از جمله علل شایع کم شدن موی ابرو،ضربههای فیزیکی است مانند تصادف، سوختگی حرارتی، شیمیایی یا الکتریکی. علل این مشکل را بهتر بشناسید.
1 بیماریهای غدد درونریز یا تغییرات هورمونی: عواملی که بر تعادل هورمونی فرد تاثیر بگذارد، میتواند موجب ریزش ابرو شود. این تغییرات هورمونی شامل بارداری، بیماریهای تیرویید و مصرف قرصهای پیشگیری از بارداری است که خوشبختانه پس از قطع آن، رویش مجدد رخ خواهد داد.
2 شیمیدرمانی: بر فعالیت بسیاری از سلولها تاثیر میگذارد و این موجب ریزش موقت میشود. البته اثر شیمیدرمانی کاملا مشخص نیست.
3 عفونتهایی که مستقیما بر فولیکول مو یا ساقه مو اثر میکنند: ریزش موی تکهای یکی از مشکلاتی است که در بیماری سیفیلیس دیده میشود. شایعترین عفونتهای موثر بر مو عبارتند از: عفونت قارچی که بیشتر پوست سر را درگیر میکند و میتواند موجب ریزش موی موقت شود. شپش كه خارش و خراشیدن ابرو و مژه موجب کندن آن میشود. بیماری هانسن كه میتواند موجب نازک شدن موی ابرو شود. سیفیلیس كه موجب ریزش موی «بیدخورده» میشود.
4 بیماریهای اتوایمیون: از مهمترین آنها میتوان به لوپوس اریتماتو، آلوپسی آروآتا و وتیلیگو اشاره کرد.
5 التهاب ناشی از بیماریهای پوستی از جمله سبوره، پسوریازیس، اگزما و درماتیت تماسی: میتواند در اثر خارش و خراشیدن موجب ریزش مو و ابرو شود.
6 تومورهای پوستی که به سرعت روی پوست رشد میکنند: به این دلیل که مو قادر نیست درون این لایه ضخیم نفوذ کند، قابلیت رشد در این تومورها را ندارد.
7 داروها: موی ابرو نیز مانند سایر موها تحت تاثیر بعضی داروها میریزد از جمله آنها داروهای ضدفشارخون، داروهای روانپزشکی و داروهای ضد تشنج است.
8 مصرف بیش از حد ویتامین و مواد معدنی: از جمله ویتامین B و مشتقات ویتامین A که از جمله عوارض داروهای آکوتان است.
9 عوامل دیگر: مانند افزایش چربی خون و مصرف موضعی قطرههای بتابلوکرچشمی نیز میتواند موجب ریزش ابرو و مژه شود که قابل برگشت است.
10 تریکوتیلومانیا: یک عادت بد رفتاری است که با کندن مو همراه است. انجام مکرر آن موجب ریزش موی دایمی میشود. فولیکول موی ابرو به کندن حساس است و بنابراین بهتر است که فرم دلخواه ابروی خود را در نظر بگیرید و از تغییر مداوم آن جلوگیری کنید.