10 نکته مهم درمورد مواجهه با موجودات فضایی 

موجودات فضایی که وجود آنها اکنون برای همه ي ما مسجل شده هست، روزی برای رابطه مستقیم با اهالی زمین اقدام خواهند کرد. از سال‌ها گذشته سازمان فضایی ناسا و سازمان ملل متحد هم سو با کنگره‌ي ایالات امریکا قوانینی را برای جلوگیري از تنش بین انسان‌ها و بیگانگان بر سر قلمروی یکدیگر و همین طور تماس با موجودات فضایی وضع کرده‌اند.

درحال حاضر هیچ شواهدی مبتنی‌ بر پذیرش یا رد موجودات فرازمینی وجود ندارد. بعضی از آژانس‌هاي رسمی جهان مثل سازمان ملل متحد و کنگره‌ي ایالات امریکا از روی احتیاط قوانینی را وضع کرده‌اند که به هنگام برخورد با موجودات فرازمینی بتوان به آن اتکا کرد. استیون هاوکینگ در بعضی سخنرانی‌هاي خود گفته هست

که موجودات فضایی واقعا وجود دارند و برقراری رابطه با موجودات فضایی میتواند برای بشر خطرناک باشد. شاید برای شما سوال باشد که به‌هنگام تماس با فرازمینی‌ها چه تصویر‌العملی نشان خواهیم داد؟ چه کسی صاحبان اصلی سیارات خواهد بود؟ هم موجودات بیگانه و موجودات فضایی موظف خواهند بود 10 قانون زیر راکه رسما به تصویب رسیده هست، رعایت کنند:

آزمایش فضانوردان بعد از اتمام ماموریت

کنگره‌ي ایالات متحده کشور آمریکا با تصویب قانونی در سال 1969، خواستار آن شد که فضانوردان به هنگام اتمام ماموریت‌هاي فضایی خود، برای مدت زمان معینی زیر نظر آزمایش‌هاي متعدد قرار بگیرند تا اطمینان حاصل شود که به‌طور آگاهانه یا ناآگاهانه زندگی بیگانگان را برای زمینی‌ها نیاورده باشند.

این قانون درست مدتی گذشته از آغاز ماموریت سفینه‌ي آپولو 11 «Apollo 11» تصویب شده بود. برخلاف کنگره‌ي کشور آمریکا، ناسا از ورود میکروب‌هاي فضایی به زمین که می‌توانست موجب شیوع مریضی‌هایي شود، نگران نبود.تعداد زیادی از افراد از این قانون برداشت اشتباهی کرده و معتقد بودند که اجرای این قانون به معنی این هست

که از این به بعد آمریکایی‌ها نمیتوانند با موجودات فرازمینی هیچ‌گونه ارتباطی برقرار کنند. این قانون در سال 1977 بعد از آزمایش‌ها و بررسی‌هایي که روی فضانوردان صورت گرفت و مشخص شد که فضانوردان هیچ‌‌گونه آلودگی و مریضی را با خود به زمین نیاورده‌اند، لغو شد.

نظارت سازمان ملل بر ملاقات فرازمینی‌ها

در سال 1967، سازمان ملل متحد عهدنامه‌اي را در مورد اصول حاکم بر فعالیت‌هاي دولت‌ها در اساس اکتشاف و بهره گیری از ماه و دیگر اجرام آسمانی، امضا کردند. این پیمان‌نامه اغلب بعنوان «پیمان فضایی ماورای جو» نامیده می شود. این عهدنامه در ابتدا توسط روسیه، انگلستان و ایالات متحده امضا شد،

اما اکنون بیش از 125 کشور آن‌را امضا کرده‌اند. در بند پنجم این عهدنامه آمده هست که کشورهای عضو این پیمان باید هرگونه پدیده‌اي راکه در فضای خارج از زمین کشف می‌‌کنند و باعث به خطر افتادن زندگی و سلامت فضانوردان می شود، بلافاصله به دیگر کشورهای عضو معاهده یا دبیر کل سازمان ملل متحد اطلاع دهند؛ این بند شامل هر گونه حیات فرازمینی خواهد بود.

