نقش وانت ها در دنیای خودرو و حمل و نقل 

وانت ها برای انجام کارهای باربری در ابعاد کوچک و سبک تر استفاده می شوند.این خودروها دارای سابقه قدیمی در دنیای ماشین ها هستند. وانت‌های کوچک را به طور روزمره می‌توان در بزرگراه‌های آمریکا دید. اما در اوایل 1950، این گونه ماشین وجود نداشت. “داتسون” درست اولین مدلش را در سال 1959 عرضه کرد.

اولین وانت‌های کوچک: وانت 1000 داتسون 1995

وانت‌های کوچک را به طور روزمره می‌توان در بزرگراه‌های آمریکا دید. اما در اوایل 1950، این گونه ماشین وجود نداشت. “داتسون” درست اولین مدلش را در سال 1959 عرضه کرد. وانت 1000 داتسون ماشین نوپایی بود که از موتور کوچک 37 اسب بخاری (اچ پی) با چهار سیلندر 1000 سی سی استفاده می‌کرد و ظرفیت حمل 500 پوندی را داشته است.
وانت‌های آمریکایی غول پیکر برای کارهای واقعاً سنگین استفاده می‌شدند و بنابراین موقعیت برای ساخت وانت‌های کوچکتر و کارآمدتر نیز می‌توانسته فراهم آید. داتسون با مدل ماشین کوچکش 5 سال زودتر از رقیبش تویوتا به آمریکا وارد شد و نحوه عملکرد این ماشین را سرعت بخشید که در اواخرسال‌های 1970 و 1980 به اوج خود رسید و صدها هزار فروش در سال را به دنبال آورد.

اولین وانت با کابین سرنشینان:

تراولت هاروستر اینترنشنال International Harvester Travelette 1957

امروزه ماشین وانت با کابین سرنشینان چهاردر در بازار چیره شده است اما وانت‌های اولیه بیشتر به صورت مدل تک کابین برای راننده طراحی شده بود که فقط فضا برای دو یا سه نفره برای نشستن در جلوی ماشین داشته است. هنگامیکه شرکت “اینترنشنال” اولین وانت خود را با سبک بدنه کابین سرنشینان وارد بازار کرد

ابتکار خود را نشان داد. “تراولت” وانت شش سرنشینی در چند سال اول تولیدش به جای چهاردر از سه در استفاده می‌کرده است.
اینترنشنال خودرویش را کاملاً از نو طراحی کرد و سرانجام وانتی با چهار در در سال 1961 عرضه کرد. سرانجام وانتی تولید شد که شش کارگر را به محل کار می‌توانست حمل کند. شرکت های “دوج” و “فورد” هم به زودی با مدل‌های خاص خود پس از آن عرضه شدند.

در ابتدا وانت‌های سنگین وزن بیشتر اولویت داشته تا اینکه در سال 1990 وانت‌های سبک وزن غالب شدند و حق انتخاب بیشتری پیدا کردند و در نتیجه آن وانت با کابین سرنشینان از بین رفت.

اولین وانت با چهارچرخ در عقب: شورلتc/k 30 بیگ دولی1991-1973

امروز در قلب آمریکا گشت بزنید و اگر وانتی را دیدید که یک تریلر کله غازی سنگین یا تریلر پنج چرخه را یدک می‌کشد احتمالاً چرخ¬های دوقلو در عقب دارد. بار سنگین می‌تواند بر روی چهارچرخ به جای دو چرخ پخش شود و اگر یکی از آن چرخ‌ها بترکد، هنوز سه چرخ دیگر وجود دارد

که بار را مستحکم نگهداری و حمل کند. شرکت شورلت (و شرکت مشابه آن شرکت وانت جنرال موتورز (جی ام سی) از اولین تولیدکنندگانی بودند که چهارچرخ عقب را در وانتت دورۀ مدرن در سال 1973 مهندسی کردند.
این موفقیت بسیار چشمگیری برای بکسل کردن شمرده می‌شده است. مدل “بیگ دولی” به میزان وزن ناخالص (جی وی دابلیو آر) 10000 پوند بوده است و می‌توانست با بلوک بزرگ 454 اینچ مکعبی (سید) هشت سیلندر معروف کارگزاری شود. شورلت ویژگی دو دیفرانسیلی (4WD) را در سال 1977 به بیگ دولی اضافه کرد

و تا سطحی دیگر از توانمندی‌ها به این وانت افزوده شود. مدل رقیب از شرکت فورد، تا سال 1980 وانت با چرخ‌های دوقلو عقب را نداشت.

