لذت گذر کردن از روی پل معلق در این مکان ها

پل های معلق این روزها در تمام دنیا طرفدار پیدا کرده اند و در ارتفاع هاي بلند اقدام به احداث این پل ها میشود که در ایران نیز چندین مورد را داریم. ماه اردیبهشت که در ایران فرا میرسد، باید روی نقشه ایران تاس بیندازی تا بین این همه ي دشت گل و فرصت برای گردشگری در هوای معتدل بهاری یک جای مناسب گزینه کنی. عرض جغرافیایی ایران که در ناحیه اي نه عمده سرد و نه عمده گرم واقع شده هست، سبب میشود که بهاری دل انگیز را رقم بزند.

به همین سبب هست که در این سال ها چه در شبکه هاي مجازی و چه در خروجی سرویس تصویر خبرگزاری ها چه بسیار عکسهایی بهشتی از طبیعت این سرزمین می‌توان یافت. به هر حال، دامنه هاي البرز و دامنه هاي رشته کوه زاگرس عموم مقصد اصلی گردشگران نیمه اردیبهشت هست. اضافه بر دشت هاي گل جذاب. حال چند سالی هست که تهدیدهای این ارتفاعات دور از مرکز تبدیل به فرصت شده اند.

به طور مثال «جره سواری» که به عبور با قرقره از روی کابلی مقاوم گفته می‌شود و به یادگار مانده از کوچ عشایر هست، این روزها کم طرفدار ندارد. مشابه مشهور این جره سواری را میتوان در ارتفاعات چهارمحال و بختیاری و رود خروشان بازفت آن هم در ارتفاع حدود 80 متری از سطح زمین یافت.

هیجان این تفریحات، که گرچه با تجهیزاتی مانند هارنس «لباس ویژه سنگ نوردی» با ضریب اطمینان بیشتری صورت می‌گیرد، آن قدر عمده هست که طرفداران سبک خود را پیدا کرده هست. در این روزها اما ترند یا همان گرایش ویژه گردشگران به عبور از روی پل هاي معلقی هست که رفته رفته در ایران شناخته می‌شوند؛

اما این پل ها از کجا ظهور پیدا کردند؟ برای پاسخ به این پرسش راهی منطقه اي شدم که چندی پیش تصویر هایي از آن را روی خروجی سرویس تصویر خبرگزاری میزان دیدم.

مگر می‌شود ماه اردیبهشت بیاید و دست کم یک چند باری عکس هاي زیبای مسیر اسالم به خلخال را نبینیم اما این بار ما از مسیری نزدیک تر یعنی پونل «گذشته از اسالم» راهی خلخال شدیم. طبیعتی به غایت جذاب داشت.

با این حال گویی که تام دقت ها به سوی مسیر اسالم به خلخال سوق یافته و سطح تخریب ها در این منطقه که عموما کارخانه هایي در حال برداشت از دل این طبیعت بودند، غیرقابل چشم پوشی هست. به ارتفاعات بین استان گیلان و اردبیل که رسیدیم روستایی به نام زندانه آنجا قرار داشت؛ روستایی که از یک سو به طبیعت سرسبز منطقه نزدیک بود

و از سویی دیگر به دیواره اي از برف در این فصل از سال بر می خوردیم. مستقیم از آنجا به خلخال رفتیم و از خلخال راهی هشتجین شدیمخوشبختانه پیش از آن که از پوشش اینترنت گوشی خارج شویم، مسیر دقیق را در آوردیم و با گردش به سه راه فیروزآباد، بین تونل 9 و 10 ناگاه، چشمم افتاد به سوی چپ جاده، ناخودآگاه بلند گفتم «پل! پل معلق» مشاهده پلی معلق روی یک رود خروشان به نام قزل اوزن، آن هم بین دو دیواره کوه، زیبایی منطقه را دو عمده می‌کرد.

به یک قهوه منزل بین راهی رسیدیم و از جاده خاکی کنار آ« به سوی رود رفتیم و با گذشت از بلوک هاي بتنی که نقش پل را ایفا میکردند، از پل گذشتیم و اتومبیل را پارک کردیم. هر زمان از خود ما می پرسیدیم که آخر این پل را چه کسی این جا زده هست؟ شاید باورتان نشود که به نزدیکی پل که رسیدیم تابلویی از شرکت توسعه صنایع آب نیروی ایران زیرمجموعه وزارت نیرو دیدیم که نوشته بود «ورود و تردد روی پل کابلی…» و بخش اکیدا ممنوع آن مخدوش شده بود.

این پل را گویا وزارت نیرو برای پیاده سازی طرح سد و نیروگاه قزل اوزن «پیرتقی» ساخته بود. به کناره پل که رسیدیم پر از گردشگر بود؛ پلی با ارتفاع 60 متر، که 165 متر درازا دارد، حال پس از عملیات عمرانی به سوژه یک گردشگری منطقه بدل شده هست.

تجربه گذر از این پل بارها به یادمان آورد که طبیعت ایران چه پتانسیل بالایی برای جذب گردشگر دارد. پلی که نمی‌شود دست کم چند باری از آن نگذشت. با همۀ این‌ها بهتر هست سازمان گردشگری منطقه با همکاری وزارت نیرو برای نگه داری از این پل معلق و نحوه بهره برداری درست از آن، تدبیری ویژه بیندیشند تا خدای ناکرده این پل خوشگل مستهلک و غیرقابل بهره گیری نشود.

 به گزارش پارس ناز در راه این پل که بودیم تابلوی گردشگری روستای کزج را دیده بودیم. به این روستا در همان نزدیکی مراجعه کردیم. متوجه شدیم که یکی دو ماهی هست که اهالی این روستا عزم ویژه اي کرده اند برای جذب گردشگر. برخورد بسیار خوبی داشتند و بسیار مهمان نواز بودند. شب را در اقامتگاه بوم کردی کزج که بسیار دل انگیز بود سپری کردیم؛

فردای آن روز متوجه شدیم که پس از توریست هاي بلژیکی ما نخستین گردشگرانی بودیم که برای شب مانی در اقامتگاه بوم گردی این روستای پلکانی جذاب، شب مانی کردیم. طبیعت ایران به واقع پر از شگفتی هست.