اولین و مهمترین نكته برای یاری كردن دوستان گوش كردن فعالانه است. چیزی كه معمولا به سادگی از كنار آن می‌گذریم. گوش كردن فعالانه یعنی تمركز و توجه به افكار، صحبت‌ها و احساسات فرد، بطوری كه بتوانیم از دیدگاه او به موضوع نگاه كنیم. در صورتی كه ما به جای گوش كردن در این فكر باشیم كه چه راه حلی به او پیشنهاد كنیم نمی‌توانیم شنونده خوبی باشیم و از طرف دیگر وقتی او هنوز فرصت فكر كردن به مشكل و بیان كامل احساساتش را پیدا نكرده نصیحت‌های ما هر چند هم كه صادقانه باشد نمی‌تواند موثر واقع گردد.

شاید فكر كنید گوش كردن كاری انفعالی و بی اهمیت است. اما باید گفت كه ما با گوش دادن صمیمانه با فرد مقابل ارتباط برقرار می‌كنیم. برای این منظور بهتر است مستقیما به او نگاه كنیم. در صورت لزوم از او توضیح بیشتری بخواهیم. گاهی گفته‌های او را خلاصه و به او منعكس كنیم تا هر دو مطمئن شویم كه موضوع را درست فهمیده‌ایم و یا با پرسیدن سوال به او كمك كنیم تا به صحبت هایش بیشتر دقت نماید.

در صورتیكه او پیشنهادات ما را رد و یا بحث و جدل كند باید از خود بپرسیم آیا به دقت به او گوش كرده‌ایم و یا با گرفتن ژست نصیحت گر او را نادیده گرفته و یا بجای صحبت در مورد مشكل او به طرح مسائل خود پرداخته‌ ایم.

نكته بعدی ایجاد فضایی است كه در آن دوست ما بتواند احساسات خود اعم از ناراحتی، ناكامی، عصبانیت یا ناامیدی را ابراز كند. ما معمولا سعی می‌كنیم با اطمینان بخشی كه همه چیز بهتر خواهد شد ابراز احساسات او را قطع كنیم و كاری كنیم او هر چه زود تر احساس بهتری داشته باشد. باید توجه كرد كه افراد قبل از اینكه بدانند با احساساتشان چه كنند نیاز دارند كه آن را كاملا ابراز نمایند. سوالاتی مثل " وقتی آن اتفاق افتاد چه احساسی داشتی‌‌؟ " به آنها كمك می‌كند تا احساسات خود را در آن موقعیت لمس و بیان كنند.

مرحله دیگر فكر كردن درباره راه حلهای مختلف برای حل مشكل و بررسی دقیق آن است. هر چند كسی كه به علت مواجهه با مشكلات دچار آشفتگی و پریشانی شده غالبا نمی‌تواند به راه حلهای مختلف بیاندیشد ولی واقعیت این است كه برای رفع هر مساله می‌توان به شیوه‌های گوناگونی دست یافت كه گاهی برخی از آنها با اهداف اصلی فرد در تعارض است. در هر صورت هر چه قدرت انتخاب بیشتری داشته باشیم احتمال رسیدن به راه حل صحیح بیشتر است.
باید توجه كرد كه افراد قبل از اینكه بدانند با احساساتشان چه كنند نیاز دارند كه آن را كاملا ابراز نمایند

آخرین نكته‌ای كه باید توجه كرد این است كه هر چند راه حلهای پیشنهادی ما ممكن است مفید و موثر باشد، اما مهم اینست كه با شرایط فرد متناسب بوده و تصمیم گیرنده نهایی خود او باشد.

تا وقتی او خود انتخاب نكند و متعهد به اجرای این تصمیم نشود مشكل همچنان وجود خواهد داشت. گاهی ممكن است دوست ما پس از صحبت كردن احساس بهتری نداشته و همچنان ناراحت باشد. در این شرایط ما نمی‌توانیم با پذیرش و تایید احساساتش و انعكاس این موضوع او را كمك كنیم. گاهی نیز درگیر دوستی می‌شویم كه توجه هدفمندی به مشكل خود نمی‌كند و تلاشی در جهت پیدا كردن راه حل ندارد و فقط با مراجعه مداوم به ما درباره مشكل واحدی صحبت می‌كند. در این موارد بهتر است او را برای مراجعه به مشاور تشویق كنیم.