عجیب ترین ورزش های مورد علاقه ژاپنی ها 

مردم کشور ژاپن به برخی از ورزش هاي خاص علاقه دارند که احتمالا دانستن انها برای شما تعجب آمیز باشد. ما این ورزش ها را به شما معرفی می‌کنیم. در حالی‌که بخش اعظمی از تاریخ ژاپن در انزوا و جدا از سایر ملت هاي جهان سپری شده، در انتهای قرن نوزدهم درهای این کشور به روی جهان گشوده شد و ملت آن شمار زیادی از ورزش هایي که بدین شکل به آنها معرفی شده بود را با آغوش باز پذیرا شدند.

برخی از این ورزش ها حتی تا امروز نیز جز ورزش هاي برتر ژاپن باقی باقیمانده اند. در ادامه تعدادی از پرطرفدار ترین این ورزش ها را به شما معرفی میکنیم.

8- Puroresu
اگر شما با شیوه اي که ژاپنی ها کلمات غربی را خلاصه میکنند آشنا باشید، میتوانید این کلمه را نیز به راحتی تلفظ کنید. Puroresu در واقع کوتاه شده ي Pro Wrestling هست. علی رغم تمام تلاش هایي که برای ورود این ورزش به ژاپن در اوایل قرن بیستم انجام شد، تا سال 1951 در این کشور پا نگرفت.

بخش زیادی از ترویج این ورزش مرهون نخستین ستاره ي بزرگ آن یعنی ریکیدوزان «کشتی گیر سابق سومو با ملیت کره اي-ژاپنی» هست که در دوران چالش هویت پس از جنگ، قهرمانی را به ژاپن هدیه داد. از جمله کشتی گیران پرطرفدار معاصر دیگر میتوان به جاینت بابا، آنتونیو اینوکی و تایگر ماسک «گروهی چهار نفره که به نوبت ماسک به چهره می گذاشتند» اشاره نمود.

پورورسو مثل همتای آمریکایی خود حکایت محور نبوده و اکثر با جنبه هاي ورزشی سر و کار دارد چرا که اکثر کشتی گیران این رشته رزمی کار بوده اند.

7- بوکس
وقتی دریادار پری حکم بازگشایی بنادر ژاپن را در سال 1854 داد، مردان او بوکس را به ملت ژاپن معرفی نمودند. تسونکیچی کویاناگی «کشتی گیر سومو با درجه ي اوزکی» توسط شوگون برای مبارزه با یک بوکسور و کشتی گیر در سری مبارزات هنرهای رزمی انتخاب شد. از آنجا و با نخستین مبارزات در سال 1887 بود که این ورزش در ژاپن باب شد.

یوجیرو واتانابه را بعنوان پدر بوکس ژاپنی می شناسند که گذشته از آمدن به ژاپن و راه اندازی کلوب نیپون کنتو در سال 1921 در کشور آمریکا به سر برده و از سن 16 سالگی در کالیفرنیا تعلیم دیده بود. در سال هاي بعد شمار زیادی فدراسیون و انجمن بوکس ایجاد شده و منجر به شکل گیری انجمن کنتو حرفه اي تمام ژاپن در سال 1931 شدند که در نهایت به انجمن بوکس حرفه اي ژاپن JPBA تبدیل گشت و از سال 2000 نیز این اسم را حفظ نموده هست.

قوانین حاکم بر بوکس حرفه اي ژاپن تحت نظر کمیسیون بوکس همین کشور تنظیم شده اند تا بوکسورها را به مبارزه در درون کشور خود تشویق کنند. به همین علت هست که شمار مقداری از بوکسورهای ژاپنی در پی بدست آوردن مقام هاي بین المللی میباشند و قهرمانان ژاپنی معمولاً در جهان شناخته شده نمی باشند.

6- مسابقات خودرو رانی
مسابقات ماشین رانی به شکل رقابتی از دهه ي 1920 در ژاپن وجود داشته، اما تا گذشته از بازگشایی پیست سرعت تاماگاوا در سال 1936 این ورزش پیست دائمی و مشخصی نداشت. سویچیرو هوندا که بعدها کارخانه اي به همین اسم را پایه گذاری کرد یکی از نخستین رقبا در این مسیر اخیر بود. شرکت تازه راه اندازی نیسان هم با تیم کارخانه ي خود در مسابقات شرکت می‌کرد.

پس از راه اندازی کارخانه، در سال 1962 هوندا پیست مسابقه ي بین المللی سوزوکا را بازگشایی کرد که اکثر با اسم Suzuka Circut شناخته میشود. شمار زیادی از مسابقات قهرمانی در این پیست برگزار شده اند که از جمله سرشناس ترین آنها می‌توان به مسابقات فرمول یک اشاره کرد. میتسوبیشی نیز در اوایل دهه ي 60، پیست مسابقه اي به اسم Fuji Speedway را راه اندازی نمود که امروز تویوتا مالک آن هست.