اولین وانت دو دیفرانسیل سبک وزن ساخت کارخانه: وانت ویلیز 1947 Willys

تعجبی ندارد که “ویلیز” به عنوان اولین وانت دو دیفرانسیل سبک وزن ساخت کارخانه پیشتاز بوده است. با این حال، شرکت با دانش قابل ملاحظه، موفقیت و شهرت به دست آمده پس از تولید ویلیز MB جنگی و پس از آن تولید CJ-2A غیر نظامی، تخصص لازم را در خصوص خودروهای دو دیفرانسیل پیدا کرده بود.

بنابراین در سال 1947، ویلیز اولین وانت ساخت کارخانه را با شاسی سبک وزن به بازار عرضه کرد. (بله، نوع غیرنظامی “دوج پاورواگن” شدید وزن یک سال زودتر به بازار آمد، اما آن ماشین سنگین وزن بود).
ویلیز کوچک تنها با بیش از 3000 پوند از چهار سیلندر 63 اسب بخار متصل به دنده دستی سه سرعته استفاده کرد و قدرت را به محورهای مستحکم با سیستم انتقال دو سرعته انتشار می‌داد. در آن هنگام، وانت‌های ساخت شرکت شورلت و فورد باید توسط تولیدکنندگان ثالث مثل “مارمون-هرینگتون”

به خودرو دو دیفرانسیل تبدیل می‌شدند. هنگامیکه فورد اولین وانت دو دیفرانسیل ساخت کارخانه¬اش را وارد بازار کرد ویلیز تقریباً 70% بازار را در دست داشت.

اولین وانت با سیستم تعلیق‌های جلویی مستقل: وانت شورلت 1960

قبل از سال 1960 رانندگی با کامیونت ها مانند وانت بود که این موضوع تا حد زیادی به خاطر استفاده از محورثابت و مستحکم در دو انتهای شاسی بود. محورهای ثابت (که هنوز مورد استفاده در روی تعلیق عقبی بیشتر وانت‌ها قرار می‌گیرد) قدرت بسیاری را به ماشین برای حمل بار می‌بخشد، اما آن‌ها به طور مستقل ساختاربندی نشده اند که انعطاف-پذیر یا واکنش پذیر باشند.
بنابراین در سال 1960 شورلت وانت هایش را با سیستم تعلیق جلویی مستقل با میله پیچشی طراحی کرد و رقیبش “هاروستر” اینترنشنال را تا یک سال شکست داد که سالی نمونه شد. عمل نوی سیستم تعلیق در ماشین،

پیشرفت بزرگی را در کیفیت رانندگی و کنترل پذیری ماشین ایجاد کرد. تا اواسط سال 1960 طراحی هر وانت دو چرخ متحرک ساخت کشور طوری بود که بتوان نرم¬تر با آن رانندگی کرد.

دیزل رولوشنری: دوج 350/250w کامینس 1993-1989 Cummins

در سال 1989 دوج، مدل “کامینس” سنگین وزن با دیزل توربینی را برای بزرگترین وانت هایش عرضه کرد. این اولین دیزل و وانت دیزلی نبوده و حتی دومین هم نبوده است، اما هنگامیکه دوج با کامینس متحد شد و 12 سوپاپ چهارساله، شش توربین بزرگ ردیفی (بی تی) 5/9 لیتری را در سنگین وزن ترین وانت هایش قرار داد،

ماشینی افسانه ای پدید آمد. کامینس در اساس موتوری کم استهلاک بوده که حتی از رقبایش هم قوی تر بوده و برای عمر طولانی غیرقابل باوری طراحی شده بود.
در سال 1989 شش سیلندر تقویت کننده توربو بزرگ، با 160 قدرت اسب بخار و نیروی گشتاوری معادل 400 پوند-فوت (آی بی- اف تی) با کمتر از 1700 دور در دقیقه ) آر پی ام) تولید شد که در آن هنگام از هر وانت دیزلی دیگر نیروی گشتاوری بیشتری داشت. این موتور فوق العاده نه تنها کمک به نجات تجارت عقب افتاده

و کند وانت دوج کرد بلکه نیروی محرکی برای آن بود که موتورهای دیزلی را معروف کرد و کمک کرد تا در میان وانت‌های سنگین وزن به عنوان قدرت برتر و غالب شناخته شود.

