جشن طلاق در غرب با فرهنگ سازی خاصی صورت گرفته و مفهوم آن این است که بعد از طلاق ما دشمن هم نیستیم و روابط انسانی معقولی داریم و لزوما هیچ یک از طرفین طلاق بد نیستند

1- سختگیری های زیاد در سیستم قضایی:
البته این سخت گیری در بسیاری از موارد هم لازم و هم واجب است. اما احساس پیروزی در این ماراتن گاهی باعث کاهش بسیاری از فشارهای روان شناختی و خانوادگی می شود.

2- احساس رهایی از بحران های زناشویی:
زندگی با فردی که هماهنگی شخصیتی، فکری، خانوادگی، دینی، تحصیلی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، شغلی و سنی ندارد در طول زمان، باعث فرسودگی می شود و درواقع خروج از نقاهت این رابطه بیمار، ناشی از شادی است.
3- ژست روشنفکری:
این جشن در بیشتر موارد نشانه ای از روشنفکرنمایی است و گاهی می تواند نمادی از احساس آرامش وجدان و پایان یک شکست و آغاز یک زندگی دیگر باشد،

4- نمادی از حمایت خانواده از پسر یا دختر:
در بیشتر موارد بعد از گذشت زمان این حمایت ممکن است رنگ و بوی اولیه را نداشته باشد

از طرفی، ادامه مشکلات درخصوص حضانت یا نوع رابطه با بچه ها یا حرف و حدیث دیگران یا مشکلات متعدد زنان مطلقه مخصوصا نوع نگاه خشن جامعه یا مشکلات سرپرست خانواده بودن و… باعث انتقال این فشارها هم به فرد و هم خانواده او می شود.

5- چشم و هم چشمی:
جشن گرفتن به این دلیل عمدتا در افراد مرفه جامعه به چشم می خورد.
میوه های جشن طلاق
متاسفانه رواج جشن طلاق می توان قبح طلاق را در جامعه کمرنگ کند. بعلاوه، بچه های پیش از مدرسه با احتمال بیشتر دچار آسیب های ناشی از طلاق والدین می شوند چون درک شناختی طلاق برای آنها مشکل است و نیازمند حمایت های قوی تری هستند.

در جشن طلاق، کودکانی که شاهد طلاق والدین بوده اند، قادر به ایجاد رابطه منطقی بین جشن و طلاق نیستند و واکنش های روان شناختی مختلفی به صورت برهم خوردن تست های واقعیت سنجی کودک در آنها ایجاد می شود.