همواره بزرگ ترین مسابقات ماشین رانی در ژاپن در یکی از این دو پیست برگزار شده اند. هرچند در سراسر ژاپن سرجمع 20 پیست سرعت ماشین رانی وجود دارد.

5- گلف
مثل بسیاری دیگر از ورزش هاي موجود در این فهرست، گلف نیز یک محصول وارداتی از دنیای غرب هست که هم زمان با اصلاحات میجی «1912-1868» وارد ژاپن شد. یک مهاجر انگلیسی به اسم آرتور هسکث گروم مدت 33 سال در کوبه زندگی کرده و از این که نمی توانست ورزش پرطرفدار خود را انجام دهد خسته شده بود.

بنابراین او و دوستانش تصمیم گرفتند که زمین گلفی با 4 سوارخ در کوه روککو که پس اساس ي کوبه را تشکیل می‌دهد، بسازند. این زمین در سال 1901 به اتمام رسید، اما در سال 1903 به زمینی با 9 حفره ترویج پیدا کرد تا تبدیل به کلوب گلف کوبه شود.

در این حال، گلف برای مدتی تقریباً فقط در انحصار مهاجران و ژاپنی هاي در غرب تحصیل کرده بود. بازگشایی زمین گلفی در توکیو در سال 1914 آن را به فرهیختگان سنتی ژاپنی نیز معرفی نمود و علاقه به این ورزش آن قدر ترویج یافت که تا سال 1940، 71 زمین گلف دیگر در ژاپن بازگشایی شدند.

پس از آنکه نظام طبقاتی ژاپنی بعد از جنگ جهانی دوم از هم فروپاشید، هر روز شمار بیشتری از طبقه ي متوسط شروع به بازی گلف کردند و این موج جدیدی از بازیکنان را به این رشته سرازیر کرد. زمین هاي گلف به مکانی مناسب برای بستن قراردادهای تجاری و علامت اي از حرکت رو بالا شناخته می‌شدند تا این که در اوایل دهه ي 90 میلادی، حباب اقتصادی از هم فروپاشید.

امروز بازی گلف به سن، قشر یا جنسیت خاصی محدود نمیشود. اکثر گلف بازهای نوین ژاپنی، جوان میباشند که از آن جمله می‌توان به ریو ایشیکاوا « در سن 15 سالگی به شهرت رسید» و همچنین افراد دیگری هم چون هیدکی ماتسویاما و گلف باز بانو رده بالا به اسم آی میازاتو اشاره کرد.

4- سومو
سومو همواره بعنوان ورزش ملی ژاپن شناخته شده و از زمان هاي دور در این کشور مطرح بوده هست. الهام بخش این ورزش در اصل مراسم شینتو «کشتی انسان با یک خدا» بوده و مسابقات حرفه اي آن در سال 1648 در معبد Tomioka Hachiman-gu توکیو نخست شد.

در این ورزش دو روش پذیرفته شده برای ادعای قهرمانی وجود دارد: اول این که حریف خود را به بیرون رینگ بیندازید، دوم این که اگر هر بخشی از بدن حریف شما به غیر از پاها با زمین تماس داشته باشد، شما برنده اعلام میشوید. گرچه که موارد دیگری نیز برای بی کفایتی تعریف شده و آن زمانی هست که کمربند کشتی گیر یا همان ماواشی باز شود.

هر سال 6 مسابقه سومو در ژاپن برگزار می‌شود که هر کدام از آنها 15 روز به طول می انجامند. کشتی گیران رده هاي پایین تر ابتدا کار خود را شروع کرده و ماجرا همین گونه ادامه پیدا میکند تا تدریجی کشتی گیران رده بالاتر وارد رینگ یا همان دوهیو شوند. دو کشتی گیر برتر که معمولاً با اسم هاي یوکوزونا و اوزکی شناخته میشوند در پایان با هم مبارزه میکنند تا مسابقات تمام شود.

یوکوزونا رتبه اي بسیار بینظیر و مقامی هست که از سال 2000 هیچ کشتی گیر ژاپنی آن را کسب نکرده چرا که نتوانسته اند رقیبان مغولی خود را از پا درآورند.

3- تنیس
آن گونه یقین میرود که تنیس نخستین بار در سال 1878 وارد ژاپن شده باشد، یعنی زمانی که 5 زمین تنیس توسط خارجی ها در پارک Yokohama’s Yamate ساخته شدند. در همان سال، جورج اي للاند برای معرفی تربیت بدنی به سبک غربی به ژاپن دعوت شد و به نظر می رسدکه تلاش او باعث شد

که امروز این ورزش در سراسر ژاپن تدریس شده و مورد بخت باشد. هرچند خرج ي تهیه ي مواد برای توپ هاي تنیس استاندارد منجر به گسترش ي تنیس نرم شد که در آن از توپ هاي لاستیکی انعطاف پذیر بهره گیری میکردند. تا سال 1886، تنیس نرم شکل استانداردی از این ورزش بود که در ژاپن بازی می شد و هم چنان نیز در مدارس دولتی تدریس میشود.

