چالش جدی حضور زنان در استادیوم های ورزشی 

دولت ایران سخت به دنبال حضور زنان در استادیوم هاي ورزشی میباشند و در مسابقات والیبال میتواند حضور بانوان را به صورت محدود دید.استادیوم هاي والیبال خوشنام بودند. صدای هماهنگ تماشاچیان موقع کوبیدن آبشارها حتی تماشاچیان پشت صفه تلویزیون را هم به وجد می آورد. صدایی که رگه هاي زیرتر زنانه هم همراهش بود؛

بدون فحش و الفاظ نامناسب. تا همین چند سال پیش زنان که نمی توانستند به استادیوم هاي فوتبال بروند، هرازگاهی می توانستند سراغ ورزش محبوب دیگری بروند و بازی هاي والیبال را از نزدیک ببینند.در سال هاي جدید اما استادیوم هاي والیبال هم درهایشان را به روی زنان نیمه باز گذاشتند و بعد به طور کامل بستند. درهایی که بسیاری

برای دوباره باز کردن شان تلاش کردند. این تلاش آن ها را از خواسته شان برای ورود به استادیوم هاي فوتبال و ورزش هاي دیگر هم بازنداشت و تعداد زیادی از زنان همچنان آرزوی تماشای بازی هاي فوتبال از نزدیک را در سر دارند.بازی هاي جهانی والیبال در استان تهران چند سالی هست که با چالش ورود زنان به استادیوم و اشکالاتی که فدراسیون جهانی

به این مسئله وارد کرده هم رو به رو شده هست و به امتیازهای منفی برای والیبال ایران منجر می‌شود. درحالی که از همان روزهای اول هم علت قابل توجهی برای این مسئله ذکر نشده بود و حتی تعداد زیادی از منتقدان ممنوعیت، از سلامت اکثر استادیوم هاي والیبال نسبت به فوتبال به علت حضور زنان صحبت میکردند.

با این حال این ممنوعیت همچنان پابرجاست و تلاش هاي دولت روحانی برای حل این مسئله به نتیجه نرسیده هست. این بار اما ورود تعداد محدودی از زنان به ورزشگاه یک چالش دیگر ایجاد کرده هست. یک سوال بزرگ؛ آیا نسیمی از میان در نیمه باز ورزشگاه به جریان افتاده و امیدها را بیدار کرده یا این سوز از گوشه پنجره می وزد و در هنوز روی همان پاشنه می‌چرخد؟

نخستین روزهای ممنوعیت

بین سال هاي 90 تا 92 نخستین چالش هاي ورود زنان به استادیوم شروع شد. آن ها هنوز در بعضی بازی ها و به خصوص لیگ داخلی حاضر می شدند و مانعی برای تماشای این ورزش نداشتند. در بازی هاي جهانی سال 92 زنان بازی اول ایران و ژاپن را هم در استادیوم تماشا کردند، اما در دور دوم بازی با پلاکاردی مواجه شدند که ورودشان را ممنوع کرده بود.

ممنوعیت ها در سال 93 جدی تر شد. تیرماه این سال درهای سالن 12 هزار نفری ورزشگاه آزادی حالا نه تنها به روی تماشاگران زن بلکه روی زنان خبرنگار هم بسته شد. تا پیش از آن خبرنگاران زن طبقه مصوبه شورای فراهم سازی استان استان تهران مجاز به ورود به سالن بودند، گرچه تعدادشان نباید از 50 نفر اکثر می شد.

در همین رقابت ها بود که ناظر صربستانی FIVB وقتی جای خالی تماشاگران زن ایرانی را در سالن دید بلافاصله به این موضوع اعتراض کرد. او در گزارشش برای فدراسیون جهانی به ایران امتیاز منفی داد و اوضاع میزبانی را خیلی بد توصیف کرد. امتیاز منفی گرچه سال گذشته از آن هم به همین علت به ایران داده شده بود.

حساسیت فدراسیون باعث شد ایران روال تازه اي در پیش بگیرد؛ ورود محدود تعدادی از زنان برای تماشای بازی ها. این تاکتیک ابتدا برای ورود زنان غیرایرانی به کار گرفته شد که همان هم بی حاشیه نبود. ورود زنان برزیلی به استادیوم و پیشگیري از ورود زنان ایرانی نه تنها مردم که معاون زنان رییس جمهوری را معترض کرد.

در تجمعی که مقابل استادیوم شکل گرفت، سارا قاسم پور دبیر کارگروه دختران معاونت امور زنان ریاست جمهوری در جمع زنان خبر داد که مولاوردی معاون رییس جمهور برای حل این مسئله در حال پیگیری هست.

در بین اعتراض ها بعضی زنان ایرانی هم با لباس برزیلی وارد ورزشگاه شدند و به این شکل با ممنوعیت مخالفت کردند.مولاوردی هم در صفحه فیس بوک خودش نوشت: «در هیات دولت به ممنوعیت ورود زنان به سالن مسابقات والیبال اشاره داشتم و مراتب اعتراض و ناامیدی نسل جوان را از این موضوع اعلام کردم،

به ویژه آن که تماشای این مسابقات در دوره هاي قبلی برای دختران و زنان محدودیتی نداشته هست و ایجاد محدودیت در دوره دولت تدبیر و امید مایه تعجب شده هست. به نظر می‌رسد با اتخاذ تدبیر و ساز و کار لازم در این خصوص میتوان به جوان زدن بذر امید دل بست.»

