حدود پنج سال پیش بود که بحث راهاندازی این مراکز مطرح شد. مسئولان در سال ۸۷ به این فکر افتادند که این مراکز را راهاندازی کنند. همچنین سازمان ملی جوانان هم موظف شد تا طرحی را برای ساماندهی مراکز همسریابی تهیه کند، تا اینکه بالاخره مجوز آن از سوی وزارت ورزش و جوانان صادر شد. البته پیشنویس این آییننامه سال گذشته توسط دفتر برنامهریزی ازدواج و تحکیم بنیان خانواده وزارت ورزش و جوانان تهیه و در دی ماه
علاوه بر سایتهای همسریابی، باقر پیشنمازی، معاون وزارت ورزش و جوانان، درباره ثبتنام برای صدور مجوز مراکز مشاوره ازدواج گفت: آییننامه ساماندهی مراکز مشاوره ازدواج و تحکیم بنیان خانواده، مراکز مشاوره حضوری را ترغیب کرده است، در فضای مجازی نیز فعالیت داشته باشند یا مراکز مجازی با اخذ پروانه و احراز هویت و صلاحیت با تحتنظارت قرار گرفتن، فعالیت کنند. با توجه به شرایط کسب مجوز، اگر مراکز این مسیر را طی نکنند، مشمول
متقاضیان میتوانند ابتدا آییننامه ساماندهی مراکز مشاوره ازدواج و تحکیم بنیان خانواده را در وبسایت «وزارت ورزش و جوانان» مطالعه و ثبت کنند و اگر صلاحیت آنها تایید شد نسبت به صدور پروانه برای آنها به مدت سه سال اقدام خواهد شد. مراکز مشاوره اجتماعی هم زیر پوشش بهزیستی فعالیت خواهند کرد و قاعدتا توسط این سازمان، مراحل اجرایی و گردش کاری آنان تعریف میشود. با این حال آمار مراجعه به سایتهای همسریابی در
پنج وظیفه در آییننامه ساماندهی مراکز ازدواج برای مراکز مشاوره در نظر گرفته شده است. آموزش و مشاوره درباره حقوق و تکالیف اعضای خانواده، آموزش و مشاوره در امر ازدواج، آموزش و مشاوره برای افزایش توانمندی جوانان، آموزش و مشاوره در زمینه مسائل اعتقادی، فرهنگی، تربیتی و رفتاری خانواده و نیز تسهیل همسرگزینی.
این وظایف بهخصوص بحث آموزش و مشاوره در امر ازدواج و تسهیل همسرگزینی در حالی مطرح میشود که براساس آمار قوهقضاییه در تهران روزانه دوهزار نفر به مراکز قضایی خانواده مراجعه میکنند که از این تعداد مراجعه، ۵۰۰ پرونده قضایی با موضوع طلاق تشکیل میشود. البته به گفته محمد عباسی، وزیر ورزش و جوانان جمهوری
به گفته موحد، ازدواج در این روزها بههم ریخته است. چراکه جوانها دیگر خانواده سنتی را نمیخواهند و از طرفی چارچوب زندگی مدرن را هم بلد نیستند. او ادامه میدهد: «سایتها به هیچ عنوان نمیتوانند کارکرد خوبی داشته باشند. اگر بنا بر آشنایی است افراد در بسیاری از مکانهای دیگر و بهتر میتوانند با یکدیگر آشنا شوند. البته فرهنگ تعدیلشدنی است ولی با این قبیل کارها، به بدترین شکل در حال تعدیلشدن است و نباید کاری کرد که به ابتذال کشیده شود.»از طرف دیگر، اشرف بروجردی، فعال زنان و استاد دانشگاه، معتقد است که «سایتهای
او میگوید: «به نظر من بحث انتخاب همسر یک موضوع شخصی است و نمیشود این موضوع را از این منظر که دیگران بخواهند در مورد آن تصمیم بگیرند، پر و بال داد. بنابراین به نظر من راهاندازی سایتهای همسریابی اگر بخواهد مداخلهای در صورت مسئله باشد، نمیتواند مفید باشد. از این منظر هم که زمینه را برای معرفی و آشنایی فراهم میکند، باز هم به نظر من احتیاجی به راهاندازی سایت خاصی نیست، چراکه اینقدر راههای ارتباطی