فستیوال ببرهای رقصان را در هندوستان ببینید 

ببرهای رقصان در هندوستان نام جشنواره و فستیوالی است که در آن با انواع نقش های ببر روی بدن شرکت کنندگان روبرو می شویم که بسیار جالب است. کلودیو سیبر این تصاویر زنده و رنگارنگ را در ماه سپتامبر و در جریان “جشنواره اونام” در شهر تریسورِ ایالت کرالای هند گرفته است. این مراسم که متعلق به آیین هندو است به طور معمول با شرکت تمام طبقات اجتماعی مردم در ایالات کرالا هند برگزار می‌شود.

برگزاری این مراسم 10 روز طول می‌کشد که شامل چهار روز تعطیلاتی ایالتی نیز می‌شود. سیبر می‌گوید: «در زمان برگزاری مراسم اونام، انواع رویدادها و جشن‌ها در سراسر ایالت کرالا برگزار می‌شود. از بین آن همه جشن و مراسم، من این یکی را انتخاب کردم زیرا به نظرم از همه جالب‌تر و عجیب‌تر آمد.»

رقص ببر که در زبان محلی به آن “پولی کالی” گفته می‌شود، توسط هنرمندان آموزش دیده‌ای اجرا می‌شود که بدنشان را به شکل ببر، شیر و حتی پلنگ رنگ آمیزی کرده‌اند. آن‌ها سپس با ضرب ریتمیک اودوکو و تاکیل شروع به رقصیدن در خیابان‌ها می‌کنند. ریشه این رقص آیینی که حول محور شکار ببر تکامل یافته، به بیش از 200 سال پیش بازمی‌گردد.

کلودیو علیرغم اختلافات فرهنگی متوجه استقبال میزبانان خود شد. او می‌گوید: «طبق معمول هند، گردشگران خیلی سریع به یکی از ارکان مراسم بدل می‌شوند. من این انتخاب را داشتم که از مراسم عکاسی کنم و یا بخشی از آن باشم. در ابتدا تصمیم سختی بود اما وقتی دیدم که چربی زیادی برای تکان دادن ندارم، تصمیم گرفتم که همان ناظر بمانم و از مراسم عکاسی کنم.»

هر رقاص حدودا 7 ساعت باید منتظر می‌ماند تا رنگ روی بدنش خشک شود و سپس ماسک بزرگ ببر، پلنگ و یا شیر را روی سرش قرار می‌داد. تمام طول مراسم 12 ساعت طول می‌کشید. در عین حال که مراسم اجرا می‌شود، رقابتی بین دسته‌های اجرایی بر سر انتخاب بهترین رقاص و بهترین لباس صورت می‌گیرد.

فلسفله مراسم چیست؟
این مراسم آیینی که به صورت سنتی برای افزایش محصول اجرا می‌شده، ریشه در افسانه‌هایی آیین هندو دارد: ماهابالی، شاه مغرور، روزگاری بر تمام عالم‌های بهشت و زمین حاکم بود تا اینکه دیوها، قدرت‌گیریِ وی را به منزله تهدیدی برای قدرت خود تلقی کردند؛ به همین دلیل، ویشنو قول مساعدت به دیوها داد و به شکل پسری به نام “وامانا” دوباره

در این جهان زاده شد. او سپس به یک برَهمین (مسئولِ مراسم‌های مذهبی معابد در آیین هندو) تبدیل شد و شاه ماهابالی با یک هدیه به استقبالش رفت. ویشنو درخواست کرد تا زمینی برابر با سه قدمِ او بدهد. شاه ماهابالی نیز پذیرفت. شاه به اندازه طبیعی خودش درآمد و سه گام غول‌پیکرانه برداشت: یکی به اندازه زمین، دومی به اندازه بهشت و سومی، به درخواست ماهابالی، درست بر روی سر او.

به همین دلیل، شاه ماهابالی به دنیای زیرین تبعید شد. آن منطقه‌ای که ویشنو پایش را در آن گذاشت نیز روستای “تریکاکارا” نام گرفت. اما پادشاه به خاطر فروتنی‌اش فناناپذیر شد و اجازه یافت تا سالی یک مرتبه برای ملاقات مجدد با شهروندان کشورش برگردد؛ همین جا بود که جشنواره “اونام” زاده شد.