بعد، در قابلمه رو می بندیم و روی قابلمه رو ملافه ضخیم یا پتوی نازك می اندازیم و حسابی قابلمه رو با اینها می پوشونیم. یكی دو ساعت صبر می كنیم. حالا دیگه ماست به اصطلاح « گرفته » است. ولی نباید بخوریمش. پتو و ملافه رو از روش بر می داریم و می ذاریمش توی یخچال. تا 24 ساعت طرفش نمی ریم. بعد از این مدت، گوشه ماست رو با یك نعلبكی به اصطلاح می شكنیم. یعنی با یك نعلبكی گوشه ای از ماست رو برمی داریم و اون تیكه از
آب ماست ها رو توی یه شیشه یا بطری می ریزیم. وقتی همه اش یه جا جمع شد، در بطری رو سفت می كنیم و می ذاریم یكی دو روز در دمای آشپزخونه بمونه. البته وقتی كه داریم آب ماست رو توی بطری می ریزیم، قطعاً مقداری ماست هم واردش می شه. دوغ بعد از یكی دو روز آماده است.
نكته 1 : اون چند قاشق ماستی كه به شیر اضافه می كنیم، مایه ماسته. هرچی اون مرغوبتر باشه، ماستی كه درست می شه هم بهتره.
نكته 2 : وقتی كه بعد از دو روز خواستید در بطری دوغ رو باز كنید، خیلی مواظب باشید. آخه خیلی گاز داره !
منبع : وبلاگ میز غذا