از مهم ترین واكنشهایي كه فرزند مورد تبعیض واقع شده از خود نشان می دهد، حسادت او نسبت به دیگر فرزندان هست. در اینگونه مواقع حس انتقامجویی در فرزند شعلهور میشود و ممكن هست خواهر و برادر رابطه خوبی حتی در دوران بزرگسالی نداشته باشند.
محبوبه هنوز نتوانسته پدرش را متقاعد كند كه باید پول توجیبی یكسانی با برادر كوچكتر از خودش داشته باشد. هربار كه درمورد این موضوع با پدرش صحبت میكند تنها یك پاسخ می شنود؛ « اون پسره، فرق میكنه، خرجش بیشتره، تو چه خرجی داری! »
محبوبه با این همۀ تلاش هنوز بعد از 24 سال نتوانسته احترامی كه باید بعنوان فرزند اول خانواده داشته باشد، كسب كند و حتی بر عكس، او باید به برادرش احترام بگذارد. تنها دلیلش هم این هست كه او دختر هست و برادرش پسر!
شاید تعداد زیادی از دختران سرزمین ما، بارها این جمله را از زبان اطرافیان شنیدهاند كه دختر مال مردم هست، دختر امانت هست و مال خانواده شوهر هست، اما پسر عصای دست زمان پیری هست، تكیهگاه والدین هست و پای تابوت را میگیرد.
این صحبتها اگر چه كمی قدیمی شده، اما از بین نرفته هست. هنوز هم در بعضی خانوادهها تفاوت زیادی میان فرزندان دختر و پسر میگذارند.
اگر از زوجی كه در آستانه فرزنددار شدن باشند، بپرسید دختر یا پسر؟ با كمی تعارف میگویند فقط سالم باشد یا فرقی نمیكند، اما بسیاری هنوز پسر را به دختر ترجیح می دهند.
نه تنها مادران بلكه تعداد زیادی از پدران نیز خواهان فرزند پسر میباشند. برتری پسر نسبت به دختر در بسیاری موارد ریشه در سنتهاي كهن و قدیمی خانوادهها دارد كه ناخودآگاه تا امروز بر ذهنیت ما نسبت به دختران و طرز رفتارمان با آن ها تاثیر میگذارد.
میان دختر و پسر از نظر خلقت تفاوتهاي بسیاری وجود دارد، اما این علت باعث نمیشود بین انها تبعیض گذاشت.
در خانوادههایي كه میان دختر و پسر فرق میگذارند، نسبت به تواناییهاي متفاوت این دو جنس آگاهی كمی وجود دارد. در حالی كه در هر اساساي كه پسر برتر باشد دختر نیز تواناییهایي دارد كه این جای خالی را پر میكند.
همین طور اگر شناخت والدین نسبت به تواناییهاي دو جنس كامل باشد در هیچ خانوادهاي دیگر شاهد تبعیض نخواهیم بود.
پسر، عصای دست دوران پیری
در بعضی خانوادههاي سنتی یكی از مهم ترین علل پسردوستی حفظ نام خانوادگی هست. به عقیده آنان فرزند پسر هست كه نام خانوادگی را زنده نگه میدارد و نسلشان را ادامه میدهد.
پسردوستی تنها در ایران قدیم متعارف نبوده هست. این تبعیضها در تعداد زیادی از قومیتها و كشورها دیده می شود. براساس آمار موجود، در قاره آفریقا و آسیا دختران زودتر از پسران از شیر مادر گرفته می شوند. همین طور دختران نسبت به پسران در حالت وخیمتری به مراكز درمانی آورده میشوند.
اعتماد به نفس گم می شود
وقتی بین فرزندان یك خانواده تبعیض صورت می گیرد، مثل این هست كه پدر و مادر غیرمستقیم به فرزندشان می گویند قابلیتها و تواناییهایي در برادرت وجود دارد كه در تو نیست. در نتیجه فرزند مورد تبعیض از همان سالهاي ابتدایی زندگی میداند كه كامل نیست و حتما نقصهایي در وجود اوست كه شایسته فرق گذاشتن پدر و مادرش میشود. این كودكان دچار كمبود اعتماد به نفس، نگرانی و احساس شكست و ناامنی میشوند كه كینه و تنفر از برادران پیامد آن هست.
گاهی اوقات، این تبعیضها اضافه بر مشكلات روحی و روانی كه برای فرد به وجود میآورد باعث حقارت نیز می شود. تعداد زیادی از این دختران درونگرا میشوند، به طوری كه حتی مشكلشان را با مادرشان هم در بین نمی گذراند.
حسادت، نتیجه تبعیض هست
از مهمترین واكنشهایي كه فرزند مورد تبعیض واقع شده از خود نشان میدهد، حسادت او نسبت به دیگر فرزندان هست. در اینگونه مواقع حس انتقامجویی در فرزند شعلهور می شود و ممكن هست خواهر و برادر رابطه خوبی حتی در دوران بزرگسالی نداشته باشند.
از عكسالعملهاي نخست این فرزندان پرخاشگری هست. كودكی كه مورد تبعیض قرار میگیرد از همان ماههاي نخست شرایط محیطش را میفهمد و از همان دوران كودكی شروع به پرخاشگری میكند. گاه پرخاشگری به صورت فعال دیده می شود، مثل دعوا كردن با دیگران، اما در بعضی مواقع این پرخاشگری به صورت غیرفعال بروز میكند. به عنوان مثال، فرد در ظاهر، انسان عصبی و بداخلاقی نیست، اما ممكن هست در رفتارش با دیگران تاثیر بگذارد و اطرافیانش را به شكل دیگری اذیت كند، مثلا فرد بدقولی شود.
مشكلات جنسیتی در ازدواج
یكی دیگر از تاثیرات مهم تبعیض میان فرزندان را مشكلات جنسیتی هست. كودك به علت تبعیض از جنسیت خود متنفر میشود، اینگونه افراد در دوره بزرگسالی دچار اختلالات جنسیتی میشوند.
به همین علت تنها و گوشهگیر میشوند. همین مساله باعث میشود در آینده مشكل برقراری ارتباط با فرزند و همسرشان داشته باشند. دخترانی كه به علت جنسیتشان شرایط سختی دارند، وقتی ازدواج میكنند از زن بودن خود راضی نیستند و در روابط زناشویی خود به مشكل برمیخورند.
این افراد دلشان میخواهد مردانه برخورد كنند، زیرا شناخت درستی از جایگاه خود ندارند. این زنان دائم اعتراض میكنند.
همین طور تجربه نشان داده هست دقت بیش از حد به یك جنس موجب وابستگی شدید به والدین می شود. به گونهاي كه استعدادهای فرد شكوفا نمیشود و توانایی اداره زندگی در آینده را ندارد.
دختران هم می توانند عصای زمان پیری باشند
به هر حال، علاقه به یك جنسیت خاص در همۀ وجود دارد؛ بعضی پسردوست میباشند و عدهاي هم خواستار دختر. هیچكدام از جنسیتها بر دیگری برتری ندارد.
در تعداد زیادی از خانوادههایي كه پسر ندارند، می بینیم با دقت به پیشرفت دختران در جامعه انها هم توانستهاند كمك حال پدر و مادر باشند و عصای دستشان در زمان پیری شوند.
هرچه خانوادهها به سمت مدرن شدن پیش می روند، دقت بیش از حد به یك جنس كاهش مییابد. همین مساله، پسردوستی و پسرسالاری را به فرزندسالاری تبدیل میكند.