مهسا جاور بانوی قهرمان و پرافتخار قایقرانی ایران 

مهسا جاور قهرمان ایران در رشته قایقرانی بانوان هست, همسر وی نیز ورزشکار میباشد و با هم در المپیک حضور داشته اند. اگرچه رشته روئینگ از المپیک 1900 پاریس جزء گرایش هاي آماده در رقابت هاي المپیک بوده اما خیلی دیر به ایران رسید. با این حال عمر روئینگ در ایران به 11 سال میرسد

و یکی از جوان‌ترین گرایش هاي ورزشی حال آماده ایران هست اما در همین نخستین دهه فعالیت خود صاحب ده ها مدال رنگارنگ در رقابت هاي آسیایی و جهانی شده و ورزشکارهای این رشته توانسته اند سهمیه حضور در دو المیپک 2012 لندن و 2016 ریودوژانیرو را هم بگیرند.

از نکات دیدنی دقت, عملکرد بی نظیر بانوان در رشته نه عمده شناخته شده روئینگ هست. در حالیکه در شمار زیادی از گرایش هاي قدیمی و باسابقه, تیم هاي ملی زنان به سختی پیروز به کسب مدال هاي آسیایی و جهانی میشوند اما بانوان ملی پوش روئینگ ایران بارها در رقابت هاي آسیایی و جهانی پیروز به کسب مدال هاي رنگارنگ شده اند.

آخرین شاهکار بانوان پاروزن ایرانی, درخشش در مسابقات قهرمانی آسیا در “پاتایا” تایلند بود و با کسب سه مدال طلا و یک نقره تعجب خیلی از تیم هاي مطرح آسیا را برانگیختند. مهسا جاور در بخش دونفره سنگین وزن, صاحب مدال طلا شد و در بخش چهار نفره یک مدال طلای دیگر هم نصیب قایقرانی ایران کردند.

رشته روئینگ حدود 11 سال هست وارد ایران شده. شما چگونه در استانی که دسترسی به دریا و آب هاي آزاد ندارند, به رشته قایقرانی روئینگ علاقه مند شدید؟

من کوچک ترین شناختی از رشته قایقرانی نداشتم اما زمانی که به مدرسه می رفتیم, یک طرح استعدادیابی در مدارس اجرا شد و معلمان ورزش بچه هاي قدبلند را برای تست در رشته قایقرانی انتخاب کردند. من همچون قدم بلند بود و قدرت بدنی خوبی داشتم, انتخاب شدم.

تا چند ماه اول هم واقعا علاقه خاصی به قایقرانی نداشتم اما بعنوان بازیکن رده جوانان تیم ملی گزینه شدم و تدریجی عاشق روئینگ شدم. خودم اول باورم نمی شد که من کجا و تیم ملی کجا؛ اما نخستین باری که توی قایق نشستم, در اردوی تیم ملی بود.

سال جاری درخشش بی نظیر اي در مسابقات آسیایی پاتایای تایلند داشتید, اصلی ترین رقیب شما در مسابقات آسیایی کدام کشور هست؟

رشته روئینگ در ایران عمر بسیار کمی دارد و تقریباً تمام تیم هاي آسیایی خیلی اکثر از ما در این رشته تجربه و پیشینه دارند, گرچه در منطقه غرب آسیا, ایران تنها کشوری هست که تیم روئینگ بانوان دارد اما در منطقه شرق آسیا تیم هاي چین, کره جنوبی و تایلند از اصلی ترین قدرت هاي این رشته میباشند. گرچه تیم هاي اروپایی هم قدرت بی نظیر اي دارند؛ چرا که بیش از 50 سال هست در رشته روئینگ فعال میباشند.

معمولاً در خبرها اسامی کلاس هاي گوناگونی از قایقرانی شنیده میشود؛ از روئینگ گرفته تا کانو و کایاک. تفاوت این قایق ها در چیست؟

روئینگ قایق بلند و کشیده اي دارد و هر قایقران با دو پارو سر و کار دارد اما کایاک شبیه همان قایقی هاي سرخپوستی هست. قایق کایاک کوچک تر هست و تک پارو محسوب میشود اما کانو واقعا رشته سختی هست؛ چرا که قایقران باید به صورت نیم خیز در قایق پارو بزند و گرچه مسافت رقابت ها کانو از دو رشته روئینگ و کایاک کمتر هست و در فواصل 100 متر و 200 متر برگزار میشود.

کانو به علت سبک خاص پارو زدن, معمولاً باعث صدمه دیدگی هاي زیادی از ناحیه زانو میشود, گرچه ما در روئینگ دو اصطلاح سنگین وزن و سبک وزن را هم داریم که به مقدار وزن قایقران مربوط هست. قایقرانانی که زیر 59 کیلوگرم میباشند, در دسته سبک وزن و بالای 59 کیلو هم در دسته سنگین وزن پارو می‌زنند.

از نظر امکانات و تجهیزات, تیم ملی روئینگ ایران در چه وضعیتی هست؟ قایق هاي شما از نظر استانداردهای جهانی مشکلی ندارند؟

بدبختانه قایق هایي که ما با آنها تمرین میکنیم عمده به روز و جدید نیستند و قایق هایي که با آنها در مسابقات جهانی مسابقه می‌دهیم, سنگین تر میباشند. گرچه در مسابقات بین المللی به هیچ وجه امکان همراه بردن قایق هاي شخصی وجود ندارد؛ چرا که قایق هاي روئینگ اصلا با هواپیما قابل حمل و نقل نیست. برای همین تقریباً تمام کشورها در مسابقات بین المللی قایق اجاره می‌کنند.

