آلت تناسلی مردانه یکی از ساختمانهای خارجی از سیستم تولید مثل در جنس نر اسـت.آلت تناسلی ۳ قسمت دارد: ریشه«بن» ، کـه چسبیده بـه دیواره شکم اسـت، بدنه یا محور، و سر آلت ، کـه انتهای آن مخروطی شکل اسـت «سر». مدخل پیش آب راه ، لوله اي کـه منی و ادرار را منتقل می کند ، در نوک سر آلت قرار دارد.

چـه اختلالاتی تاثیر بر آلت می‌گذارند؟

نغوظ دائم Priapism

بیماری Peyronie” s

التهاب پوست سر آلتBalanitis

فیموز و پارا فیموز Phimosis and paraphimosis

سرطان آلت تناسلی

آلت تناسلی مردانه یکی از ساختمانهای خارجی از سیستم تولید مثل در جنس نر اسـت. آلت تناسلی ۳ قسمت دارد: ریشه«بن» ، کـه چسبیده بـه دیواره شکم اسـت، بدنه یا محور، و سر آلت ، کـه انتهای آن مخروطی شکل اسـت «سر». مدخل پیش آب راه ، لوله اي کـه منی و ادرار را منتقل می کند ، در نوک سر آلت قرار دارد.

بدنه آلت استوانه اي شکل اسـت و از ۳ لوله حفره اي تشکیل شده اسـت. این حفره ها از بافت مخصوص اسفنجی شکل قابل راست شدن «شق »تشکیل شده اسـت. این بافت تشکیل شده از هزاران غار بزرگ کـه با خون پر شده وقتی کـه مرد از نظر جنسی تحریک میشود. وقتی کـه آلت از خون پر میشود ، آن سفت و راست میشود، کـه اجازه بـه نفوذ در خلال تماس جنسی میدهد. پوست آلت شل و کشدار اسـت تا بتواند خودرا همسان با اندازه آلت در زمان یک سیخ شدن کند.

منی ، کـه حاوی اسپرم« سلول هاي تولید مثل مردانه» اسـت، از ته آلت بیرون رانده میشود وقتی کـه مرد بـه اوج جنسی «ارگاسم» می‌رسد. اختلالات آلت میتواند تاثیر بر عمل جنسی و زایایی مرد بگذارد.

نغوظ دائم Priapism

Priapism یک بیماری مزمن اسـت ، کـه در آن آلت تناسلی اغلب بـه صورت دردناکی بـه مدت چندین ساعت تا چندین روز بـه صورت سیخ شده باقی میماند. سیخ شدن در نغوظ دائم در ارتباط با فعالیت جنسی نیست و بـه وسیله اوج لذت جنسی بر طرف نمیشود. علل شایع نغوظ دائم عبارتند از:

– سو ء مصرف الکل یا مواد مخدر« بخصوص کوکائین»

– اغلب داروها شامل، برخی ضد افسردگی ها و داروهای ضد فشار خون.

–   مشکلات نخاعی

– آسيب بـه ناحیه تناسلی

– بیهوشی«هوش بری»

–   درمان تزریقی آلت« درمانی برای ناتوانی جنسی عدم سیخ شدن»

– بیماریهای خونی، شامل سرطان خون«لوسمی» و بیماری خونی داسی شکلSickel cell

درمان برای نغوظ دائم مهم اسـت، چون سیخ بودن چهارساعت یابیشتر بـه ناتوانی جنسی منجر می‌شود .هدف از درمان رها کردن از حالت سیخ شدن و حفظ عمل آلت اسـت. در اغلب موارد، درمان در برگیرنده تخلیه خون بـه وسیله استفاده از نیدل کـه در کناره آلت قرار می‌گیرد می‌باشد. داروهایی کـه کمک بـه چروکیده شدن عروق خونی می‌کنند، ودر نتیجه موجب کاهش جریان خون بـه آلت میشوند، هم چنین ممکن اسـت استفاده شوند. در موارد نادر، برای پیشگیري از آسيب دائم بـه آلت تناسلی جراحی ممکن اسـت لازم باشد. درمان هر بیماری زمینه اي یا مشکل سو ء مصرف از ماده در پیشگیری از نغوظ دائم مهم اسـت.

