کمبود دقت در نظر گرفته می‌شود که میتواند توانایی کودکان را در یادگیری و تعامل با دیگران تحت تاثیر قرار دهد.نخستین کامی که باید برای مقابله با این مشکل برداشت شناسایی نشانه ها و علائم این اختلال هست. اختلال بیش فعالی کمبود دقت،

 

اختلالی هست که در اوایل دوران کودکی ظاهر میگردد. این اختلال باعث می‌شود که فرد در مهارکردن واکنش هاي خودجوش دچار مشکل شود. این واکنش ها میتواند از حرکت تا سخن گفتن و دقت متفاوت باشد. علائم و نشانه هاي این اختلال معمولا گذشته از هفت سالگی ظاهر می‌شود.
شیطنت های کودکان که نشانه بیش فعالی است

با وجود این، تشخیص میان رفتار یک کودک مبتلا به اختلال بیش فعالی و رفتار یک کودک بدون اختلال تا حدودی مشکل هست.این را باید گفت که اگر تنها در بعضی از موقعیت ها تعداد کمی از این نشانه ها و علائم را در کودک خود یافتید احتمال وجود چنین اختلالی در کودک کمتر هست

 

اما اگر در تمام موقعیت ها «در منزل، مدرسه و هنگام بازی» علائم و نشانه هاي بی شماری از این اختلال را در کودک خود یافتید باید دقت و دقت بیشتری را برای کودک به خرج دهید.

 

اغراق هاي مربوط به مریضی کودکان بیش فعال

غلط: همۀ کودکان بیش فعال، فعالیت بیش از اندازه دارند.

 

درست: بعضی از این کودکان بیش از اندازه جنب و جوش دارند و بعضی دیگر این طور نیستند.

 

غلط: این کودکان هرگز قادر به تمرکز نیستند.

 

درست: کودکان مبتلا به بیش فعالی قادرند روی فعالیت هایي که برای شان لذت بخش هست تمرکز کنند.

 

غلط: این کودکان اگر بخواهند میتوانند رفتار بهتری داشته باشند.

 

درست: آن ها میتوانند کارهای شان را به برترین نحو انجام دهند اما نمیتوانند آرام یک جا بنشینند.

 

غلط: بیش فعالی کودکان با افزایش سن آن ها بهبود خواهدیافت.

 

درست: این عارضه ممکن هست تا بزرگسالی نیز ادامه پیدا کند بنابراین نیازمند درمان هرچه سریع تر هست.

 

غلط: دارودرمانی برترین روش درمان برای کودکان بیش فعال هست.

 

درست: دارودرمانی کافی نبوده و آموزش، رفتار درمانی، حمایت در منزل و مدرسه، ورزش و تغذیه درمانی نیز لازم هست.

 

سه ویژگی اساسی این اختلال!

بی توجهی، بیش فعالی و ویری بودن، سه ویژگی اساسی اختلال بیش فعالی کمبود دقت هست. علائم و نشانه هایي که کودک مبتلا به این اختلال نشان میدهد بستگی به این امر دارد که کدام یک از این سه ویژگی غالب هست. با دقت به این می‌توان گفت یک کودک میتواند بی دقت باشد اما بیش فعال و ویری نباشد،

 

بیش فعال و ویری باشد اما بی دقت نباشد و یا بی دقت، بیش فعال و ویری باشد «حالت سوم مرسوم ترین اختلال بیش فعالی کمبود دقت هست».
شیطنت های کودکان که نشانه بیش فعالی استبی توجهی

کودکانی که دارای علائم بی توجهی میباشند اغلب نادیده گرفته می‌شوند زیرا موجب آشوب و اختلال نمیشوند. این عدم دقت در کودکان مبتلا به این اختلال بدان معنا نیست که این کودکان اصلا نمی‌توانند دقت و تمرکز کنند.از نشانه ها و علائم بی توجهی در کودکان مبتلا به این اختلال میتوان به موارد زیر اشاره کرد: به جزییات دقت نمیکنند،

 

اشتباهات نسنجیده اي مرتکب می‌شوند، در تمرکز کردن دچار مشکل میباشند و به آسانی حواس شان پرت می‌شود، وقتی با انها صحبت می‌کنید در ظاهر به حرف تان گوش نمیدهند، در یادآوری چیزها و پیروی از دستورها دچار مشکل میباشند، در سازماندهی و برنامه ریزی و خاتمه دادن پروژه ها دچار مشکل میباشند، گذشته از آنکه وظیفه خود را تمام کنند خسته می‌شوند و غالبا کتاب، تکلیف مدرسه، اسباب بازی و دیگر وسایل خود را گم میکنند.