برخی کشورها که مرز دریایی نزدیکی به محل برگزاری مسابقات دارند, با کشتی قایق هاي خودشان را می آوردند؛ مانند هنگ کنگ که این دوره قایق هایش را به تایلند آورده بود. فعلاً کره جنوبی از برترین قایق هاي موجود جهان برای تیمش بهره گیری می‌کند که گرچه با وجود این تجهیزات برتر, کره اي ها را در مسابقات آسیایی تایلند پشت سر گذاشتیم.

در تمرینات قایقرانی غیر از پاروزدن چه تمرینات دیگری انجام می‌دهید؟

قایقرانی یکی از سخت ترین گرایش هاي ورزشی دنیاست. چون سه فاکتور سرعت, مقاومت و شگرد در آن مهم هست. زمانی که در اردو باشیم, روزی شش ساعت تمرین داریم که ترکیبی از پارو زدن و تمرین شگرد هاي روئینگ در کنار تمرینات آمادگی جسمانی و بدنسازی هست.

اخیرا نیکولا جیوگا, مربی رومانیایی مطرح روئینگ هدایت تیم هاي ملی مردان و زنان را به عهده گرفته. این مربی چه نقشی در موفقیت هاي جدید قایقرانی ایران داشت؟

آقای جیوگا از بزرگترین مربیان و قهرمانان روئینگ در جهان هست و حضور این مربی مسلما نقش زیادی در بهبود عملکرد تیم ملی خواهدداشت. گرچه جیوگا از اردیبهشت سال جاری هدایت تیم ملی مردان را داشته و از دو ماه پیش هم هدایت تیم ملی زنان را به عهده گرفته هست اما در همین مدت کوتاه هم سبک تمرینی که آورده, کارساز بوده هست.

از نظر مالی و حقوق, قایقرانی چه وضعیتی دارد؟

بدبختانه هنوز لیگ روئینگ نداریم و همین باعث شده قایقرانان درآمد چندانی نداشته باشند. تنها درآمد ما به حقوق فدراسیون و وزارت ورزش محدود می‌شود. گرچه همین حقوق ها هم بسیار دیر پرداخت می‌شود, مثلاً اسفند سال جاری ما حقوق هاي سال قبل مان را خواهیم گرفت.

اکثر این دشواری های مالی به دلیل نداشتن اسپانسر هست. بدبختانه با وجود جذابیت فراوان قایقرانی, این رشته در ایران اکران تلویزیونی ندارد. در مسابقات جهانی و آسیایی هم تماشاگران فراوانی برای مشاهده قایقرانی به ورزشگاه می‌روند, اما در ایران خبری نیست؛ آن هم با وجود اینکه تماشای مسابقات قایقرانی حتی برای زنان هم محدودیتی ندارد.

با دقت به رشد خوبی که روئینگ بانوان در سال هاي جدید داشته, فکر می‌کنید چقدر طول میکشد به حد مدال آوری در رقابت هاي جهانی و حتی المپیک برسید؟

در مسابقات روئینگ حتی صدم هاي ثانیه هم نقش مهمی دارند. فکر میکنم حدود 20 ثانیه با رکوردهای قهرمانان المپیک فاصله داریم که زمان زیادی هست اما مطمئن ام با تلاش و تمرین اکثر و همچنین مربی جدیدی که داریم, می‌توانیم این فاصله را به سرعت طی کنیم.

تمرینات شما کجا برگزار می‌شود؟

اکثر در دریاچه آزادی تمرین میکنیم اما برای مسابقات روئینگ به یک پیست دو کیلومتری احتیاج داریم که طول دریاچه آزادی برای آن کافی نیست و مجبوریم به دریاچه هاي پشت سدها برویم.

تا اکنون تجربه تلخ یا مسابقه بسیار سختی داشته اید که در خاطرتان باقی باقیمانده باشد؟

خدا را شکر هنوز خاطره تلخی از روئینگ ندارم اما سخت ترین مسابقه ام رقابت هاي کسب سهمیه المپیک ریو بود. گرفتن سهمیه المپیک در قایقرانی به سختی ممکن هست. در مواد گوناگون تک نفره تا چهار نفره دو تا سه سهمیه در هر بخش وجود دارد.

در گرایش هاي دیگر مانند کانوپوبو یا آب هاي خروشان, اوضاع تیم ملی بانوان در چه سطحی هست؟ خودتان قصد تغییر رشته در قایقرانی را ندارید؟

نه, چون واقعا از روئینگ لذت میبرم. احتمالاً یقین نکنید اما در تمامی سبکهای قایقرانی تیم هاي بانوان بسیار خوبی داریم که همگی هم مدال بین المللی دارند. حتی بانو اشجع که از مربیان آب هاي خروشان هست, سال قبل جزء مربیان برتر جهان بود و حتی از فدراسیون جهانی پاداش پاروی طلایی هم گرفت.

با وجود این همه ي رشته فعال در قایقرانی که در هر دو بخش زنان و مردان مدال آوریم, بدبختانه اصلا در سطح کشور دیده نمیشویم. انگار چون رشته قایقرانی کم سر و صدا و بی حاشیه هست, آن طور که باید در رسانه هاي کشور دیده نمیشود!

ورزشکاران قایقران رژیم خوراکی خاصی را هم رعایت می‌کنند؟ سن فعالیت در این رشته محدودیت خاصی دارد؟

بچه هایي که در دسته سبک وزن پارو می‌زنند, قطعا باید مراقب وزن و رژیم خوراکی خودشان باشند اما دسته سنگین وزن رژیم خاصی ندارد, گرچه فضای داخلی قایق هاي ما قابل تغییر هست, یعنی میتوان آنها را پهن تر یا باریک تر کرد اما از نظر سنی هیچ محدودیتی برای قایقرانی وجود ندارد. من هم قصد دارم تا موقعی که توان ادامه این رشته را داشته باشم, به پارو زدن ادامه بدهم.