اولین فلیت ساید بد: شورلت کامئو 1958-1955

“کامئو” ساخت سال 1995 به دو دلیل فوق العاده بود. اول، به خاطر ابتکار در طراحی. قبل از کامئو، وانت‌ها جای خواب در عقب داشتند که به صورت جعبه بار فلزی مستطیلی داخل جاسازی شده¬ای بود که در کنارش گلگیر روباز چرخ ماشین در قسمت بیرون ماشین بوده است. کامئو از ورقه‌های فایبرگلاس استفاده می‌کرد

تا سپرهایش را که متعلق به زمان قدیم هستند محافظت کند و به وانتی صیقلی تبدیل کند و صاحب طراحی استاندارد در دهه‌های آتی باشد.
کامئو نیز جزئی از ردیف وانت‌ها بوده که موتور 8 سیلندر بلوک سیلندر کوچک 256 CID تمام جدید را در خود قرار داده است. گرچه فرد، شورلت را با موتور 8 سیلندر جدیدش شکست جانانه ای داد اما جنرال موتورز با بلوک کوچکش موتور فوق العاده قدرتمندی شده بود که الهام بخش خودروسازان دیگر بوده تا موتورهای مشابه آن را بسازند.

بلوک کوچک آنقدر خوب مهندسی شده بود که طراحی اصلی آن (گرچه بزرگ و مدرن شده) امروزه نیز انجام می‌شود.

وانت چهارچرخ متحرک غول پیکر اولین ماشین موفق با سیستم‌های معلق جلویی مستقل:

فرد F-1501996-1980

فورد F-150 سال 1980 ماشین موفقی بوده است. این ماشین نه تنها نسبت به وانت‌های قبلی، سبکتر، مقرون به صرفه¬تر از لحاظ مصرف سوخت و ایرودینامیک¬تر بوده است بلکه برای اولین بار متهورانه با سیستم معلق جلویی جدید دو دیفرانسیل خود را به نمایش گذاشت.
“فورد” محورهای جلویی ثابت استاندارد در صنعت را رها کرد و ازسیستم تعلیق مستقل برای محورهای جلویی جدید استفاده کرد که به عنوان اولین سیستم معلق آزاد دو دیفرانسیل موفق از لحاظ اقتصادی در وانت بزرگ بوده است. بله، جیپ، پیشتاز اول در کاربرد این ایده برروی وانت “گلادیاتور” در سال 1960 بوده،

اما چندان محبوب و پرطرفدار نبود و به مدت کمی انجام این ایده دیگر ادامه پیدا نکرد. سیستم ماشین فورد از دو بازوی بلند استفاده کرد که از وسط می‌چرخید. دیفرانسیل در بازوی سمت چپ قرار داشت. طراحی این سیستم تعلیق، جرم نامعلق را تا 50 پوند کاهش داد و رانندگی راحت¬تری ایجاد کرد.

اولین وانت ماشینی: رانچرو فورد 1979-1957

وانت مشابه ماشین با ویژگی رانندگی نرمش که تا به حال ساخته شده است تا حدی مدیون اولین رانچرو فرد بوده است. ماشین رانچرو که ترکیبی از مدل ماشین و وانت بوده مثل هر ماشین استیشن رانده می‌شده اما مانند یک وانت کوچک حمل وسیله می‌کرده است.
در واقع بعضی از رانچروهای اولیه تنها مانند همتایان تمام وانتش می‌توانسته حجم زیادی بار با خودش حمل کند. رانچرو تعداد بسیار زیادی موتور عظیم در زیر کاپوتش داشته است که برگرفته از شش سیلندر پایین تا هشت سیلندر ماموت بوده و سبک‌های بدنه متعددی را از هفت نسل پیشین اش اقتباس کرده است.

رانچرو الهام¬بخش بسیاری از ماشین‌هایی بوده که پس از آن تولید شده اند که از جمله ماشین‌های “شورلت ال کامینو” (که تنها دو سال پس از آن وارد بازار شد)، “رابیت vw” کوچک، وانت‌های ماشینی “کریسلر ‘ک ’سال 1980 و ماشین‌های متحول شده مدرن مانند “هوندا ریجلاین” را می‌توان نام برد.

