نورانی شدن قلب در روایات امامان و ائمه معصومین 

نورانی شدن قلب مومن یکی از حالاتی هست که در اثر عبادت و اعمال صحیح بوجود می‌آید. نگاهی به سخنان ائمه در این خصوص داریم.قلب‌ها همانند بدن‌ها ملول و کسل میشوند، پس با کسب تازه‌هاي دانش و حکمت و دست یافتن به حقایق و معارف نو ملالت و کسالت آن را از بین ببرید

برای نورانیت قلب و روح چه اعمالی خوب هست؟

پاسخ:

براساس روایات رسیده از معصومان علیهم‌السلام امور زیر جهت زدودن زنگارهای درونی و نورانیت قلب و روح خوب هست:

1 – قرائت قرآن:
پیامبر می‌فرماید: “دل‌ انسان مثل آهن زنگار می گیرد. صیقلی کردن و زنگارزدایی آن به وسیلة قرآن هست”[1].

2 – کسب حکمت و اطلاعات نو از معارف دینی:
علی علیه‌السلام فرمود: “قلب‌ها همانند بدن‌ها ملول و کسل میشوند، پس با کسب تازه‌هاي دانش و حکمت و دست یافتن به حقایق و معارف نو ملالت و کسالت آن را از بین ببرید”[2].

3 – تقویت و تحکیم ایمان و خالص کردن آن:
علی علیه‌السلام می‌فرماید: “با ایمان نقطه‌اي نورانی در قلب ظاهر می شود. هر اندازه ایمان افزون گردد، آن نقطه نورانی، روشن‌تر و زیادتر میگردد.”[3].

در کلام دیگری می‌فرماید: “زینت و آرایة ‌قلب‌ها،‌خالص کردن ایمان هست”[4].

4 – پیوسته در ذکر خدا بودن:
علی علیه‌السلام می‌فرماید: “استدیموا الذکر فانه ینیر القلب؛ مداومت به ذکر خدا داشته باشید که دل را نورانی می کند”[5].

5 – به کارگیری اندیشه و تفکر، سبب بینایی قلب می گردد.
امام حسن مجتبی علیه‌السلام می‌فرماید: “بر شما باد به فکر کردن و اندیشه نمودن که باعث حیات قلب اهل بصیرت و کلید درهای حکمت هست”[6].

6 – تقوا:
علی علیه‌السلام می‌فرماید: ” تقوا داروی مریضی‌هاي دل، روشنایی بخش قلب‌ها، درمان دردهای بدن، پاک کننده پلیدی‌هاي روح، روشنایی بخش تاریکی چشم و امنیت دهنده در نا آرامی‌ها هست”[7].

7. حزن و گریه از خوف الهی و فرجام گناهان، قلب را نورانی می کند:
امام باقر علیه‌السلام می‌فرماید: “استجلب نور القلب بدوام الحزن”[8].

8. دیدار و همنشینی با علما نیکوکاران و اهل تقوا، سبب آبادی و نورانیت قلب میگردد[9].
امور دیگری همانند نماز اول وقت، نماز شب و سحرخیزی نیز در نورانیت قلب مؤثر هست.

پی نوشت:
[1] .احسانبخش ، صادق، آثار الصادقین، روابط عمومی ستاد نماز جمعه گیلان ، ج18، ص 129.

[2] . امام على بن ابى طالب علیه السلام، نهج البلاغه، انتشارات دار الهجره قم ، قصار 197 .

[3] . همان ، ص 518 .

[4] . احسانبخش ، صادق، آثار الصادقین، روابط عمومی ستاد نماز جمعه گیلان ، چاپ اول ، 1368 ه ش ، ج18، ص 122.

[5]. عبدالواحد بن محمد تمیمى آمدى، غرر الحکم و درر الکلم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامى قم، 1366 هجرى شمسی، ص 189 .

[6] . علامه مجلسى، بحار الأنوار، مؤسسة الوفاء بیروت – لبنان، 1404 هجرى قمری، ج75، ص 119 .

[7] . امام على بن ابى طالب علیه السلام، نهج البلاغه، انتشارات دار الهجره قم ، ص 313 .

[8] . علامه مجلسى، بحار الأنوار، مؤسسة الوفاء بیروت – لبنان، 1404 هجرى قمری، ج75، ص 162 .

[9] . عبدالواحد بن محمد تمیمى آمدى، غرر الحکم و درر الکلم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامى قم، 1366 هجرى شمسی، ص 430 .