در سال 2011، مازالان عثمان «Mazalan Othman» مدیردفتر امور مسائل فضایی سازمان ملل متحد، در یک سخنرانی گفت که گذشته از این که با بیگانگان فضایی رابطه برقرار کنیم باید قوانینی را برای مدیریت این ارتباطات و تماس‌ها داشته باشیم. این امر منجر به گزارش‌هاي گسترده‌اي شد که عثمان به‌عنوان سفیر بیگانه سازمان ملل منصوب شده هست

که بعدها عثمان این گزارش‌‌ها را تکذیب کرد. با این حال، براساس این پیمان فضایی، سازمان ملل متحد در بین اولین کسانی خواهد بود که از موضوع ملاقات فضانوردان با موجودات فضایی با خبر خواهد شد.

قوانین رابطه با موجودات فضایی

با دیدن آب مایع روی سطح مریخ، احتمال وجود زندگی در آنجا افزایش پیدا کرده هست. براساس پیمان فضایی ماورای جو، هرگونه آلودگی در زندگی بیگانه‌ها توسط انسان و تکنولوژی انسانی، ممنوع هست و هر جایی که آب مایع باشد یک «منطقه ویژه» محسوب می شود و قوانین خاصی برای مطالعه و تحقیق در آن منطقه‌ي ویژه برقرار خواهد بود.

دیگر مناطق ویژه شامل کوه‌هاي آتشفشانی یا غارها میشوند. به‌همین علت، علارغم هیجان غیرقابل توصیف فضانوردان از دیدن آب در سطح مریخ، ناسا اجازه‌ي ثبت هیچ‌گونه تصویری را نداشت.تجهیزات جستجو در فضاهای خارج از زمین، استانداردهای استریلیزاسیون لازم را برای ارسال آنها به مناطق ویژه که امکان پشتیبانی از حیات دارند

و جمع آوری اطلاعات، ندارند. انسان‌‌ها نیز اجازه‌‌ي ورود به این مناطق را ندارند مگر این که روبات‌هاي استریل شده مطالعات نخست را انجام داده باشند. چندین شرکت ازجمله شرکت اسپیس ایکس، ناسا و مارس وان برای ارسال انسان به مریخ برنامه‌ریزی کرده‌اند، این سوال مطرح می شود که آیا انسان به این قوانین پایبند خواهد بود و از مکان‌هایي که میتوانند بزرگ ترین کشفیات تاریخ را در پی داشته باشند، دور خواهد ماند؟

حقوق مالکیت فضا برای مهاجران

با دقت به پیمان فضایی ماورای جو سازمان ملل متحد، هیچ انسان یا ملتی نمی تواند کل یا بخشی از سیاره را متعلق به خود داند چراکه همۀ‌ي این سیارات متعلق به تمام جهانیان هست. همین حالا دولت‌هاي مختلفی برای مستقر شدن انسان در مریخ و فتح آن برنامه‌‌ریزی کرده‌اند اما سولی اصلی این هست که در صورت مهاجرت زمینی‌ها چه قوانینی در مریخ حاکم خواهد بود؟

در آن زمان مهاجران زمینی جزو موجودات فضایی محسوب خواهند شد. در سال 1962 سازمان ملل متحد بیانیه‌اي در مورد همین موضوع به تصویب رساند.این بیانیه در مورد قوانین مدیریت فعالیت‌هاي کشورها در جستجو و بهره گیری از فضای خارج از زمین هست که براساس آن مسئولیت حفظ جان سرنشینان فضاپیما و صلاحیت آن برای هر کشوری

که فضاپیمایی را به خارج از جو زمین بفرستد، برعهده‌ي خود خواهد بود. خدمه و سرنشینان یک سفینه فضایی مریخ درست همانند خدمه یک کشتی آب‌هاي بین‌المللی، باید از قوانین کشوری که فضاپیما را پرتاب کرده هست، پیروی کند. برای مثال، فضانوردان ناسا هنوز باید قوانین ایالات متحده را پیروی کنند.