اولین وانت دو دیفرانسیل کوچک: تویوتا هیلوکس 4*4 1983-1979

“داتسون” ممکن است که نسبت به تویوتا به خاطر اولین وانت کوچکش در بازار ترقی ناگهانی کرده باشد اما تویوتا در تولید دو دیفرانسیل پیشتاز بوده و وانت‌های آن شرکت باعث شد تا صنعت بازار قطعات یدکی خودرو دو دیفرانسیل تقویت و رشد کند. وانت‌های دو دیفرانسیل سال 1979 تویوتا محکم، به طور خارق العاده ای قابل اعتماد بوده

و راندن سختی داشته است. این وانت‌های کوچک می‌توانستند به همراه جیپ‌هایی روی بدترین کوره راه‌های کشور به حالت معلق نگه داشته شود و به ندرت در مقایسه با آن‌ها خراب شود و به عنوان ماشین رفت و آمد کن استفاده شود.
چهارسیلندر 22R معروف زیر کاپوت آن اقتصادی بودن سوخت عالی را دوباره احیا کرد و باعث شد تا مالکین دوم یا سوم این ماشین نیز صدها هزار مایل را با قدرت و بدون مشکل این ماشین بپیمایند. این وانت‌ها تنها معیاری استاندارد برای ماشین دو دیفرانسیل نبودند، بلکه کمک زیادی به تویوتا کردند تا به عنوان سازندۀ بعضی از قابل اعتمادترین ماشین‌های در دنیا مطرح شود.

اولین وانت ماسل: اکسپرس قرمز کوچک (ال آر تی) دوج 1979-1978

تولیدکنندگان داخلی وانت از سال 1960 موتورهای بزرگی را در وانت‌هایشان جاسازی کرده بودند و اکسپرس قرمز کوچک (ال آر تی) اجرای این ایده را بیش از هر چیز دیگری استقبال کرد. این ماشین لوله‌های اگزوز دوقلو فوق العاده داشت که درست پشت سر جایگاه راننده به صورت رو به بالا قرار داشته

و درست مانند کامیون 18 چرخه بوده است. از میان رسم‌های فنی ماشین خاص، LRT با جای خواب زیبای لبه چوبی و چرخ‌های شیاردار، سفارشی به نظر می‌رسیده است.
اما زیر کاپوت این ماشین، ویژگی بود که آن ماشین را از میان دیگر وانت‌های زمان خودش متمایز می‌کرد. دوج از موتور v8360 اینچ مکعب به همراه میله سوپاپ سایشی به سبک ماشین پلیس، لوله چند شاخه ورودی به سبک ماشین پلیس ویژه و کاربراتور و چند قطعات بالابرنده نیروی دیگر استفاده کرد.

درنتیجه آن، موتوری با 225 اسب بخار بوجود آمد که موقع گنجاندن چرخ دندگان با فشار قوی 3.55:1 در محور عقب آن، وانتی درست شد و مجله “ماشین و راننده” نقل کرد که آن از هر وسیله نقلیه دیگر در جاده با سرعت 100 مایل در هر ساعت سریع تر است.

اولین وانت: ماشین واگنی روباز کوچک T با بدنه وانت مدل فورد 1925

“فورد” همیشه سعی می‌کند تا مطمئن شود که آیا همه افراد اطلاع از پرفروش ترین ردیف وانت‌ها در آمریکا دارند یا خیر. اما هنگامیکه گونه جدید ماشینی را تولید می‌کنیم، متواضع بودن در برابر آن دشوار است. “فورد” درست اولین وانت خود را در سال 1925 عرضه کرد اما با چه قیمتی؟ فقط 281 دلار.

فورد از وانت‌های کوچک 1400 پوندی‌اش در همان سال اول تولیدش 30000 دلار کسب درآمد داشت. از میان رنگ‌های سبز و مشکی می‌توانسید خودروی خود را انتخاب کنید.
هنگامیکه فورد یک جای خواب وانتی به مدل T اضافه کرد، راهی جدید برای آمریکایی‌ها شد تا از آن طریق هر چیزی را حمل کنند. وانت‌ها در آن هنگام وسیلۀ عظیم الجثه و سنگینی وزنی بودند. در اینجا اولین مدل سبک وزن که راه اندازی¬اش راحت است نشان داده شد.

این وانت بزرگی نبود و جای خوابش کمتر از 5 متر طول داشت، اما ماشینی بود که در نزد مزرعه داران و مالکین کسب و کار کوچک به طرز غیر قابل باوری محبوب شد.

اولین بیراهه¬نورد پرسرعت: راپتور فورد 2010

تا قبل از اینکه در سال 2010 راپتور فورد وارد جاده شود، هیچ تولید کننده دیگری موفق به ساخت وانتی نشده بود که بتواند با کنترل سرعت بالا در زمین صحرایی جنوب غربی آمریکا براند. گرایش و تمایل برای برابری جستن با ظاهر و عملکرد وانت‌های مسابقه 1000 “باجا” ریشه در سال 1980 داشته است.