 

بیش فعالی

در حالی‌که بیشتر کودکان به طور طبیعی فعال میباشند، اما کودکانی که دارای علائم بیش فعالی این اختلال می باشند همواره در حال حرکت میباشند. این کودکان سعی می‌کنند در یک زمان چندین کار را انجام دهند و از یک فعالیت به فعالیتی دیگر می پرند.حتی اگر آن ها را مجبور کنید که بی حرکت در جایی بنشینند باز پای خود را تکان میدهند

 

و با انگشتان خود صدا در می آورند. این کودکان اگر در موقعیت هایي باشند که باید آرام و ساکت بنشینند آن محیط را ترک می‌کنند، همواره به این ور و آن ور میروند و اغلب می دوند و از همۀ جا بالا میروند، پرحرفی میکنند، نمیتوانند آرام بازی کنند، همواره در حرکت میباشند گویا این که موتوری به انها وصل هست، ممکن هست اخلاق تندی داشته باشند و یا کم حوصله باشند.

 

ویری بودن

ویری بودن کودکان مبتلا به این اختلال میتواند موجب مشکلاتی در خویشتن داری کودک شود. غالبا صحبت هاي افراد را قطع می‌کنند و در کلاس سوالات نامربوطی می پرسند.به طور کلی این کودکان بدون فکر کاری را انجام میدهند، پیش از آنکه معلم از آن ها بخواهد و یا پیش از آنکه سوال تمام شود جواب سوال را می‌دهند،

 

نمی‌توانند منتظر نوبت شان در مسابقه و یا صف بمانند، چیزهای اشتباهی را در زمان هاي اشتباه می‌گویند و اغلب صحبت دیگران را قطع میکنند.

 

وظایف والدین در برابر کوک بیش فعال

با یک دکتر ملاقات کنید. بعنوان والدین می‌توانید تست هاي تشخیص بیش فعالی را هرچه زودتر انجام دهید. اینکار به تشخیص به موقع این عارضه کمک میکند.با مسئولان مدرسه فرزند خود صحبت کنید. می‌توانید با مسئولان مدرسه به طور غیرمستقیم در ارتباط با رفتار فرزند خود صحبت کنید.

 

عکس درستی از رفتار فرزند خود بدهید. هنگامی که از شما سوالی پرسیده میشود حقیقت را بگویید زیرا تشخیص براساس صحبت هاي شماست.کمی عجله کنید. شما مدافع فرزند خود هستید و این خصوصیت ممکن هست تشخیص مریضی فرزندتان را به تاخیر بیاندازد. بنابراین مشورت با دکتر به معنی بیمار دانستن فرزند نیست

 

بلکه با اینکار به کودک خود کمک کرده اید.از نظر متخصصین کمک بگیرید. چنانچه هرگونه شکی به رفتار فرزند خودداشتند از مشاوره با دکتر دریغ نکنید.
شیطنت های کودکان که نشانه بیش فعالی است

ارزیابی بیش فعال ممکن هست شامل موارد زیر باشد:

 

• صحبت کردن با کودک یا بزرگسال برای گرفتن سابقه از بیمار
• صحبت کردن با پدر و مادر یا همسر برای گرفتن تاریخ کوتاه سلامت رفتاری بیمار و خانواده

 

• معاینه فیزیکی
• ارزیابی بالینی با بهره گیری از مقیاس رتبه بندی رفتار استاندارد و پرسشنامه

 

• بررسی عملکرد تحصیلی، اجتماعی و عاطفی فرد و سطح توسعه
• بررسی ناتوانی هاي یادگیری

 

در صورت نیاز به تست بیشتر، دکتر ممکن هست برای تشخیص بیش فعالی از آزمون هاي دیگری نیز بهره گیری کند؛ از جمله:

 

• چک کردن شنوایی و بینایی شخص
• آزمایش خون برای بررسی سطح سرب
• آزمایش خون برای مریضی هایي مثل مریضی تیرویید
• تست امواج مغزی با نمودار مغزی «encephalograph» برای اندازه گیری فعالیت الکتریکی مغز.
• CT اسکن و یا MRI برای بررسی مغز.