کلید روحانی میچرخد؟

در سال 94 هم با وجود اینکه دولت چندین بار درمورد مخالفتش با ممنوع شدن حضور زنان در استادیوم صحبت کرده بود، همین ماجراها تکرار شد. در بازی هاي خرداد 94 لیگ جهانی، ورود کلیه بانوان به سالن 12 هزار نفری آزادی ممنوع شد و همچنان تهدید مرحوم شدن ایران از میزبانی سطح یک لیگ جهانی مطرح بود.

این در حالی بود که در فروردین 94 دولت از نتیجه تلاش هایش برای ورود زنان به ورزشگاه ها گزارش داده و به رسانه ها خبر داده بود که شورای امنیت ملی با بسته پیشنهادی وزارت ورزش و جوانان و معاونت زنان ریاست جمهوری برای ورود زنان به سالن هاي ورزشی موافقت کرده هست.

شهیندخت مولاوردی گفته بود براساس این بسته نمی‌توان برای تمام ورزش ها حکم کلی صدر کرد. در حال حاضر ورود زنان به سالن هاي ورزشی شامل شنا، بوکس و فوتبال نمیشود، اما شامل والیبال، هندبال، بسکتبال، تنیس و… می‌شود.ورزش ها طبقه بندی شده و ملاحظات گوناگون در نظر گرفته شده هست. او گفت پس از بررسی فراوان،

این نتیجه حاصل شد که ورود زنان به ورزشگاه ها هیچ اشکالی از نظر شرعی ندارد و باید ساز و کار لازم برای حضور زنان فراهم شود. به گفته او لازم بود قدم به قدم جلو برویم. این اقدام در ادامه دستور روحانی به هیات دولت برای فراهم کردن مقدمات حضور زنان در ورزشگاه ها انجام شده بود. اما حتی بعد از اعلام نتیجه این بررسی ها، باز هم زنان پشت درها ماندند.

#حق 49 درصدی و مطالبات فراموش نشده

امسال هم مانند سال هاي گذشته، ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه همزمان با لیگ جهانی با انتقادهای زیادی رو به رو شد. هر چند ورود تعدادی محدود از زنان هم حاشیه هایي داشت؛ بعضی آن را تنها حفظ ظاهر برای راضی کردن فدراسیون جهانی والیبال می دانستند و در عین حال از نگاه بعضی، این یک حرکت مثبت هر چند کوچک بود، آنقدر کوچک که تعداد زیادی از زنان اصلا پیروز نشدند روی سایت فدراسیون قسمت خرید بلیت را ببینند.

خبر آنلاین و بعضی دیگر از منابع گزارش کردند انتخاب «خرید بلیت برای بانوان» به صورت آنلاین وجود داشته، اما در صورت کلیک روی این گزینش با پاسخ «بلیت برای بانوان به پایان رسیده» رو به رو می‌شوید. بعضی از گزارش ها میگفت «در بازی والیبال ایران- بلژیک فقط 30 بلیط فروخته شده و بقیه گزینشی پرشده هست.»

تعداد زیادی از کاربران شبکه هاي مجازی هم در این باره واکنش نشان دادند و از قول خودشان این موضوع را تحلیل کردند. بعضی از کاربران خبر دادند پشت درهای استادیوم خانم هایي را دیده اند که برای تماشای بازی ایران و آرژانتین آمده بودند اما پشت در ماندند. یکی از کاربران نوشت: «تلخ ترین عکس، برخورد نامناسب کارمند زن فدراسیون والیبال با دخترهای مشتاق بود. صف طولانی و درِ بسته. انگار پول می‌خواست بده جای بلیت. معطلی چندان.»

بعضی از خبرنگاران هم حضور تعدادی از زنان در ورزشگاه را زیر نظر گرفتند و گزارش هایي در این باره دادند. خبرگزاری ایسنا نوشت: «با آنکه 300 تن از زنان در سالن والیبال بودند، گاه شادی و هیجان با تذکرهایی از سوی ماموران خانم همراه می شد.» علی فوق العاده یکی از خبرنگاران ورزشی هم در توییترش نوشت

که در استادیوم متوجه شد 472 خانم با معرف و نزدیک به 40 خانم با بلیت به استادیوم آمده اند. معرف ها هم مربی، بازیکن، مجلس و افراد دیگر بوده اند.» او ماجرای دیگری را هم روایت کرد، درمورد دختری که مدعی بود با کارت ملی خودش بلیت خریده اما اسمش در فهرست نیست و راهش نداده اند.

