نکات مهم برای پدر و مادرها هنگام تنبیه فرزندان 

تنبیه فرزندان در تعداد زیادی از اوقات لازم هست، اما بعضی از والدین روشهای نادرستی را در راه تنبیه کردن فرزند به کار می گیرند. اصول مهم برای تنبیه کودکان چگونه هست روانشناسان در این اساس چه پیشنهاداتی برای سلامتی مان دارند والدین چه روش هایي برای تنبیه صحیح فرزندشان باید در پیش بگیرند آسیب هاي روحی و روانی تنبیه بر کودک به چه صورت هست برای جلوگیری از این آسیب ها چه پیشنهاد هایي باید در پیش بگیریم ؟

والدین باید بدانند که آیا اصلاح رفتار نادرست کودک هدف آنهاست یا تنبیه صرفا وسیله‌اي هست که برای فرونشاندن خشم از آن بهره گیری می کنند.در این مقاله قصد داریم با کمک فائزه دشتی، کارشناس‌ارشد روانشناسی کودکان پیرامون روش‌هاي اصولی و درست تنبیه بحث کنیم. توضیحات وی را ادامه میخوانید؛

گذشته از این که بخواهیم در مورد راه‌هاي تنبیه کودکان صحبت کنیم بهتر هست به این نکته مهم اشاره کنم که هدف از تنبیه کودک چیست؟والدین باید این سوال را از خود بپرسند و به این فکر کنند که آیا اصلاح رفتار نادرست کودک هدف آنهاست یا تنبیه صرفا وسیله‌اي هست که برای فرونشاندن خشم از آن بهره گیری میکنند.

گاهی ما کودک را به دلیل این که کار اشتباهی کرده تنبیه می کنیم بعنوان مثال دوستش را کتک زده، وسیله‌اي را شکسته و کارهایی نمونه آن. اما گاهی نه به دلیل کار بدی که انجام داده بلکه چون حرف ما را گوش نمی دهد، عصبانی میشویم و سر کودک داد می زنیم یا وی را تنبیه میکنیم و بدیهی هست که اینکار درست نیست. هدف از تنبیه باید آگاه کردن کودک از کار زشتی که انجام داده و اصلاح رفتار او باشد، نه چیز دیگری.

نکته دیگری که باید به آن دقت کرد این هست که آیا کودک ما درکی از تنبیه دارد؟ کودکان گاهی هیچ درکی از تنبیه ندارند و نمی دانند چرا والدین این رفتار را با آن ها کرده‌اند. تنبیه زمانی میتواند به نتیجه مثبتی در تربیت کودک منجر شود که با روش درست اعمال شود چون در غیر این صورت میتواند باعث آسیب روانی در کودک باشد.

بنابراین در ابتدا باید از خود بپرسید که آیا شما حد و مرزها را برای کودک مشخص کرده‌اید و او می داند که چه کاری درست و انجام چه رفتاری اشتباه هست؟

حالا که به این پرسش‌ها پاسخ دادیم، نیاز به چند روش درست تنبیهی برای اصلاح رفتار کودک داریم که در این جا به ۴ مورد از انها اشاره می کنیم؛

روشهای تنبیه کودک
۱. از کلام بهره گیری کنید. روبه‌روی کودک بنشینید و مستقیم در چشم‌هاي او نگاه کنید. داد نزنید، بلکه با صدایی جدی و محکم به او بگویید کاری راکه انجام داده هست، دوست نداشتید. حتما به کار زشت کودک اشاره کنید نه این که خود وی را مورد سرزنش و توهین قرار دهید

۲. بسیار مهم هست که در تنبیه کودکان به کودک ابراز علاقه هم بکنید تا کودک بداند این رفتارنادرست باعث نشده که محبت شما به او کم شود. بعنوان مثال با حالت جدی و ناراحت به کودک خود بگویید: «با این که خیلی دوستت دارم ولی این کارت رو دوست ندارم، تو خیلی بچه خوبی هستی ولی این کاری که کردی اصلا مفید نیست.»

وقتی در حالت تنبیه این جملات را به کار میبریم به کودک می گوییم که ما مشکلی با او نداریم و همۀ وقت} در هر شرایطی دوستش داریمولی به دلیل کار اشتباهش ناراحتیم و بهتر هست کودک بداند به دلیل چه موضوعی تنیبه شده

۳. سعی کنید اینقدر ارتباط عاطفی عمیقی با کودک داشته باشید که لحن سرد و رسمی شما برای کودک‌تان از هر تنبیهی بدتر باشد. والدینی که با کودکان‌شان بسیار ارتباط صمیمی دارند وقتی می خواهند کودک را متوجه رفتار اشتباه‌شان کنند لحن کلام‌شان را سرد و رسمی میکنند. مثلا اگر شما همه ي وقت کودک‌تان را با عناوینی مانند پسرم،

علی جان، علی آقا و… خطاب کنید وقتی خیلی رسمی می گویید علی، کودک متوجه میشود که مادر از دست او ناراحت هست که از پیشوند یا پسوند بهره گیری نکرده.

۴. از سکوت تربیتی بهره گیری کنید. سکوت تربیتی باید متناسب سن کودک گزینه شود و اکثر از حد و زمان تحمل او نباشد. معمولا برای اینکار یک جای مشخص را در نظر میگیرند که کودک را برای دقایقی در آنجا قرار می دهند و بعد از توضیح علت این که چرا آنجاست، وی را مدت معینی در این مکان نگه می‌دارند.

تعیین زمان را به ازای سن کودک در نظر می گیریم، یک کودک ۴ساله ۴دقیقه باید در محل مشخص شده بماند، مثلا روی صندلی بنشیند و اگر آن مکان را گذشته از تمام شدن زمان در نظر گرفته شده ترک کرد، دوباره وی را به سرجایش برگردانید.گاهی این عدد را با اضافه کردن عدد یک به سن کودک نیز میتوان گزینش کرد. مثلا برای کودک ۵ساله، ۵+۱ یعنی ۶دقیقه؛ ولی این زمان را اکثر از این طولانی نکنید.