پارس ناز پورتال

دعای مخصوصی که خداوند به پیامبر اکرم اموزش داد

مجموعه : مذهبی
دعای مخصوصی که خداوند به پیامبر اکرم اموزش داد

1 . در سوره زمر، خداوند متعال به پیامبرش حضرت محمّد(ص)آموزش هاى متعددى مى دهد. یكى از آن تعلیمات این دعاست كه اى محمد بگو:
اللَّهُمَّ فاطِرَ السَّمواتِ وَالأَرْضِ عالِمَ الغَیْبِ وَالشَّهادَةِ أَنْتَ تَحْكُمُ بَیْنَ عِبادِكَ فِیما كانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ؛
اى پروردگار آفریننده آسمان ها و زمین، داناى پنهان و پیدا، تو حكم مى كنى بین بندگانت در آنچه كه در آن اختلاف كنند.
 
 

2 . دشمنان حضرت محمد(ص) افراد عنود و لجوجى بودند و هر روز براى گریز از پیام حق و گمراه كردن مردم، نغمه اى ساز مى كردند. اما در برابر هر سخن و بهانه اى، جواب شایسته اى از پیامبر دریافت مى كردند. و چه بسا پیامبر در انتظار مى ماند تا از سوى خداوند جواب مناسبى صادر شود، تا هم به دشمنان پاسخ دهد و هم بر عزم و اراده آن جناب بیفزاید. در پایان سوره انبیاء ضمن جواب به منكران توحید، خداوند به حضرت محمد(ص) آموزش مى دهد كه این گونه بگو:

رَبِّ احْكُمْ بِالحَقِّ وَرَبُّنا الرَّحْمنُ المُسْتَعانُ عَلى ما تَصِفُونَ؛
پروردگارم، به حق داورى كن، و پروردگار ما بخشنده اى است كه از او یارى جویند بر آنچه شما (از دروغ و باطل) گویید.
 

3 . خداوند متعال به پیامبر گرامى اش حضرت محمد(ص) این گونه تعلیم و آموزش مى دهد كه بگو:
رَبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَأَنْتَ خَیْرُ الرَّاحِمینَ؛
خداوندا! بیامرز، و رحم كن، تو بهترین رحم كنندگانى.
گرچه در این آیه نفرمود چه كسى را بیامرز و به چه كسى رحم كن، اما به كمك آیات و ادلّه دیگر درمى یابیم كه رسول خدا(ص) براى خود و براى همه مسلمانان از حق تعالى آمرزش و رحمت طلب مى كند. وچون رسول اللَّه(ص) الگوى همگان است، ما هم به آن جناب اقتدا مى كنیم و مى گوییم:
 
 

4 . خداوند بزرگ به پیامبر اسلام(ص) دستور مى دهد كه براى قرائت آن بخش از قرآن كه در حال وحى بر آن حضرت است پیش از پایان یافتن وحى، شتاب نكند. به آن حضرت فرمان مى دهد كه بگو:
رَبِّ زِدْنى عِلْماً؛ پروردگارا، دانش مرا بیشتر فرما.
با توجه به این نكته كه پیامبر ما داناترین آفریدگان خداست در عین حال حق تعالى به او چنین دستورى مى دهد، بر ما كه از علم و دانش ذرّه اى بیش نداریم ضرورى تر و لازم تر است كه این دعا را تكرار و از خداوند حكیم دانش فراوان طلب كنیم.
پیامبر ما فرمود:
 
 

