معرفی چند متر مکعب عشق افغانستان و ایران به اسکار ،به گزارش پارس ناز روز پنجشنبه،  اتحادیه سینماگران افغانستان دو فیلم را  برای معرفی به کمیته اسکار به بررسی گرفت؛ “مردی در آرزوی زن پنجم” به کارگردانی صدیق عابدی و “چند متر مکعب عشق” ساخته جمشید محمودی نامزد ارسال به اسکار بودند که چند متر مکعب عشق با بیشترین امتیاز برای معرفی به کمیته اسکار انتخاب شد.

کمیته بررسی فیلم‌های اتحادیه سینماگران افغانستان همه ساله در هماهنگی با اداره افغان فیلم، از زیر مجموعه های وزارت اطلاعات و فرهنگ افغانستان، برای معرفی فیلمی به نمایندگی از افغانستان به اسکار، تشکیل جلسه می‌دهد.

مطالب مرتبطشادی و اضطراب در جشنواره موسیقی رومی در کابلبچه‌های بزکشی؛ سرنوشت محکوم یک نسل، نامزد جایزه اسکارموضوعات مرتبطگزارش و تحلیل، فرهنگ افغانستان، فیلم و سینمادر این کمیته افرادی به نمایندگی از سینماگران، شاعران، موسیقی‌دانان، فعالان مدنی، تلویزیون ملی افغانستان و هنرمندان عضویت دارند و همه ساله برای تضمین شفافیت در کار تغییر می‌کنند

حسیبا ابراهیمی بازیگر نقش مرکزی

در این کمیته افرادی به نمایندگی از سینماگران، شاعران، موسیقی‌دانان، فعالان مدنی، تلویزیون ملی افغانستان و هنرمندان عضویت دارند و همه ساله برای تضمین شفافیت در کار تغییر می‌کنند.

صدیق برمک عضو اتحادیه سینماگران افغانستان گفت که “چند متر مکعب عشق یک فیلم غیر معمول و برای سینمای افغانستان قصه تازه‌ای است و حرف های جدیدی دارد. با توافق کامل کمیته بررسی، این فیلم انتخاب شد و ما به اسکار می‌فرستیم.” این فیلم محصول مشترک سینمای افغانستان و ایران است ا

فیلم محصول مشترک سینمای افغانستان و ایران است

آقای برمک می‌گوید که معیارهای‌شان برای گزینش فیلم‌ها جهت معرفی به اسکار “خوب بودن و حرفه‌ای بودن فیلم است این که چه قدر می‌تواند با مخاطب خود ارتباط برقرار کند و کارگردان چه قدر می‌تواند حس و حالی را که در درون فیلم است به بیننده انتقال دهد که این فیلم با این معیارها از بهترین‌هایی است که تا حالا در سینمای افغانستان داشتیم.”

این که تهیه کننده و کارگردان افغان باشند و قصه بخشی از زندگی افغان‌ها را منعکس کند هم از معیارهای دیگر برای نمایندگی آن فیلم از افغانستان در اسکار است.

فیلم ۹۰ دقیقه‌ای “چند متر مکعب عشق” محصول مشترک سینماهای افغانستان و ایران است که سال گذشته با هزینه حدود سیصد هزار دلار آمریکایی تولید شده است. این فیلم سال گذشته در جشنواره فیلم فجر ایران در ده بخش نامزد شد و دو سیمرغ برد، از “جشنواره فیلم آسیاپاسیفیک” هم جایزه آورده است.

این فیلم عاشقانه، داستان زندگی یک دختر افغان را با پسر ایرانی روایت کرده که در سال‌های مهاجرت افغان‌ها به ایران اتفاق افتاده است. ماجرای عشق غم‌انگیز “صابر و مارونا” در یکی از کارگاه‌هایی که تعدادی از مهاجران افغان در ایران در آن در شرایطی دشوار مشغول کار و زندگی غیرقانونی‌اند

میراث مهاجرت؟

میلیون‌ها افغان به ایران پناهنده شدند و فیلم‌های زیادی از سال‌های مهاجرت ساخته شده است

نوید محمودی تهیه کننده این فیلم می‌گوید که داستان فیلم عاشقانه است اما موضوعات دیگری را هم بیان می‌کند از جمله روزهای سخت زندگی مهاجران افغان‌ در ایران.