بیماری Peyronie” s

این بیماری وضعیتی اسـت کـه در آن یک پلاک یا توده سخت در آلت شکل میگیرد. پلاک ممکن اسـت در قسمت بالی آلت « شایعتر» یا در کناره آلت در لایه هایي کـه حاوی بافت سیخ شونده اسـت شکل میگیرد. شروع پلاک طبق معمول بـه صورت ناحیه اي موضعی از التهاب و ورم اسـت، و میتواند بـه فیبروز منجر شود کـه خاصیت ارتجاعی آلت را در ناحیه درگیر کاهش می‌دهد.

این بیماری اغلب در شکل ملایم آن اتفاق میوفتد کـه بدون درمان در ۶ تا ۱۵ ماه التیام مییابد.دراین موارد، مشکل از مرحله التهاب جلوتر نمی‌رود. در موارد شدید، بیماری می‌تواند برای سال ها ادامه یابد. پلاک هاي سخت شده قابلیت انعطاف را کاهش میدهد، موجب درد و فشار بـه آلت در خم شدن و یا کمانی شدن در خلال سیخ شدن آلت می‌گردد.

بعلاوه خم شدن آلت، بیماری Peyronies میتواند علت دردهای عمومی بـه همان اندازه سیخ شدن دردناک آلت باشد. هم چنین میتواند موجب پریشانی روحی، ودر نتیجه تاثیر بر تمایل مرد و توانایی برای عمل جنسی بگذارد.

علت دقیق این بیماری روشن نیست. مواردی کـه بـه سرعت ایجاد می گردند، کمتر طول می کشند و اغلب اوقات بدون درمان از بین می روند و اغلب بعلت آسيب و ضربه کـه موجب خون ریزی در بافت آلت میشود ایجاد می گردد. عده اي از موارد بیماری Peyronies ، هرچند کـه بـه آهستگی شکل می گیرند، آن قدر شدید هستند کـه نیاز بـه درمان جراحی دارند. دیگر علل ممکن بیماری Peyronies عبارتند از:

– واسکولیت«التهاب رگها». این یک نوع التهاب عروق خونی و لنفاوی اسـت. این التهاب میتواند منجر بـه تشکیل بافت جای زخمscar شود.

– اختلالات بافت پیوندی. بـه گفته انسیتو ملی سلامت ، حدود ۳۰% از مردان با بیماری Peyronie هم چنین می‌توانند دچار اختلالات دیگری کـه تاثیر بر بافت پیوندی در قسمت هاي دیگر بدن داشته باشد شوند. این اختلالات عموما موجب کلفت شدن یا سخت شدن بافت پیوندی می‌گردد. بافت پیوندی یک بافت ویژه اسـت مانند غضروف، استخوان و پوست کـه کار آن حمایت از دیگر بافت هاي بدن اسـت.

– ارثی. برخی مطالعات نشان دهنده این اسـت کـه افرادی کـه فامیل با بیمار Peyronies هستند در خطر بیشتری برای توسعه بیماری هستند.

چون نشان بیماری Peyronies اغلب بدون درمان جمع و ناپدید میشود، بیشتر پزشکان پیشنهاد انتظار برای ۱ تا ۲ سال یا بیشتر قبل از قصد بـه اصلاح توسط جراحی می‌کنند. در خیلی از موارد، جراحی نتایج مثبتی میدهد. ولی چون عوارض میتواند اتفاق افتد، و خیلی از مشکلات همراه با بیماری Peyronies اسـت«برای مثال، کوتاه شدن آلت تناسلی» بـه وسیله جراحی تصحیح نمی‌شود، اغلب پزشکان ترجیح بـه انجام جراحی فقط برای مردان با آلت کمانی کـه شدید باشد دارند کـه تماس جنسی را غیر ممکن می سازد.