5 . ما مسلمان و پیرو قرآنیم. قرآن كریم با
پیامبر اسلام فرموده است: هر كار با نام خدا و حمد الهى آغاز نشود پایان خوش و كاملى ندارد.
در سوره اسراء خداوند دعایى را به حضرت محمد(ص) تعلیم مى دهد كه هر وقت بر كارى تصمیم گرفتى براى موفقیت در آن این طور دعا كن:
رَبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَلْ لِی مِنْ لَدُنْكَ سُلْطاناً نَصِیراً؛
بارالها، مرا با صدق و استوارى داخل كن، و با صدق و درستى بیرون آر، و براى من از جانب خود تسلّطى یارى بخش قرار ده.
این دعاى قرآنى در آغاز هر كار، شایسته و مناسب است تا شروع و پایان آن به درستى و استوارى باشد و در هنگامه كار یارى الهى همراهى كند. در تاریخ آمده است: پیامبر گرامى اسلام(ص) هنگام فتح مكه این دعا را خواندند.
و از امام(ع) نقل شده كه فرمود:
 
 

6 . حضرت محمّد(ص) فرمود:
چون پیام توحید بزرگ و عظیم بود، بیشترین فرصت هاى تبلیغى پیامبران را به خود اختصاص داد، پیامبر ما هم براى معرفى توحید، گفت وگوهاى بسیار با مردم داشت. آیات و نشانه هاى خداوند را براى مردم باز مى گفت و از آنان مى خواست به تأمل و دقت نشینند. در آغاز سوره شورا، خداوند موادّ لازم را براى این گفت وگوها به پیامبرش مى آموزد و در ضمن به او تعلیم مى دهد تا بگوید:
اللَّهُ رَبّى عَلَیْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَیْهِ أُنیبُ؛
اللَّه پروردگار من است، بر او توكل كردم و به سوى او باز مى گردم.
 
 

7 . یكى از آموزش هاى الهى و قرآنى حمد و سپاس الهى است، ودیگرى یاد نیك و شایسته از برگزیدگان وادى توحید، یعنى پیامبران و اولیاى الهى كه راهنمایان بشر به سوى تقوا و پاكى و عدالت و توحید بودند. آنانى كه خداوندشان برگزید تا مشعل هدایت دیگران به سوى خدا و آخرت باشند. خداوند به حضرت محمد(ص) فرمان مى دهد كه بگو:
الْحَمْدُ للَّهِ وَسَلامٌ عَلى عِبادِهِ الَّذینَ اصْطَفى ؛
تمام حمد و سپاس براى خداست، و سلام بر بندگانش، آنان كه برگزید.
 

8 . مهم ترین پیام پیامبران الهى، توحید و خدا پرستى بوده است. پیامبر ما هم به سان دیگر پیامبران پایه و شالوده دعوتش یكتاپرستى بود و سعى مى كرد تصویر درستى از توحید ذات و صفات و افعال به بشر ارائه دهد، و به دور از خرافات و پندارها، توحید ناب و خالص را تبیین كند. در قرآن كریم آیاتى كه مربوط به توحید است از آیات دیگر بیشتر است. هر بار كه مردم نادان براى كجروى خود بهانه اى مى تراشند و بر پایه اندیشه هاى جاهلى، اعتراض مى كنند پیامبر با صبر و سعه صدر به آنان پاسخ سنجیده مى دهد. یك بار پس از پاسخ به آنان به فرمان الهى چنین مى گوید:
الحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذ وَلَداً وَلَمْ یَكُنْ لَهُ شَرِیكٌ فِی المُلْكِ وَلَمْ یَكُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَكَبِّرْهُ تَكْبِیراً؛
حمد و سپاس خدایى راست كه فرزندى نگرفته و در حكومت شریكى براى او نیست، و هم پیمانى براى یارى او در مشكلات نیست (چرا كه احتیاج ندارد) و بزرگ دار او را برترین بزرگ داشتن.
 

رسول خدا(ص) فرمود:
9 . پیامبر ما در راه ابلاغ پیام الهى، از ناكسان آزار بسیار دید. و هر گاه كه فشار روحى و روانى و تبلیغاتى دشمن اوج مى گرفت، خداوند پیامبرش را دل دارى و روحیه مى داد.
در صلح حدیبیه به هنگام نوشتن صلحنامه، یكبار به گاه نوشتن بسم اللَّه الرحمن الرحیم در آغاز صلحنامه، و بار دیگر به وقت نوشتن كلمه
هوَ رَبّى لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ عَلَیْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَیْهِ مَتابِ؛
او پروردگار من است، به جز او خدایى نیست، بر او توكل كردم و به سوى او باز مى گردم.
 