اما راپتور فورد سرانجام رویای داشتن کارخانه تولیدی وانتی با نحوه عملکرد “باجا” را به تحقق رساند. فورد دوباره تعلیق‌های F-150 را مهندسی کرد تا 2/11 اینچ از حرکت چرخ را بالا به سمت جلو و بیش از 13 اینچ آن را به سمت محور عقبی بفرستد.
ضربه‌های وارد آمده بر راپتور در مسابقه که مخصوصاً توسط “فاکس” تنظیم شده کمک به راپتور کرد تا پس از پرش‌های نسبتاً خطرناک و بزرگ به نرمی روی زمین فرود آید. اولین راپتور 995/38 دلاری از موتور 8 سیلندر 5/4 لیتری با 320 اسب بخار استفاده کرد اما این مدل به زودی به موتور 2/6 لیتری با بیش از 400 اسب بخار ارتقا پیدا کرد.

از انجا که راپتور ابتکار به خرج داد، دوج هم همان را بر روی ماشین خود با قطعات ساخته شدۀ “موپار” و نصب شده توسط فروشنده به نام “رم رانر” پیاده کرد. تویوتا یک ردیف کامل از وانت‌های “TRD Pro” را طراحی کرده است که مخصوصاً برای همان نوع زمین‌های صحرایی طراحی شده است و شورلت در آستانۀ عرضه کردن نوع توانمندتری از ماشین “کلرادو” خودش است.

اولین وانت سنگین وزن اختصاصی: سوپردیوتی فورد 1999

تا سال 1999 وانت‌های “نیم تنی” سبک وزن و مختص رانندگان تفریحی، مانند وانت‌های سنگین وزن تر 4/3 و 1 تن مورد استفاده پیمانکاران و کارگران تجاری، از همان بدنه و شاسی استفاده می‌کردند. فورد اولین شرکتی بود که تشخیص داد نیازهای این دو خریدار یعنی پیمانکاران و کارگران تجاری آن قدر متفاوت است

که لازم به تولید دو نوع وانت کاملاً متفاوت است. بنابرآن در سال 1999 فورد وانت‌های سنگین وزن مخصوصی را تحت علامت “سوپردیوتی” با شاسی و بدنه خود تولید کرد و این وانت‌ها از هر بعد بزرگ تر بودند.
شاسی سوپردیوتی محکم بوده و برای تعلیق جلویی مدل‌های دو دیفرانسیل از محور ثابت با دوام، تعلیق فنر شمشی استفاده کرده است. این وانت‌ها بدنۀ ماشین منحصر به فردی داشته که محکم به نظر می‌رسیده و با اضافه کردن چندین تن بر میزان وزن مرکب ناخالص (جی سی دابلیو آر) وانت ها،

به طور قابل توجهی ظرفیت بهتری از حمل را نسبت به وانت‌های قدیمی تر فراهم آورد. سوپردیوتی فرد در حال حاضر پرفروش ترین وانت سنگین وزن است.

اولین وانت سایز متوسط: داکوتا دوج 2011-1987

وانتت کوچک در اواسط سال 1980 قرمز آتشین بود و دوج در حال فروش “رم 50″، نوعی میتسوبیشی از نو آرم گذاری شده، بود. اما شرکت نیاز داشت که وانت کوچک ساخت داخل کشورش را به همراه چیزی متفاوت تولید کند تا آن را از بقیه ماشین‌ها متمایز کند. ایده تولید داکوتا در سال 1987 ایجاد شد

و از وانت‌های کوچکی که با آن‌ها رقابت می‌کرد بزرگتر و نیز از ماشین‌های غول پیکر کوچک تر بود. داکوتا در طیف وسیعی از شکل‌های جالب عرضه شد که از جمله مدل “شلبی” بسیار قدرتمند و حتی اتوموبیل کروکی بودند.
در اوایل سال 1990 دوج یک موتور 8 سیلندری نصب کارخانه ای را ابتدا به یک وانت کوچک اضافه کرد. در نسل دوم وانت، دوج مدلی با کابین سرنشینان شیک و جادار در سال 2000 باز تولید کرد و شورلت و تویوتا را متحمل شکستی سنگین کرد. داکوتا به مدت 24 سال تولید می‌شد

و گرچه امروز دیگر تولید نمی‌شود اما به عنوان تنها وانت سایز متوسط در زمانی که تمامی تولید کنندگان هنوز در حال تولید وانت‌های کوچک بودند، اثری ماندگار را از خود بر جای گذاشت. امروزه وانت‌های کوچک جدید در امریکا وجود ندارد- هر وانت کوچک سایز متوسط است و داکوتا ماشینی است که پیشگام در این روند بوده است.