دو شیوه جراحی برای درمان بیماری Peyronies   استفاده میشود. دریک روش پلاک ها برداشته میشود و بـه دنبال آن تکه اي از پوست یا مواد ساخته شده «پیوند پوست» گذاشته میشود. با تکنیک دوم ، جراح بافت کناره آلت را در عکس قضیه برداشته و تاثیر خمیدگی را برطرف می‌کند.نخستین روش میتواند قسمتی از عمل سیخ شدن ، بخصوص سفتی آن را از دست بدهد. دومین روش، معروف بـه شیوه Nesbit ، موجب کوتاهی آلت در حالت سیخ شده می گردد.

درمانهای غیر جراحی برای بیماری peyronies شامل استفاده از واکیوم و تزریق دارو مستقیما بـه داخل پلاک در تلاش برای نرم کردن ناحیه درگیر، کـه موجب کاهش درد و تصحیح کجی آلت می گردد.

التهاب پوست سر آلتBalanitis

Balanitis التهاب پوست پوشاننده سر آلت اسـت. وضعیتی مشابه بنام balanoposthitis ، کـه سر و پوست جلویی سر آلت ملتهب می‌شود. نشانه هاي balanitis شامل قرمزی، خارش، بثورات جلدی، درد و ترشح بدبو اسـت.

بالنیت اغلب در مردان و پسران کـه ختنه«برداشتن پوست جلویی بـه وسیله جراحی» نشده ، و دارای بهداشت پایین می باشند اتفاق میوفتد.التهاب میتواند اتفاق افتد اگر پوست حساس زیر پوست ختنه گاه بـه صورت منظم شسته نشود و عرق ، مواد زائد طبیعی، پوست مرده و باکتری در زیر پوست ختنه گاه جمع شده و موجب تحریک گردد. وجود پوست تنگ ممکن اسـت تمیز کردن این ناحیه را مشکل کند و منجر بـه تحریک بـه وسیله موادی کـه بوی بد میدهند «smegma» کـه میتوانند در زیر پوست ختنه گاه تجمع یابند شود.

دیگر علل شامل:

– درماتیت/ آلرژی. درماتیت التهاب پوست اسـت، کـه اغلب بـه وسیله یک ماده تحریک کننده یا حساسیت تماسی ایجاد می‌گردد. حساسیت بـه مواد شیمیایی در اغلب محصولات- مانند صابون ها، پاک کننده ها، عطرها و اسپرم کش ها- میتواند ایجاد یک واکنش حساسیتی شامل تحریک، خارش و بثورات جلدی کند.

– عفونت. عفونت با قارچ کاندیدا البیکانس«thrush» میتواند ایجاد خارش و بثورات جلدی پر از لکه کند. اغلب بیماریهای منتقله از طریق جنسی- شامل سوزاک، تبخال و سفلیس میتواند تولید نشانه هاي بالینیت کند.

بعلاوه ، مردان با دیابت« بیماری قندخون» در خطر بیشتری برای بالینیت هستند. قند موجود در ادرار کـه در زیر پوست ختنه گاه میماند محیط مساعد برای رشد باکتری اسـت.

التهاب مزمن سر آلت و پوست ختنه گاه میتواند منجر بجای زخم شده، ودر نتیجه علت تنگی پوست ختنه گاه« فیموز یا تنگی غلاف» و تنگی مجرای پیش آبراه «لوله اي کـه ادرار را از مثانه تخلیه می کند» شود.التهاب هم چنین منجر بـه تورم پوست ختنه گاه شده، کـه میتواند منجر بـه آسيب بـه آلت شود.

درمان بالینیت بستگی بـه علل زمینه اي دارد. اگر عفونتی موجود اسـت، درمان شامل یک آنتی بیوتیک مناسب یا داروهای ضد قارچ خواهد بود. در موارد شدید یا مزمن التهاب، ختنه باید توصیه گردد.

