در خلال جلسات شورای یك شهر ، هیچ عجیب نیست كه آهنگ " بادابادا ، مبارك بادا " هم از گوشی همراه یكی از اعضا بلند شود. امّا متاسفانه آش آن قدر شور نشده است كه قانونی در مورد استفاده از گوشی های همراه در موزه ها، سینما ها، و نگارخانه ها و یا مراسم زنده وضع گردد.
هرجا كه می رویم، از خیابان گرفته تا فرودگاه، از آسانسور ها تا بانك ها، از اتاق های كنفرانس تا رستوران ها صدای گوش خراش و آزار دهنده ی انواع و اقسام ملودی های تكان دهنده و مشمئز كننده، سیم اعصاب تان را می كشند و روی ریسمان تحمل تان راه می روند…

جنون گوشی همراه

استفاده ی غیر مودبانه از گوشی های همراه فقط به محیط های شهری محدود نمی شود.
چند وقت پیش، در یكی از همایش های علمی، زنگ گوشی فردی كه در حال ارائه ی مطالب خود بود، بلند شد، و او سخنرانی خود را قطع كرد تا به تلفن اش جواب دهد. خود مردم قوانین و رفتارهای جدیدی وضع می كنند تا نشان دهند چه چیز شخصی است و چه چیز جنبه ی خصوصی دارد.
نتایج تحقیقی كه در سال 2006 در شش كشور جهان در مورد عادات گوشی همراه انجام گردید، نشان داد كه اكثریت كاربران گوشی های همراه از صحبت كردن افراد با صدای بلند در مكان های عمومی اخم می كنند، امّا همین اكثریت، خودشان نیز در چنین شرایطی، همین رفتار را بروز می دهند.
همه اعتقاد دارند كه فقط خودشان مؤدب هستند، و این دیگران اند كه غیر مؤدبانه رفتار می كنند. تغییر فن آوری موجب تغییرات اجتماعی می شود، امّا همیشه یك شكاف وجود دارد.

گوشی های همراه تقصیری ندارند

بنده عقیده دارم كه گوشی همراه در ردیف اختراعاتی مانند موتور بخار و بستنی است. فن آوری و منافع ناشی از آن، مشكل نیستند. مشكل، خودِ آدم ها هستند. بیش از چند میلیون گوشی همراه در كشور وجود دارد- كه چند میلیون عدد نسبت به ده سال قبل بیش تر شده است.
به همین نسبت، تخطی از قوانین و تجاوز به حقوق دیگران نیز بیش تر شده است- و همین طور تصادفات ماشین ها. هرچند پس از 10 سال، استفاده از گوشی همراه در حین رانندگی ممنوع شده است، امّا خیلی ها هنوز هم به این كار ادامه می دهند. استفاده ی غیر ضروری از گوشی همراه دیگر از حد گذشته است مخصوصاً این روزها كه یك ماسماسك هم در گوش شان می گذارند و مثل دیوانه ها با خودشان حرف می زنند.
با كمی بررسی در محیط های عمومی می توانید بفهمید كه هنوز هم استفاده از گوشی های همراه در ماشین ها، سینما ها، رستوران ها، فروشگاه ها و كلاس های درس، به شدت رواج دارد- و تنها یك استثناء به چشم می خورد- كه آن هم در حمام است.
روز به روز افراد بیش تری در حال قدم زدن و راه رفتن از گوشی های همراه خود استفاده می كنند و از كاركردن با آن لذت بیش تری می برند. چه عكس العملی در این موارد باید نشان داد؟ لطفاً حتا سوال هم نكنید.
تعداد كسانی كه این روزها در حین اجابت مزاج با دوست خود صحبت می كنند و راجع به جراحی بینی خود یا چك های برگشتی شان به مذاكره می پردازند، سیر صعودی به خود گرفته است.

پیغام بفرستید

هر فن آوری آداب و نزاكت خاص خود را دارد. برای مثال، بسیاری از كاربران اینترنت آداب و نزاكت ای میل ها را رعایت می كنند. كاربران گوشی های همراه نیز باید همین اصول را رعایت كنند. قطعاً موارد زیادی وجود دارد كه افراد صرف نظر از شرایط شان باید با گوشی همراه خود حرف بزنند- مثلاً بازرس آژانس اتمی، و یا مأمور وظیفه شناس پلیس 110. امّا تقریباً همه می توانند گوشی همراه خود را در حالت «لرزه» قرار دهند، تا دیگران را كم تر اذیت نمایند. هرچه هست، گوشی همراه، آش كشك خاله مان شده است و به صورت جزیی از سبك زندگی مان درآمده، آن هم همراه با حس غریبی از انس و الفت.
به همین خاطر باید بدانیم در فرهنگ استفاده از گوشی های همراه، چه كارهایی درست است و چه كارهایی درست نیستند. ده تا از این موارد را كه جمع بندی كرده ایم، از این قرار هستند!

نبایدها…

1)هرگز در خلال یك جلسه ی اداری، با گوشی همراه خود تماس های شخصی نگیرید. این شامل جلسات مصاحبه و یا جلسه ی همكاران نیز می شود.

2)هرگز در آسانسور، كتابخانه، موزه، رستوران، تئاتر، دندان پزشكی یا اتاق انتظار مطب ها، مساجد، یا سایر نقاط سرپوشیده ی عمومی با گوشی همراه خود صحبت نكنید، هرگز و هیچ وقت.

3)هنگام حرف زدن با گوشی همراه، حداقل چندین متر از دیگران فاصله بگیرید. در مكان های عمومی مانند اورژانس بیمارستان ها، یا اتوبوس و مترو هرگز به مكالمات احساسی در ملاء عام نپردازید- هرگز!

4) از صدای زنگ بلند یا آزار دهنده كه تمركز و اعصاب دیگران را به هم می زنند، استفاده نكنید. بزرگ شوید!

5) هرگز با یك دست، دو هندوانه را بلند نكنید. هنگام خرید یا ایستادن در صف، با گوشی همراه خود حرف نزنید.

بایدها…

1) مكالمات گوشی همراه را تا حد ممكن، مختصر و مفید كنید.

2) در نقاط شلوغ، از سمعك استفاده كنید. تا فكر نكنید برای آن كه طرف مقابل صدای تان را بشنود، باید بلند بلند حرف بزنید.

3) در اداره و یا مكان های عمومی درخواست "مناطق سكوت" و "مناطق آزاد گوشی همراه" نمایید.

4) به كسانی كه به شما زنگ می زنند، بگویید كه كجا هستید. به این ترتیب آن ها می توانند انتظار داشته باشند كه ارتباط تان ممكن است قطع شود.