10 . یكى از تعلیمات خدا به پیامبرش حضرت محمّد(ص) این است كه بگو:

إِنَّ صَلاتى وَنُسُكى وَمَحْیاىَ وَمَماتى للَّهِ ِ رَبِّ العالَمینَ؛
 

به درستى كه نماز من، عبادات من، زندگى من و مرگ من براى خداوند است كه پروردگار جهان هاست.
11 . پیامبر ما از منافقان رنج بسیار دید؛ آنان كه به زبان تظاهر به اسلام مى كردند و در دل اعتقاد به آن نداشتند بلكه درپى كارشكنى و شیطنت و عیب جویى بودند. خداوند هم از درون و شیوه آنان، پیامبرش را آگاه مى كرد. به همین سبب درجاى جاى قرآن كریم از منافقان و كج رفتارى آنان یاد مى شود. آنان كه مى دیدند از گفت وگوها و محفل آنان، پیامبر خبردار مى شود، به جاى اصلاح كار و برنامه خود و آمدن به راه راست، شیوه خود را عوض كردند و این بار با زبان ایما و اشاره پیام هاى خود را به یكدیگر مى رساندند. این بار هم خداوند پیامبرش را از روش آنان آگاه ساخت و ضمن تجلیل از آن حضرت به وى فرمود: در برخورد با چنین مشكلات بگو:
حَسْبِىَ اللَّه لا إِلهَ إلاَّ هُوَ عَلَیْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ العَرْشِ العَظیم؛
خداوند مرا بس است، به جز او خدایى نیست، بر او توكل كردم، او كه صاحب عرش عظیم است.
پیامبر گرامى فرمود:
عبداللَّه بن عباس گوید:
 

12 . در قرآن كریم گاهى ملاحظه مى شود دعاهایى را خداوند به پیامبرش یاد مى دهد. گرچه در این نوع جملات طرف خطاب حضرت محمد(ص) است، اما از آن جا كه پیامبر براى همگان اسوه و الگوست، پیداست كه این گونه خطاب ها شامل حال دیگران نیز مى شود.
یكى از آموزش هاى خداى متعال به حضرت محمد(ص)این دعاست:
 

قُلِ اللَّهُمَّ مالِكَ المُلْكِ تُؤْتِی المُلْكَ مَنْ تَشاءُ وَتَنْزِعُ المُلْكَ مِمَّنْ تَشاءُوَتُعِزُّ مَنْ تَشاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشاءُ بِیَدِكَ الخَیْرُإِنَّكَ عَلى كُلِّ شَی ءٍ قَدِیرٌ تُولِجُ اللَّیلَ فِی النَّهارِ وَتُولِجُ النَّهارَ فِی اللَّیْلِ وَتُخْرِجُ الحَیَّ مِنَ المَیِّتِ وَتُخْرِجُ المَیِّتَ مِنَ الحَیِ وَتَرْزُقُ مَنْ تَشاءُ بِغَیْرِ حِسابٍ؛

 

اى محمد، بگو بارالها، صاحب حقیقى حكومت تویى، به هر كه خواهى حكومت دهى و از هر كه خواهى باز ستانى، هر كه خواهى عزیز و گرامى دارى و هر كه را خواهى ذلیل و پست گردانى، تمام خیرات به دست تواست، به درستى كه تو بر هر چیز توانایى. شب را درروز فرومى برى و روز را درشب فرومى برى، زنده را از مرده برآورى و مرده را از زنده خارج سازى، و هر كه را خواهى بى شمارروزى مى دهى