هرگز مستقیما به نور خورشید نگاه نکنید 

شما نباید به طور مستقیم به نور خورشید به ویژه در هنگام اواسط روز نگاه کنید چون ضررها زیادی برای چشمان شما خواهد داشت. خورشید یکی از مهم ترین منابع گرمایی و روشنایی زمین هست که تابش آن فوایدی نیز برای سلامتی بدن دارد اما شاید برای شما سوال باشد چرا دیدن و نگاه کردن مستقیم به خورشید باعث آسیب چشمی می شود.

خورشید مثل محرک غیر منتظره‌اي هست که هنگام تابش نور آن عضلات عنبیه در تلاش‌اند به سرعت کوچک شوند و در این حین به آن آسیب می‌رسانند.گاهی اوقات سوالات علمی که بچه‌ها می‌پرسند، همه ي وقت قابل پاسخ‌گویی سریع نیستند. بعضی مواقع، مغز به ظاهر کوچک آن‌ها میتواند ذهن بزرگسالان را به سمت جاهایی ببرد که هنوز کشف نشده‌اند.

با در نظر گرفتن این موضوع، مطلبی را درمورد این که چرا نور خورشید به چشم‌هاي ما آسیب می‌رساند، مطرح کرده‌ایم که ممکن هست سوال خیلی از کودکان و حتی بزرگسالان باشد.

چرا نور خورشید به چشم‌هاي ما آسیب می زند؟!
آیا تا به حال دچار گرفتگی عضلانی شده‌اید؟! ممکن هست در هنگام دویدن، دست یا پای شما آسیب ببیند. دردی که شما در هنگام دیدن خورشید با آن مواجه میشوید نیز آن گونه هست. در این هنگام، شما کار بیشتری را با سرعت چندان از عضله خود انتظار دارید، در حالیکه مشغول فعالیت خود هست. به طور ناگهانی

در این جا پرتوهای نوری زیادی وجود دارند که در یک لحظه به سمت چشم شما پرتاب میگردند و چشم در تلاش هست تا انبوه پرتوها در مردمک را نظارت نماید. خورشید مثل محرک غیر منتظره‌اي هست که هنگام تابش نور آن عضلات عنبیه در تلاش‌اند به سرعت کوچک شوند و در این حین به آن آسیب می‌رسانند.

این اتفاق ممکن هست که در روزهای مختلفی برای شما رخ بدهد، مخصوصا در فصل تابستان که نور آفتاب شدیدتر می شود. اما راه‌هاي نادرتری نیز وجود دارند که می توانند به چشم صدمه وارد کنند. مثل قرار گرفتن چشم در معرض آفتاب سوختگی! یک مریضی به نام photokeratitis با نام مستعار برف کوری وجود دارد که واقعا شبیه سوختگی هست

و به صورت ذرات تاول‌زده‌اي هست که آفتاب میتواند روی پوست ایجاد نماید. درست همانند آفتاب‌سوختگی، اشعه ماورابنفش موجود در خورشید، به سلول‌هاي لایه بالایی پوست آسیب می‌رساند. در این مورد، قرنیه مانع شفافی را در جلوی چشم پوشش میدهد. اغلب اوقات این اتفاق زمانی روی میدهد که شما به انعکاس نور شدید آفتاب در یک سطح مثل آب یا برف نگاه میکنید. اما افرادی هم میباشند که در هنگام برنزه شدن، دچار این عارضه میشوند.

Glen Jeffery، استاد علوم اعصاب در دانشگاه لندن، زمانی که مطالعاتی را بر روی زندگی حیواناتی که در محیط‌هایي مثل قطب شمال زندگی میکردند، انجام ‌می‌داد، تجربه مستقیمی را از برف‌کوری روی آن‌ها بدست آورد. شرایط آنجا به گونه‌اي هست که انواع جانداران در محیطی میباشند که در فصل تابستان روزهای طولانی و در فصل زمستان،

شب‌هاي طولانی را تجربه میکنند. آنجا بود که جفری متوجه چیز عجیبی شد. وقتی که او در هنگام بارش برف و زیر نور شدید آفتاب وارد محیط بیرون شد، چشمانش آسیب دید. کسانی که در قطب شمال زندگی می کنند، عینک ویژه‌اي را برای این منظور طراحی کرده‌اند که از جنس چوب ساخته شده‌هست و یک شکاف کوچک برای آن وجود دارد

تا میزان کمی از نور را برای دیدن منتقل نماید، تا حدی که موجب سوختگی نشود. اما به نظر نمی‌رسید که نور خورشید، روی حیواناتی مثل گوزن، خرس‌هاي قطبی و سگ به همان شیوه تاثیر بگذارد.

راز این اتفاق در نوع نور تابیده‌شده‌اي هست که چشم ما را با خود درگیر می کند.
در واقع تمامی نورها دارای تشعشعات الکترومغناطیسی میباشند. آن‌ها ذرات کوچکی میباشند که مدام در امواج گوناگون به سمت بالا و پایین در نوسان‌اند. ما این موج‌ها را به شکل رنگ می‌بینیم. طول موج‌هاي گوناگون رنگ‌هاي زرد، سبز، آبی و تمامی آن‌هایي راکه در رنگین‌کمان موجودند، به ما نشان میدهند.