بدین ترتیب از آن زمان تا به حال تنیس جایگاهی مهم در فرهنگ ژاپنی بدست آورده هست. در همین رشته ي ورزشی بود که ژاپن نخستین مدال هاي المپیک را از آن خود نمود که هر دوی این مدال ها توسط ایچیا کوماگای در المپیک انتورپ 1920 کسب شدند.امپراطور ژاپن آکیهیتو نیز امپراطریس میچیکو را در یک زمین تنیس در شهر ساحلی کاروئیزاوا در سال 1957 دیدار نمود.

مانگایی به اسم «پرنس ي تنیس» در ژاپن بالغ بر 50 نسخه فروخته هست. در سال 2015 یکی از ورزشکاران این رشته به اسم کی نیشیکوری جز 10 تنیسور برتر جهان قرار گرفت و همین موضوع باعث شد که محبوبیت این رشته در ژاپن به شکل شگفت انگیزی بالا رود.

2- فوتبال
خیلی گذشته از معرفی فوتبال، ورزشی باستانی به اسم کیک بال یا همان cuju در چین بازی می شد و به کره و ژاپن «با اسم kemari» راه یافته بود. در قرن نوزدهم بین سال هاي 1873 و 1879، ورزش نوین فوتبال توسط فرمانده-ستوان آرچیبالد لوسیوس داگلاس از ارتش دریایی سلطنتی بریتانیا به دانشجویان دانشکده افسری نیروی دریایی ژاپن تعلیم داده شد.

دیدنی هست بدانید که انجمن هاي فوتبال در دهه ي 20 میلادی تشکیل شدند اما تا سال 1930 تیم ملی ژاپن تشکیل نشد. در سال 1936 این تیم کار خود را در بازیهای المپیک شروع کرده و مقابل تیم سوئد با نتیجه ي 3 بر 2 به پیروزی دست یافت. گذشته از جنگ جهانی دوم این ورزش با اسم shukyu یا همان کیک بال نامیده می شد اما تاثیرات آمریکایی بعد از جنگ جهانی دوم باعث شد که اسم این رشته به Sakka یا همان soccer تغییر کند.

نخستین لیگ ملی در سال 1965 ترتیب داده شد که باشگاه هاي آماتور 8 شرکت در آن حضور داشتند. مدال برنز سال 1968در المپیک کشور مکزیک محبوبیت این رشته ي ورزشی را دوچندان کرد اما این رشته تا سال 1992 نیمه حرفه اي باقی ماند یعنی تا سالی که لیگ حرفه اي ژاپن به اسم J.Leage با 10 تیم تشکیل شد.

در حال آماده 18 باشگاه فوتبال حرفه اي در ژاپن فعالیت میکنند. ستارگان زیادی از لیگ حرفه اي ژاپن برخاسته اند که شمار زیادی از آنها در باشگاه هاي فوتبال سراسر جهان بازی می‌کنند. تیم فوتبال مردان به اسم Samurai Blue شناخته میشود.

تیم فوتبال زنان خارج از مسابقات ملی محبوبیت چندانی ندارند. هرچند تیم ملی فوتبال زنان ژاپن که با اسم Nadeshiko Japan شناخته میشود، پس از برد مقابل کشور آمریکا در فینال جام جهانی زنان سال 2011 دقت زیادی را معطوف خود نمودند.

1- بیس بال
 به گزارش پارس ناز بیس بال بی تردید بهترین ورزش ژاپن بوده و به مزاح ورزش ملی ژاپن نامیده می‌شود « ژاپن در حقیقت هیچگونه ورزش ملی رسمی ندارد، حتی سومو یا کندو نیز از این قاعده مستثنی نیستند».درست هست که تمام ژاپنی ها کلمه ي بیس بال را متوجه می‌شوند اما در زبان ژاپنی و هنگامی که گفتگو از لیگ حرفه اي هست

آن را یاکیو یا پورو یاکیو صدا میزنند. این ورزش حتی در سطح دبیرستان نیز بسیار جدی گرفته میشود و رقابت هاي قهرمانی در همین سطح نیز جز پرطرفدارترین برنامه ها میباشند.بیس بال در سال 1872 به ژاپن معرفی شد اما 64 سال طول کشید تا یک لیگ کاملا حرفه اي شکل بگیرد. تا سال 1950 این لیگ به اندازه اي بزرگ شده بود که به لیگ مرکزی و لیگ اقیانوسیه تقسیم شده بود.

بین بیس بال ژاپنی و آمریکایی تفاوت هاي خیلی مقداری وجود دارد. توپ ژاپنی و همچنین منطقه ي ضربه و زمین بازی در ژاپن مقداری کوچک تر میباشند. در لیگ هاي ژاپن بازیکنان آمریکایی نیز حضور دارند، گرچه تنها 4 بازیکن خارجی می‌توانند در هر تیم ژاپنی بازی کنند

ورزش هاي مردم ژاپن،ورزش هاي مورد علاقه ژاپنی ها،عچیب ترین ورزش هاي ژاپنی ها،ورزش و تمرین ژاپنی ها