به ویرانی کشاندی منزلم را

فکندی زیر پا احساس و شورم

نکردی رحم، حتی بر غرورم

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

دلم را شبی در حضورم شکستی
نه آینه، حتی غرورم شکستی
ندادی به خلوتگاه عشق راهم
پلی بود اگر در عبورم شکستی

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

شده بازیچه ای قلب صبورم

شکستی عاقبت بال غرورم

به آسانی گذشتی از کنارم

مثال دفتری کردی مرورم

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

گفته بودی، از غرورم، از سکوتم، خسته ای
من شکستم هر دو را
گفته بودم،از سکوتت،از غرورت خسته ام
به خاموشی مغرورانه ات
شکستی تو مرا

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

خدا بودم خدای خودپرستان

گدا كردی مرا تو سنگ مغرور

مرا باور به بی همتائی ام بود

مرا از باور خود كردی ام دور

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

تمام روز و شب با بیقراری

به شوق روی تو بیدار هستم

اگرچه بی غرورم زنده اما

به شوق لحظۀ دیدار هستم !

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

غرور من که زسختی به کوه میمانست ، کمر به کشتن خود بست و خاک پای تو شد

دلم که به همه بیگانه بود و یار نداشت ، چه دید در تو که اینگونه آشنای تو شد ؟

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

هیچ وقت مغرورنشو ، برگ ها وقتی می ریزند که فکر می کنند طلا شده اند .

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

دوستی شوخی سرد آدماست ، بازی شیرین گرگم به هواست ، واسه کشتن غرورمن و تو ، دوستی توطئه ثانیه هاست

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

کاش غرورم را که در پستوی سادگیم پنهان بود می یافتی ، اما تو این سادگی را بهانه ای قرار دادی برای در هم شکستن غرورم

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

همه بغض من تقدیم غرورنازنینت باد ، غروری که لذت دریا را به چشمانت حرام کرد .

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

بعضی اشخاص چنان به خود مغرورند که اگر عاشق بشوند به خود بیشتر عشق می ورزند تا به معشوق

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

گرچه ای دوست غروردلت احساس مرا درک نکرد ، آفرین بر غم عشقت که مرا ترک نکرد .

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

ز چشمت اگر چه که دورم هنوز ، پر از اوج عشق و غرورم هنوز ، قبول است عمر خوشی ها کم است ، ولی با توام پس صبورم هنوز

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

آری این منم ، این منم همان عاشقی که بر تو جان می داد ، و تو کسی هستی که برای رسیدن به خوشبختی به روی جسدهای بی جان غرور

انسانها قدم می گذاشتی ولی افسوس ، افسوس که راه ات برای رسیدن به هدف هایت اشتباه بود ، و افسوس که من برای آدمی مثل تو غرورم را شکستم ، افسوس

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

انسان های آزاده دل شکسته و پر غرور خود را پنهان می کنند. فردریش نیچه

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

گناهی كه پشیمانی بیاورد بهتر از عبادتی است كه غرور بیاورد…

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

فاخرترین لباس ، تولید کارخانه ی کرم است ، کرم ابریشم

ما را به غرور چکار . . . ؟

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

قول داده بودیم ما به هم که تن ندیم به روزگار
چه بی دووم بود قول ما جدا شدیم آخر کار
گل مغرور قشنگم من فراموشت نکردم
بی تو اینجا رو نمی خوام می رم و برنمی گردم

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

شبیه چشمهای تو پر از گناه می شوم** میان ظلمت شب قبیله ماه می شوم
خدا,زمین,گناه,عشق,من وتو,ببین چطور**به خاطر غرور تو زیاده خواه می شوم