به نام خدا خالق انسان . به نام انسان خالق غم ها . به نام غم ها به وجود اورنده ی اشك ها . به نام اشك تسكین دهنده ی قلب ها . به نام قلب ها ایجاد گر عشق و به نام عشق زیباترین خطای انسان
——————————————-
تا زمانی كه به فردا امیدواری اقتدار ازان توست.انچه كه كرم ابریشم انرا پایان دنیا می پندارد در نظر پروانه اغاز زندگیست
——————————————-
بزرگترین افسوس آدمی این است که حس می کند می خواهد اما نمی تواند، و به یاد می آورد زمانی را که می توانست اما نمی خواست
——————————————-
در شبان غم تنهایی خویش
عابد چشم سخنگوی توام
من در این تیره شب جانفرسا
زائر ظلمت گیسوی توام
——————————————-
با خیال تو به سر بردن اگر هست گناه
با خبر باش كه من غرق گناهم همه عمر
——————————————-
مهم نیست كه چند بهار در كنار هم زندگی كنیم،مهم این است كه یادمان باشد عمرمان كوتاه است .
در پایان زندگی،خیلی از ما خواهیم گفت:
كاش فقط چند لحظه بیشتر فرصت داشتیم تا خوب به هم نگاه كنیم !
——————————————-
دل به دلداران سپردن کارهر دلدار نیست. من بهتو جان می سپارم دل که قابل دار نیست
——————————————-
من عطر یاس خوشبو ندارم/درباغ رویا شب بوندارم/قایق زیاد است امابرای /به تو رسیدن پارو ندارم/به تو رسیدن شاید طلسم است /من هم چراغ جادو ندارم
——————————————-
زچشمت چشم آن دارم، که از چشمت نیندازد
به چشمانت قسم،که چشمانم به چشمان تو مینازد
——————————————-
من ندانم كه كیم
من فقط می دانم
كه تویی شاه بیت غزل زندگی ام
——————————————-
نه سرو و نه باغ و نه چمن می خواهم
نه لاله نه گل نه نسترن می خواهم
خواهم ز خدای خویش کنجی خلوت
من باشم و آن کسی که من می خواهم
——————————————-
نگاهم مثل یک مرغ مهاجر
به دنبال حضورت کوچ میکرد
به غیر از انتظارت قلب من را
کسی اینگونه بی طاقت نمی کرد
——————————————-
مثل شقایق زندگى كن:كوتاه اما زیبا
مثل پرستو كوچ كن:فصلى اما هدفمند
مثل پروانه بمیر:دردناك اما…عاشق
——————————————-
ای شمع آهسته بسوز كه شب دراز است ، ای اشك آهسته بریز كه غم زیاد است
——————————————-
مدامم مست میدارد،نسیم جعد گیسویت
خرابم میكند هر دم فریب چشم جادویت
منو باد صبا،مسكین ،دو سرگردان بی حاصل
من از افسون چشم مست و او از بوی گیسویت..
——————————————-
خوشا صبحی كه چون از خواب خیزم
به آغوش تو از بستر گریزم
گشایم در به رویت شادمانه
رخت بوسم،به پایت گل بریزم
——————————————-
به امید نگاهت ایستادن
به روی شانه هایت سر نهادن
مرا خوش تر از اینها آرزو نیست
لبان خوشگلت را بوسه دادن
——————————————-
درون سینه آهی سرد دارم
رخی پژمرده ،رنگی زرد دارم
ندانم عاشقم ؟مستم؟چه هستم؟
همی دانم دلی پر درد دارم
——————————————-
نگاهی كردی و از خود نگرانم كردی
نگران ،پیش نگاه دگرانم كردی
من نظر باز نبودم،تو به یك چشم زدن
در چراگاه نظر،چشم چرانم كردی
——————————————-