حقوق یکسان بیگانگان و زمینی‌ها

در سال 1953، اندرو هیلی «Andrew Haley» وکیل و معاون سابق فدراسیون بین‌المللی فضانوردی«IAF»، مطلب‌اي را منتشر کردند که در آن به موضوع رفتار با موجودات فرازمینی پرداخته شده بود. او در این مطلب مینویسد بدون در نظر گرفتن این که موجودات فضایی از جای دیگری آمده‌اند

ما باید طوری با موجودات بیگانه رفتار کنیم که دوست داریم آنها با ما برخورد کنند. این قانون طلایی با عنوان فراقانون «metalaw» گسترش یافت که بعدا توسط وکیل و حقوقدان اتریشی به نام ارنست فاسان «Ernst Fasan» در 3 بند تعریف شد:

انسان‌ها و موجودات فضایی حقوق یکسان و برابری دارند.

انسان‌ها اجازه‌ي آسیب به بیگانگان را ندارند.

انسان‌‌ها باید اراده و آزادی موجودات فضایی را برای زندگی و فضای امن، به رسمیت بشناسند تا آنها زندگی راحتی داشته باشند.

فضانوردان نمایندگان نژاد انسان میباشند

سامان ملل متحد با تمام قوانینی که برای اکتشافات فضایی و موجودات فضایی وضع کرده هست، فضانوردان را بعنوان نمایندگان بشر در فضا گزینش کرده هست. به‌همین علت بعضی از افراد این سوال را می‌پرسند که تمرینات و آموزش‌هاي فضانوردان به هنگام مواجه با موجودات فضایی تا چه حد کافی هست

که باعث آزار این موجودات نشوند؟ به‌گفته‌ي فضانورد بازنشسته‌ي ناسا،کلایتون سی اندرسون «Clayton C. Anderson»، نحوه‌ي برخورد با موجودات فضایی فعلا از برنامه‌هاي آموزشی ناسا نیست.

گرفتن مالیات از موجودات فضایی

ارایه یک نسخه از قوانین مالیاتی ایالات متحده‌ي ایالات امریکا، میتواند آغازگر اولین تنش‌ها بین موجودت فرازمینی و انسان‌ها باشد. براساس این قانون، فروش هر چیزی که در فضا توسط کشور آمریکا صورت میگیرد شامل همان قوانینی هست که در داخل خاک ایالات امریکا به فروش می رود. این قانون هنوز در مورد فروش محصولات به فرازمینی‌ها برنامه‌‌ي مشخصی ندارد؛ مبادله‌ي کالا به کالا نیز مشمول قانون مالیاتی ایالات متحده کشور آمریکا میشود.

با این حال، ناسا معاف از پرداخت مالیات هست، طوریکه آنها میتواند تمام معاملات مورد نظر خود را آزادانه بدون پرداخت هزینه و محدودیتی، انجام دهد. متاسفانه این قانون مشمول بیگانگان فضایی نمی شود و موجودات فرازمینی‌ باید گذشته از انجام هرگونه معاملات تجاری با آمریکایی‌ها، غیرانتفاعی بودن خود را در این کشور به ثبت برسانند.

در غیر این صورت در اولین معاملات تجاری خود با زمینی‌هاي درس ناخوشایندی یاد خواهند گرفت و مثل یک شهروند آمریکایی مجبور به پرداخت مالیات خواهند بود.