استفاده از اقدامات بهداشتی مناسب میتواند کمک بـه پیشگیری از بالینیت در آینده کند. بعلاوه، مهم اسـت کـه از صابون هاي قوی یا مواد شیمیایی، بخصوص آنهایی کـه شناخته شده هستند کـه موجب واکنش پوستی می‌گردند استفاده نکنید.

فیموز و پارا فیموز Phimosis and paraphimosis

فیموز وضعیتی اسـت کـه در آن پوست ختنه گاه آلت آن قدر تنگ اسـت کـه بـه عقب بر نمی‌گردد« دور کردن از سر آلت» کـه سر آلت نمایان شود. پارا فیموز زمانی اتفاق میوفتد کـه پوست ختنه گاه، کـه یک بار بـه عقب کشیده شده، را نتوان بـه محل اصلی آن باز گرداند.

فیموز ، اغلب در بچه ها دیده میشود، ممکن اسـت در زمان تولد وجود داشته باشد. آن هم چنین میتواند بـه وسیله یک عفونت ، یا بـه وسیله بافت پیوندی کـه در نتیجه یک التهاب یا التهاب مزمن شکل میگیرد ایجاد می گردد. دیگر علت فیموز بالینیت اسـت، کـه منجر بجای زخم و تنگی پوست ختنه گاه میشود. توجه بی درنگ دکتری لازم اسـت اگر وضعیت موجب مشکل شدن یا غیر ممکن شدن ادرار کردن شود.

پارا فیموز یک اورژانس دکتری اسـت کـه در صورتی کـه درمان نشود میتواند منجر بـه عوارض ناگوار شود. پارا فیموز ممکن اسـت بعد از یک نغوظ یا فعالیت جنسی«در افراد ختنه نشده» ، یا در نتیجه آسيب بـه سر آلت ایجاد شود. با پارا فیموز، پوست ختنه گاه پشت لبه سر آلت تناسلی گیر میوفتد. اگر این وضعیت طولانی شود، موجب درد و تورم شده، و جریان خون رابه آلت مختل می کند. در نهایت ، کمبود جریان خون می‌تواند منجر بـه مرگ بافت«گانگرین» ، شده و قطع آلت لازم باشد.

درمان فیموز ممکن اسـت شامل کشیدن ملایم پوست ختنه گاه بـه مرور زمان باشد.اغلب اوقات، می توان با مالیدن دارو بـه آلت پوست ختنه گاه را سست کرد. ختنه«برداشتن پوست ختنه گاه بـه وسیله جراحی»، اغلب برای درمان فیموز استفاده می‌گردد. شیوه دیگر جراحی، موسوم بـه Preputioplasty ، کـه در آن پوست ختنه گاه از سر آلت جدا می‌شود. دراین شیوه پوست ختنه گاه باقی گذاشته میشود و آسيب کمتری نسبت بـه ختنه دارد.

درمان پارا فیموز تمرکز بر کاهش ورم سر آلت و پوست ختنه گاه دارد. گذاشتن یخ ممکن اسـت کمک بـه کاهش ورم، در همان حالی‌کـه با فشار بـه سر آلت خون و مایع رابه بیرون می رانیم. اگر این اقدامات در کاهش ورم و بازگشت پوست ختنه گاه بـه وضعیت طبیعی مفید واقع نشد، تزریق دارو برای کمک بـه تخلیه آلت تناسلی ممکن اسـت لازم باشد. در موارد ناگوار، یک جراح برای رها سازی ممکن اسـت بریدگی هاي کوچکی بر پوست ختنه گاه ایجاد کند. ختنه هم چنین بعنوان یک درمان برای پارافیموز ممکن اسـت استفاده شود.

سرطان آلت تناسلی

یک شکل نادر سرطان، سرطان آلت تناسلی وقتی اتفاق میوفتد کـه سلول هاي غیر طبیعی در آلت تناسلی تقسیم و رشد غیرقابل کنترلی دارند اتفاق میوفتد. اغلب تومورهای خوش خیم «غیر سرطانی» ممکن اسـت پیشرفت کرده و سرطانی شوند.

