.
.
به نماز بست قامت که نهد به عرش پا را
به خدا علی نبیند به نماز جز خدا را
به نماز آخرینش چه گذشت من ندانم
که ندای دعوت آمد شه ملک لافتی را
.
.
امامى گشت شهره عالم عبادتش
دلجویى از ستمزدگان بود عادتش
در کعبه شد تولد و در سجده شد شهید
نازم به آن ولادت و بر آن شهادتش
.
.
علی زیبایی هر سرنوشت است
اگر الگو شود عالم بهشت است
علی زیباترین نام جهان است
علی ذکر لب صاحب زمان است
.
.
دنیای دنی ، جای کسی همچو علی نیست
آغشته به خون روی جهان‏تاب علی را
تا رد نکند خالق او خواهش او را
زان رنگ شهادت زده محراب علی را
.
.
نخورده سفره ات جز خشک نانی
ندیده کام تو جز استخوانی
ندارد آسمان حجره تو
به جز اقلیم اشکت کهکشانی
برای درک تو یک پله هم نیست
ندارد بام هستی نردبانی
.
.
یک عمر تماشای دری خون آلود
یاد آوری حادثه ای سرخ و کبود
کم کم به علی بال پریدن میداد
ای تیغ نیازی به حضور تو نبود
.
.
بی علی ، ماییم و اندوهی مدام
روبروی ماست راهی ناتمام
بی علی دنیا ندارد اعتبار
وای بر ما ، وای بر این روزگار
.
.
محراب کوفه امشب در موج خون نشسته
یا عرش کبریا را سقف و ستون شکسته
سجاده گشته رنگین از خون سرور دین
یا خاتم النبیین ، یا خاتم النبیین
از تیغ کینه امشب فرقی دو نیم گردید
رفت آن یتیم پرور ، عالم یتیم گردید
.
.
ای نقطه بای اول بسم الله
تک جلوه گر حقیقت بسم الله
این گردن و این تیغ دو دم ناقابل
یا حضرت مرتضی علی ، بسم الله
.
.
یتیمان شرمگین و بی قرارند
برای دیدنت چشم انتظارند
به شوق دیدن رویت علی جان
تمام لحظه ها را می شمارند
.
.
اگر خسته جانی بگو یا علی
اگر ناتوانی بگو یا علی
اگر مست مستی بگو یا علی
اگر شیعه هستی بگو یا علی
.
.
طبیبا وا مکن زخم سرم را
مسوزان قلب زینب دخترم را
ببند آنگونه زخمم را که در قبر
نبیند فاطمه زخم سرم را
در و دیوار مسجد هست شاهد
که من گفتم اذان آخرم را
وداع زندگی را گفتم آن روز
که زد در کوچه قنفذ همسرم را
.
.
تا صورت پیوند جهان بود علی بود
تا نقش زمین بود و زمان بود علی بود
آن قلعه گشایی که در قلعه ی خیبر
برکند به یک حمله و بگشود علی بود
آن گرد سرافراز که اندر ره اسلام
تا کار نشد راست نیاسود ، علی بود
آن شیر دلاور که برای طمع نفس
بر خوان جهان پنجه نیالود علی بود
شاهی که ولی بود و وصی بود علی بود
سلطان سخا و کرم و جود علی بود
هم آدم و هم شیث و هم ادریس و هم الیاس
هم صالح پیغمبر و داود علی بود
هم موسی و هم عیسی و هم خضر و هم ایوب
هم یوسف و هم یونس و هم هود علی بود
مسجود ملائک که شد آدم ز علی شد
آدم چو یکی قبله و مسجود علی بود
آن عارف سجّاد که خاک درش از قدر
بر کنگره عرش بیفزود علی بود
هم اول و هم آخر و هم ظاهر و باطن
هم عابد و هم معبد و معبود ، علی بود
موسی و عصا و ید بیضا و نبوت
در مصر به فرعون که بنمود ، علی بود
عیسی به وجود آمد و فی الحال سخن گفت
آن نطق و فصاحت که در او بود علی بود
خاتم که در انگشت سلیمان نبی بود
آن نور خدایی که بر او بود علی بود
آن شاه سرافراز که اندر شب معراج
با احمد مختار یکی بود علی بود
آن کاشف قرآن که خدا در همه قرآن
کردش صفت عصمت و بستود علی بود
آن شیر دلاور که ز بهر طمع نفس
بر خوان جهان پنجه نیالود علی بود
چندان که در آفاق نظر کردم و دیدم
از روی یقین در همه موجود ، علی بود
این کفر نباشد ، سخن کفر نه این است
تا هست علی باشد و تا بود علی بود
سرّ دو جهان جمله ز پیدا و ز پنهان
شمس الحق تبریز که بنمود ، علی بود