قانونی بودن دستگیری موجودات فضایی

اولین کسی که مدعی ربوده شدن توسط موجودات بیگانه بود، شخصی 23 ساله‌ي برزیلی به نامآنتونی ویلاس بواس «Antonio Vilas Boas» هست که در سال 1957 توسط موجودات فضایی ربوده شده بود. آنتونی ویلاس بواس ادعا میکند که این تجربه را در 16 اکتبر 1957، هنگام شخم‌زدن مزرعه‌ خانوادگی‌شان در نزدیکی سائو فرانسیسکو دسایس

در برزیل از سر گذرانده هست. سال‌ها پیش، ارتش ایالات متحده اولین قوانین را به‌هنگام برخورد با موجودات بیگانه وضع کرد که اسم این قوانین «هفت گام برای برقراری تماس» هست.

یکی از این گام‌ها ربودن موجودات فضایی برای آزمایش‌هاي گوناگون هست اما باید تکنولوژی موجودات فضایی از انسان‌ها عقب‌تر باشد که قادر به ربودن آنها باشیم. ما به‌طور مخفیانه وارد قلمرو آنها می شویم و مثل موجودات شرور آنها را دزدیده و بعد از انجام آزمایش‌هاي گوناگون روی بدنشان، دوباره آنها را به محل زندگی خود بر‌می‌گردانیم یا نحوه‌ي ربایش وی را برای همنوعان خود تعریف کنیم.

پاسخ به پیام‌هاي موجودات فضایی

کمیته‌ي دائمی آژانس بین‌المللی جستجوی فضایی برای هوش فرازمینی، یک سازمان بین‌‌المللی هست. کار این سازمان جستجوی موجودات فضایی هست. آنها دائما انواع مختلفی از امواج را مثل امواج رادیویی یا مایکروویو، برای پیام‌هاي و سیگنال‌هاي دریافتی از سوی بیگانگان بررسی می‌‌کنند. 

نیکلا تسلا «Nikola Tesla» در سال 1896 ادعا کرده بود که می توان از امواج رادیویی برای ارسال پیام به بیگانگان بهره گیری کرد. از سال 1960 سازمان ناسا با بودجه‌ي ایالات متحده روی چنین طرحی کار میکند.این کمیته همین طور قوانینی را وضع کرده هست که در صورت اجرای آن افراد به هنگام تماس با بیگانگان موظف به پیروی از این قانون می‌باشند.

 به گزارش پارس ناز مثلا در صورت دریافت سیگنال توسط هر فرد واقعی یا حقوقی از سوی فرازمینی‌ها تا زمانی که جهانیان از این موضوع آگاه نشده‌اند و اجماع جهانی صورت نگرفته هست، حق ندارد به پیام آنها پاسخ دهد و باید بین دریافت سیگنال فضایی و پاسخ به آن فاصله‌ي زمانی وجود داشته باشد. امیدواریم موجودات فضایی صبورتر از زمینی‌ها باشند.

فضا مال زمینی‌هاست

همانگونه که در بالا گفته شد، پیمان فضایی ماورای جو سازمان ملل، تمام سیارات را متعلق به تمام جهانیان می داند. علاوه‌بر این کشورها خود مسئول تمام خساراتی که به سیارت وارد می کنند، میباشند. شرایط، زمانی پیچیده‌تر خواهد شد که یک کریستف کلمب «Christopher Columbus» دیگر از جایی دیگر آمده و درست زمانی که ما فکر می کردیم صاحبان فضا هستیم، آن‌را به بازرسی خود در خواهد آورد.

مالکیت کل یا بخشی از فضای خارج از زمین برخلاف پیمان فضایی ماورای جو خواهد بود و تنها کشورهایی که آن‌را امضا کرده‌اند از آن پیروی خواهند کرد. اصلی‌ترین مشکل این هست که تعداد زیادی از موجودات فضایی و حتی بعضی کشورها از این عهدنامه خارج خواهند شد و همین طور معلوم نیست موجودات فضایی نیز چه قوانینی در این مورد خواهند داشت.