علت دقیق سرطان آلت تناسلی شناخته شده نیست، ولی عوامل خطر معینی برای بیماری وجوددارد. یک عامل خطر هر چیزی اسـت کـه شانس فرد را برای بیماری زیاد می کند . عوامل خطر برای سرطان آلت تناسلی ممکن اسـت شامل موارد زیر باشد:

– ختنه. مردانی کـه در زمان تولد ختنه نشوند شانس بیشتری برای گرفتن سرطان آلت تناسلی دارند.

– عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی«HPV» . HPVs گروهی از بیش از ۷۰ نوع از ویروس ها هستند کـه موجب زگیل«papillomas» میشوند. اغلب گونه هاي HPVs میتوانند دستگاه تولید مثل و ناحیه مقعد را در گیر کنند. اینگونه هاي HPVs از فردی بـه فرد دیگر در زمان تماس جنسی انتقال مییابد.

– سیگار کشیدن. سیگار کشیدن بدن را در دسترس مواد شیمیایی سرطان زای زیادی قرار می‌دهد کـه فراتر از ریه تاثیر می‌گذارد.

– Smegma .ترشحات روغنی میتواند در زیر پوست ختنه گاه تجمع یابد. نتیجه یک ماده سفت، بدبو موسوم بـه Smegma اسـت. آلت زمانی کـه کاملا تمیز نشود، وجود Smegma میتواند علت تحریک و التهاب باشد.

– فیموز. این وضعیتی اسـت کـه در آن پوست ختنه گاه تنگ شده و مشکل می‌توان آن را بـه عقب کشید.

– درمان پسوریاسیس. بیماری پوستی پسوریاسیس برخی اوقات با ترکیبی از داروها ودر دسترس نور فرابنفش درمان میشوند.

– سن. اغلب موارد سرطان آلت تناسلی در مردان بالای ۵۰ سال اتفاق میوفتد.

نشانه هاي سرطان آلت تناسلی شامل گوشت زیادی یا زخم هاي روی آلت اسـت، ترشحات غیر طبیعی از آلت تناسلی و خون ریزی نیز ازآن جمله اسـت. جراحی برای برداشتن سرطان شایعترین درمان سرطان آلت تناسلی اسـت. دکتر ممکن اسـت از روشهای جراحی زیر برای خلاصی از سرطان استفاده کند:

– برداشتن موضعی وسیع. برداشتن بافت سرطانی و مقداری از بافت طبیعی در اطراف آن.

– جراحی میکروسکوپی. جراحی اسـت کـه در آن سرطان همراه با مقدار بسیار ناچیزی تا آنجا کـه ممکن اسـت از بافت طبیعی برداشته میشود. در خلال این جراحی، دکتر از میکروسکوپی برای نگاه کردن بـه محوطه سرطانی برای این کـه مطمئن شود بافت سرطانی برداشته شده استفاده می‌کند.

– جراحی لیزر. از پرتو هاي باریک نور برای برداشتن سلول هاي سرطانی استفاده میشود.

– ختنه. جراحی اسـت کـه در آن پوست ختنه گاه برداشته میشود.

– قطع آلت تناسلی«Penectomy» . جراحی اسـت کـه در آن آلت تناسلی برداشته میشود. این شایعترین و موثر ترین درمان سرطان آلت تناسلی اسـت. در عمل جراحی جزئی Partial از آلت تناسلی قسمتی از آلت تناسلی برداشته میشود. در عمل جراحی کامل قطع آلت تناسلی تمامی آلت برداشته می‌شود.غدد لنفاوی در کشاله ران نیز ممکن اسـت در خلال جراحی برداشته شوند.

اشعه درمانی «رادیوتراپی»، کـه از پرتو هاي با انرژی زیاد برای حمله بـه سرطان استفاده میشود ، و شیمی درمانی، کـه از داروها برای کشتن سرطان استفاده می‌کنند، انتخاب هاي دیگری هستند.