در این میان زنان بسیاری با هشتگ #حق 49 درصدی شروع به اظهارنظر درمورد این مسئله در توییتر کردند. حقی که انها در سال هاي گذشته از دهه 90 در اختیار داشتند و حالا از دست داده بودند.کاربری به نام مهرنوش نوشت: «تصور کنید تو خونه نشستید و همۀ والیبال می‌بینند و شما ایستاده نگاه میکنید و بلند می شمارید یک دو سه. شما حق ورود به استادیوم ندارید.»

زینب نظرش را درمورد واکنش مردم به اعتراض شان این طور نوشت: «اینکه با نگاه جنسیتی به بخشی از جامعه رو از حقوقش محروم میکنند یه طرف، اینکه وقتی اعتراض میکنی می گن واقعا اولویتت اینه؟ از اون هم بدتره؟» یکی دیگر از کاربران نگاهش را این طور مطرح کرد: «ولی واقعا با چه میزان و عدالتی نشستن فکر کردن چون آقایون فحش می دن، خانم ها نباید برن استادیوم؟»

تنها کاربران زن نبودند که در این باره توییت کردند. تعداد زیادی از مردان هم نسبت به ممنوعیت ورود خانم ها به استادیوم معترض بودند و انتقادهایشان را بیان کردند. مانند امیر که نوشت: «همایش استادیوم آزادی آقای روحانی رو که برگزار میکردیم خیلی از خانم ها با گریه می‌گفتند یعنی می شه ما باز هم بیایم این جا؟!»

علی سلطانی نوشت: «آزادی ورود زنان به استادیوم فقط حق و خواست اون 49 درصد هم نیست. مردان زیادی هستن که سال هاست آرزوی استادیوم رفتن با زن ها رو دارن.»فحاشی در استادیوم و نامناسب بودن این محیط برای زنان یکی از دلایلی هست که بعضی از موافقان این ممنوعیت ذکر کرده اند.

بعضی کاربران به این گفته انتقادهایی وارد کردند. یکی از کاربران دلایل ممنوعیت ورود زنان را قانع کننده ندانست و نوشت: «فضای ورزشگاه را برای زنان ناسالم میدانند، در حالی‌که کودکان میتوانند به ورزشگاه رفته و در معرض رفتارها و حرف هاي نامناسب قرار بگیرند.»

در همین مورد کاربر دیگری هم نوشت: «شما اجازه بده خانوما برن ورزشگاه، خودشون تصمیم می گیرن که فحش بشنون یا نه.»علی جورابچی یکی از عکاسان هم تجربه خودش را در این مورد نوشت: «7 سال پیش مسابقه بسکتبالی رو عکاسی میکردم که زنان هم بودن. آقایون فحاشی کردن داور مسابقه رو متوقف کرد و تذکر داد. تا پایان مسابقه فقط تشویق بود.»

کاربر دیگری هم با کمی طعنه نوشت: «چرا زنان رو به استادیوم راه نمی دین؟ چون محیطش مردانه هست. چرا محیطش مردانه هست؟ چون زنان رو راه نمی دیم. خیلی هم منطقی.»سورمه نوشت: «می دونین گریه دار ماجرا کجاست؟ اینکه تا حدود سال 90، ورود زنان به ورزشگاه هاي والیبال آزاد بود. یهو تصمیم گرفتن این در رو هم ببندن.»

حمید یکی دیگر از کاربران هم نوشت: «به اون عزیزانی که می گن محیط ورزشگاه ها مناسب خانم ها نیست، باید بگم تمرین برادر من، باید کنار هم بودن رو تمرین کنیم تا یاد بگیریم.»

یکی از زنان عضو توییتر هم درمورد تجربه خودش نوشت: «چند سال پیش با خواهرام رفتیم استادیوم. هنوز هر وقت والیبال میبینم از اون روز مفید با شوق حرف میزنیم.» بعضی از کاربران هم جواب فدراسیون والیبال به یکی از نمایندگان مجلس را منتشر می‌کردند که در جواب عدم فروش بلیط به زنان گفته بود: «خودتان بیایید و 10 نفر دیگر را هم بیاورید.»

خانوم میم و بعضی دیگر از کاربران هم به سراغ خطاب قرار دادن رییس جمهور رفتند: «آقای روحانی در دوران انتخابات دیدین که توی یه ورزشگاه چند برابر ظرفیت سالن زن و مرد کنار هم جمع شدن و هیچ مشکلی هم پیش نیومد.» کاربر دیگری هم نوشت: «من بعنوان یه دختر که رای دادم حق مطالبه گری دارم و می خوام که من و هم جنسام بتونیم تماشاگر مسابقات ورزشی در استادیوم باشیم.»

 به گزارش پارس ناز حالا پس از گذشت دو سال دیگر، باز هم زنان محدودی به ورزشگاه راه پیدا کرده اند و تعداد کمی از انها با خرید بلیط وارد ورزشگاه شده اند. روزنه اي که شاید بشود اسمش را روزنه امید گذاشت. هرچند برای بازتر شدن نیازمند تلاش هاي زیادی هست. حالا باید دید ورود تعداد محدودی از زنان به ورزشگاه میتواند مقدمه اي برای تغییر باشد؟