آقای محمودی متولد افغانستان است و در ایران بزرگ شده و از سال ۱۹۹۴ که زمان اوج گیری مهاجرت ها به ایران بود تا حالا، مشغول فعالیت های هنری و سینمایی است. آقای محمود می‌گوید که این فیلم کاملا در ایران تصویر برداری شده ولی تهیه، کارگردانی و فیلنامه آن به عهده او و برادرانش بوده است.

علاوه بر این هنرمندان و سینماگران سینمای ایران هم در تولید و بازیگری فیلم سهم داشته‌اند و این فیلم محصول مشترک عنوان داده شده است.

برای تهیه فیلم “چند متر مکعب عشق” حدود یک سال وقت گذاشته شده است. آقای محمود می‌گوید که در سال ۲۰۰۴ وقتی به افغانستان آمد قصه‌ای شنید که ایده ساخت این فیلم را در او ایجاد کرد. ماجرای مرگ یک دختر و پسر در کانتینری در کابل که دور از چشم دیگران مخفی شده بودند.

هرچند از این ماجرا روایات مختلفی گفته شده است اما، آقای محمودی می‌گوید که فیلمش را با همین جمله بست.

فیلم در سینماهای غیرمعیاری و از کارافتاده کابل به نمایش گذاشته شده است. تهیه کننده فیلم می‌گوید که در ماه‌های آینده نوبت نمایش فیلمش در سینماهای ایران هم می‌رسد اما ابتدا فیلم را به افغانستان آورده که به افغان‌ها نمایش دهد.

در تالار کوچک نمایش فیلم اداره افغان‌فیلم که “چند متر مکعب عشق” به نمایش گذاشته شده بود، تعدادی از هنرمندان و علاقمندان فیلم و سینما پای تماشای این فیلم نشستند و در پایان فیلم تحت تاثیر داستان فیلم قرار گرفتند و برخی اشک ریختند.

فیلم با دیدارهای مخفیانه دختر افغان و پسر ایرانی در کانتینری متروک در میان انباری از کانتینرهای خالی شروع می‌شود، با دیالوگ‌های عاشقانه، قصه‌های آرمانی و دغدغه‌های دو جوانی که به ساختن خانه‌ای مشترک می‌اندیشند.

حضور افغان‌هایی که در این کارگاه بزرگ فلزکاری مشغول‌اند، غیرقانونی تصویر شده، دور از چشم ماموران پلیس ایران و زیر سایه یک صاحب کار دلسوز. در این کارگاه شهروندان فقیر ایرانی هم مشغول کارند و به جدال‌های شهروندان نادار دو کشور هم پرداخته شده است که پای ماموران پلیس را به صحنه می‌کشد و سرانجام خانواده‌های افغان مجبور به بازگشت به کشور خود می‌شوند.

در لحظات پایانی فیلم، عشق دو دلداده فاش می‌شود و صابر و مارونا که برای دیدار آخر در کانتینر همیشگی شان به هم آمده اند، ناگهان موترها/خودروهای بارکشی، تعدادی کانتینر دیگر را در چهارطرف و بالای “مکعب مستطیلی” دو دلداده جابجا می‌کند و صدای فریاد آنها را دیگر کسی نمی‌شنود.

تهیه کننده فیلم می‌گوید که در ایران شرکت فیلم‌سازی دارد و پس از این که فیلمنامه از سوی شورای صنفی تهیه‌کنندگان تایید شد و مجوز دریافت کردند، فیلم را با اداره‌ افغان‌فیلم افغانستان هم در میان گذاشتند و تایید افغانستان را هم گرفتند.