هدفمندی یارانه ها که قشر ضعیف را هدف گرفت 

هدفمندی یارانه ها به طور مستقیم مردم قشر ضعیف جامعه ایران را هدف گرفت در حالیکه در ابتدا عنوان می شد،پول یارانه ها را پس انداز کنید! حقایقی درمورد گسترش فقر به اسم توزیع عادلانه؛ تجربه و آمار و ارقام نشان میدهند چطور طرح هدفمندی یارانه ها به ضد خودش تبدیل شد و فقر را گسترش داد.

شامگاه شنبه، 27 آذر ماه سال 89، رئیس دولت دهم روبروی دوربین شبکه یک سیما نشست و با اعتماد به نفس در دوربین چشم دوخت و از آغاز هدفمندی یارانه ها خبر داد. احمدی نژاد گفت: «با محاسبات ما شش دهک از همان روز اول به لطف خدا وضع شان بهبود خواهد یافت.» می‌گفت سالانه 120 هزار میلیارد تومان مصرف انرژی ایرانیان هست

که اگر فقط یک سومش صرفه جویی شود «دیگر کسی بدون مسکن نخواهد ماند و بافت فرسوده اي باقی نمیماند.» اما از ماه چهارم هدفمندی، آثار مخرب یارانه نقدی خود را در قالب افزایش شدید تورم و نقدینگی نشان داد.در واقع افزایش قیمت حامل هاي انرژی و سایر خدمات، هزینه هاي دولت را به شدت افزایش داد.

فزونی یافتن هزینه ها از درآمدها دولت را دچار کسری بودجه کرد و جبران کسری هاي بزرگ هیچ راهی جز افزایش قیمت ارز نداشت. به این ترتیب قیمت ها بحبوحه گرفت، نقدینگی افزایش مهارناشدنی یافت و قیمت ارز سر به فلک گذاشت.کاهش مصرف: گزارش بررسی بودجه خانوار در مناطق شهری که توسط بانک مرکزی آماده می شود، نشان میدهد

سهم سه گروه غذایی ها و آشامیدنی ها، پوشاک و کفش و مسکن «به همراه آب و برق و گاز و سایر سوخت ها» در سال 1389، بیش از 58 درصد کل هزینه هاي یک خانواده شهری را تشکیل می داده هست اما این رقم در سال 90 یعنی اولین سال هدفمندی یارانه ها، به بیش از 62 درصد رسیده هست که به معنای کاهش رفاه خانوارهاست.

طبق اعلام بانک مرکزی، سهم این سه گروه در هزینه مصرفی خانوار در سال 91 به 65 درصد رسیده هست. طبق همین داده هاي آماری، هزینه هاي بهداشت و درمان هم رشدی صعودی داشته و از 4.4 درصد در سال 85، به 5.1 در سال 88 که فاز اول هدفمندی به اجرا در آمد، افزایش داشته هست. در سال بعد این رقم به 5.6 رسیده، در سال 90 با اندکی کاهش به 5.3 رسیده و باز در سال هاي بعد روند افزایشی خود را دنبال کرده هست.

نکته تکان دهنده گزارش بانک مرکزی از بودجه خانوار در جدول شماره 6 این گزارش نهفته هست؛ مصرف گوشت قرمز از 64 کیلوگرم در سال 85 به 48 کیلوگرم در سال 88 و 41 کیلوگرم در سال 90 کاهش داشته هست. در این فاصله مصرف گوشت سفید هم کاهش داشته و از 91 کیلو در سال 85 به 88 کیلو در سال 91 و 84 کیلو در سال 92 افت کرده هست.

مصرف شیر در خانوارهای شهر یک سقوط آزاد را تجربه کرده و از 215 کیلو در سال دوم ریاست جمهوری احمدی نژاد به 134 کیلو در سال آخر دولت او «91» رسیده هست.

کاهش رفاه: البته در فاصله سال هاي 84 تا 92 تلاش گسترده اي برای ثابت حقانیت هدفمندی یارانه ها به عمل آمد اما آن تجربه تلخ این حس را داشته که نشان دهد در کشور، این سطح از دانش توسعه وجود دارد که بتواند عواقب طرح هاي اقتصادی کلان را پیش بینی کند. حس دیگر آن تجربه این بود که قدرِ گزارش هاي کارشناسی

را به نظام تصمیم گیری کشور شناساند. گزارش تکان دهنده مرکز پژوهش هاي مجلس از آثار و تبعات هدفمندی یارانه ها می‌گوید در سال هاي بعد از هدفمندی «میانگین سهم مخارج گروه غذایی ها بیش از 50 درصد مخارج خانوار» را تشکیل می داده و این در حالی هست که «مصرف این گروه کالایی کاهش یافته هست.»

 به گزارش پارس ناز طبق گزارش، قیمت گروه کالاهای غذایی 130 درصد افزایش داشته و خانوارها بخش بیشتری از درآمد خود را صرف آن کرده اند و برای ادامه حیات، مجبور شده اند مصرف آن را در حدود 20 درصد کاهش دهند. در فراز دیگری از گزارش مرکز پژوهش هاي مجلس آمده «خانوارهای فقیر نسبت به خانوارهای پردرآمد کاهش رفاه بیشتری را تجربه کرده اند.»

بحران در روستاها: طبق گزارش هاي مرکز آمار ایران نرخ تورم روستایی کشور در مرداد ماه سال 92 از 41 درصد فراتر رفت، در حالیکه همان زمان تورم در شهرها بالغ بر 39 درصد بود. تکان دهنده تر آن که تورم کالاهای مصرفی در روستاها نزدیک به 45 درصد بوده هست. معنای این اعداد و ارقام این هست که در دوره هدفمندی یارانه ها، روستاییان ایران هر سال شاهد از دست رفتن 25 تا 30 درصد ارزش دارایی هاي خود بوده اند.