هلو میوه‌ای گرد می‌باشد که نوک آن کمی فرورفتگی به داخل داشته و به خاطر هسته سفت و سختی که دارد به آن میوه سنگی (Stone fruit) نیز گفته می‌شود. هلوهای مختلف به رنگ‌های مختلف مثل: صورتی، زرد کمرنگ، پرتقالی و قرمز هستند. گوشت این میوه نیز از زرد کمرنگ تا زرد طلایی پررنگ متفاوت است. سختی و آبداری هلو به گونه، نوع و درجه رسیدگی آن بستگی دارد. رنگ هلو به دلیل ترکیبی از؛ آلفا و بتاکاروتن و بتاکریپتوگزانتین می‌باشد.

هلوها به دو دسته كلی؛ «هسته جدا» و «هسته چسب» تقسیم می‌شوند. در هلوهای هسته جدا همان طوری که از نامشان پیداست هسته و گوشت میوه تقریبا جدا از هم هستند در حالی که در هلوهای هسته چسب، به هم پیوسته می‌باشند. نوع اول برای استفاده عادی و نوع دوم بیشتر برای تهیه کمپوت‌ها و آب هلو به کار می‌رود. هر کدام از این دسته‌ها دارای گونه‌های متفاوتی هستند که از نظر رنگ پوست، گوشت میوه، و سفتی و آبداری آن با هم متفاوت‌اند.

دوگونه رایج هلوهای هسته جدا با گوشت زرد عبارت‌اند از: Elegan Lady و O – Henry. درخت هلو جزء درختان میوه‌ای گل‌دار برگ ریز مانند: آلو، گیلاس، زردآلو و بادام می‌باشد که در مناطق معتدل کشت می‌شود. این درخت که ارتفاعش به 30 پا، نیز می‌رسد می‌تواند تا 40 سال به زندگی ادامه دهد. البته برخی از انواع هلو نیز وجود دارند که کوتاه بوده و بلندی آن از 3 پا، تجاوز نمی کند. گل‌های زیبای این میوه که از صورتی کمرنگ تا زرد هستند در بهار شکوفه داده و خود میوه آن هم اواسط تابستان می‌رسد. هر درخت سالانه می‌تواند 8 تا 10 بوش (پیمانه میوه و غله برابر 36 لیتر) میوه دهد. جالب است بدانید كه شلیل نیز گونه‌ای از هلو می‌باشد.

منشا هلو کشور چین می‌باشد و گفته می‌شود که از 2500 سال پیش در آنجا کشت می‌شده و به عنوان سمبل طول عمر و جاودانگی مورد احترام چینی‌ها بوده است. این میوه از طریق ایران به اروپا راه یافت و شاید به همین علت است که به آن Prunus Persica یعنی سیب ایرانی (به زبان لاتین) می‌گویند. جهانگردان اسپانیایی این میوه را به قاره آمریکا آوردند كه از اوایل سال 1800 به شکل گسترده‌ای در این قاره کشت می‌شود. کشورهای دیگر تولیدکننده هلو عبارت اند از: ایتالیا، یونان، چین. البته بیشترین مقدار هلوی دنیا در آمریکا (که یک سوم کل محصولات کشاورزی جهان را تولید می‌کند) کشت می‌شود به طوری که به ایالت «جیورجیای آمریکا» لقب «ایالت هلو» داده‌اند.

هلوهایی برای خوردن مناسب است که هنگام لمس، کمی نرم تا سفت بوده و عاری از هرگونه خال و لک باشند. در صورتی که هلوها کال باشند می‌توان آن‌ها را به مدت 2 تا 3 روز در یک پاکت کاغذی در هوای اتاق قرار داد. وقتی هلو رسید 3 تا 4 روز در دمای اتاق و به مدت بیشتر در یخچال می‌ماند.
ارزش تغذیه‌ای 1 عدد هلوی متوسط خام با پوست در حدود 98 گرم:

انرژی 42 کیلوکالری
آب 88 درصد
فیبر خوراکی 2 گرم
فیبر خام 64/0 گرم
کربوهیدرات 11 گرم
کلسیم 5 میلی‌گرم
پتاسیم 196 میلی‌گرم
منیزیم 7 میلی‌گرم
ویتامین A 53 RE
ویتامین C 5/6 میلی‌گرم

هلو به صورت پخته در درمان التهاب حاد معده مفید می‌باشد. همچنین منبع غنی ویتامین A بوده و دارای درصد بالای بتاکاروتن می‌باشد به همین دلیل در پیشگیری و درمان عوارض ناشی از کمبود ویتامین A نقش موثری خواهد داشت.

علاوه بر ویتامین A، هلو از نظر ویتامین C نیز غنی می‌باشد و به دلیل فعالیت آنتی اکسیدانی این ویتامین، در درمان انواعی از سرطان، سرفه و التهاب مجاری تنفسی موثر می‌باشد. گفته می‌شود هلو در درمان ناباروری مردان نقش دارد علت این امر می‌تواند به نقش ویتامین C در تولید اسپرم مربوط شود. همچنین در افرادی که دچار بیماری‌های لثه هستند نیز مفید است چرا که نرمی لثه می‌تواند ناشی از کمبود ویتامین C باشد. شواهد نشان می‌دهد که بیماری لثه در افرادی که سطح ویتامین C بدنشان پایین است، 5/3 برابر بیشتر از افراد طبیعی است. با مصرف یک هلوی متوسط، تقریبا حدود 34 میلی‌گرم از ویتامین C مورد نیاز بدن تامین می‌شود.

 

همچنین هلو جز میوه‌های پرپتاسیم به شمار می‌آید و می‌توان از آن به عنوان گزینه‌ای مطلوب در بیماران مبتلا به فشار خون بالا استفاده کرد. هلو به دلیل داشتن فیبر محلول باعث کاهش کلسترول و قند خون شده و مصرف منظم آن می‌تواند خطر بیماری قلبی و عروقی و دیابت را کاهش دهد. مصرف 1 عدد هلوی 150 گرمی حدود 8درصد از نیاز روزانه فیبر بزرگسالان را فراهم می‌کند (در فصولی از سال که هلوی تازه موجود نیست می‌توانید از برگه هلوی خشک استفاده کنید).

 

علاوه بر خود میوه هلو، پوست درخت آن نیز به عنوان داروی گیاهی برای درمان انواع مختلف بیماری‌ها به کار می‌رود. به طور مثال در درمان بی‌نظمی قاعدگی و التهاب صفرا بسیار مفید می‌باشد. از آنجایی که کمی ملین است در برطرف نمودن مشکلات دستگاه گوارشی و ادراری نقش دارد. علاوه بر آن با فعالیت اکسپکتورانتی که روی ریه‌ها، بینی و گلو دارد، درد و اسپاسم‌های قفسه سینه را از بین می‌برد. عصاره پوست درخت هلو و ریشه‌های آن حاوی فلورتین می‌باشد که نوعی آنتی‌بیوتیک است و بر روی باکتری‌های گرم مثبت و منفی اثر دارد. از اسانس هلو در برخی کشورها برای خوشبو کردن سیگارها (و در ایران به عنوان اسانس توتون برای قلیان‌) استفاده می‌شود.
گل، برگ به خصوص دانه و پوست درخت هلو مانند سایر گیاهان جنس Prunus دارای گلیکوزیدهای سیانوژنیک مثل «آمیگدامین» و «پروناسین» می‌باشد که در اثر تجزیه به سیانید تبدیل می‌گردند و در دوزهای بالا سمی و کشنده است. البته جای نگرانی نیست زیرا مقدار این ماده در خود میوه هلو کم می‌باشد