همین طور طول موج‌هایي وجود دارند که قادر به دیدن آن‌ها نیستیم، زیرا چشم ما آن‌ها را مسدود می کند. اشعه مادون قرمز طول موج بسیار بلندی دارد که برای دیدن امکان پذیر نیست. اشعه ماورابنفش نیز طول موجش بیش از حد کوتاه هست. آن‌ها به عدسی چشم ما برخورد می کنند، اما اجازه عبور از آ‌ن‌ را ندارند.

اما هنگامی که چشم تابش UV (ماورابنفش) را مسدود میکند، انرژی آن باید به جای دیگری برود. این درست مثل وقتی هست که یک دونده با مانعی به شدت برخورد می کند و آماده ایستادن نیست. به جای عبور از سلول‌هایي که عدسی چشم را تشکیل می دهند، ذرات نوسانی که به آن‌ها برخورد میکنند، به سلول‌ها آسیب میزنند

و موجب مریضی برف‌کوری می شوند. در دسته دیگر، حیواناتی که قادر به دیدن اشعه UV میباشند، عدسی چشم‌‌شان اجازه عبور آن را میدهد و مشکلات گفته شده برای آن‌ها پیش نمی آید. بنابراین، این امکان وجود دارد که شاید به خاطر توانایی دیدن اشعه UV گوزن‌هاي شمالی و سگ‌هاي هاسکی دچار برف‌کوری نمیشوند.

این ایده‌اي بسیار عجیب بود. دانشمندان بر این باور بودند که پستانداران، بعنوان یک قاعده کلی، نمیتوانند با این مسایل روبه رو شوند. این قضیه تنها در ۱۵ سال قبل بود که مورد دقت قرار داشت. ارزیابی مجدد با بررسی روی جوندگان آغاز شد.آن‌ها دارای سلول‌هاي حساس به نور در چشمان خود میباشند که میتوانند نور‌هاي دارای طول موج ۳۶۵ نانومتر را دیدن نمایند. نور برای انسان‌ها هنگامی قابل دیدن هست که طول موج آن بین ۴۰۰ تا ۷۰۰ نامومتر باشد.

پستانداران دیگر آن‌ سلول‌ها را نداشتند، بنابراین “جفری” رویه دیگری را پیش گرفت. او با تعدادی از باغ‌‌وحش‌ها تماس گرفت و از آن‌ها خواست تا هرگاه که پستانداری می‌میرد، به او اطلاع دهند. هنگامی ‌آن‌ها مردند، از مسولین باغ‌وحش خواست تا کره چشم هرکدام را جدا نمایند، آن را منجمد کرده و به دست او برسانند. در پایان او چشمان ۳۸ گونه را از آن‌ها دریافت کرد. او در این باره گفت:

ما آن‌ها را درون ماشینی قرار دادیم که نور را از میان عدسی و قرنیه عبور می دهد. در شروع کار مقدار آن را روی 800 نانومتر انجام دادیم و آن را تا مقدار 300 کاهش دادیم، طوری که بتوانیم نقطه مورد نظر را هنگام مسدود کردن آن ببینیم.طبق آزمایشات، پستانداران هرگز از مرز 395 نانومتر عبور نکردند اما سایر پستانداران، از جمله خرس و گوزن‌هاي شمالی،

می‌توانستند طول‌ موج‌هاي بسیار کوتاه‌تر را دیدن کنند. سگ‌ها می توانند تا مرز 335 نانومتر را ببینند. تصور جفری این بود که انسان‌ها و سایر پستانداران، در دسته دیگری قرار می گیرند.

“جفری” این طور اضافه کرد که:من به شما گفتم که چرا آفتاب به چشم انسان آسیب می‌رساند، اما نمی توان بیان کرد که چرا درحالی که به نظر نمی‌رسد آفتاب بتواند روی سایر پستانداران تاثیر بگذارد، به چشمان ما صدمه میزند.او بر این باور بود که پستانداران تفاوت‌هایي را در این اساس دارند، زیرا ما دارای دید واضح‌تری نسبت به خیلی از انواع آن‌ها هستیم.

طول موج‌هاي کوتاه‌تر نور به مسیرهای مختلفی می روند، به علت این که آن‌ها گرایش بیشتری به پراکنده شدن دارند،‌ مثل نوری که از یک منشور سوسو می زند. جفری معتقد هست به گزارش پارس ناز  که چشمان ما در برابر مسدود کردن اشعه ‌UV کم کم تکامل یافته‌هست زیرا این اشعه در مسیری قرار می گیرد که چشم ما جزییات محیط را می‌بیند. اگر گفته‌ او صحت داشته‌ باشد، بدین معنی هست که آفتاب به چشم شما به این علت آسیب می زند که میتوانید شی کوچکی را از انتهای یک چوب مشاهده نمایید.

مورد آخری که بسیار دیدنی بود و به آن اشاره نشد این بود که، نور خورشید می تواند حتی هنگامی که احساس درد هم نمی کنید به چشمان شما صدمه وارد کند. در این جا اختلالی وجود دارد که رتینوپاتی خورشیدی نامیده‌ میشود. این عارضه باعث می شود که اگر به مدت طولانی مستقیما به آفتاب نگاه کنید سلول‌هاي شبکیه چشم یعنی بافت حساس به نوری که در پشت کره چشم قرار دارد از بین ‌می روند.

گاهی اوقات این مورد ضرری را نمی‌رساند زیرا شبکیه چشم تعداد زیادی از گیرنده‌هاي حساس به درد را ندارد.بنابراین پیشنهاد نهایی ما به شما این هست که به طور مستقیم به خورشید خیره نشوید و مطالعه خود را در نور مناسبی انجام دهید.