پارس ناز پورتال

ویژگی جهیزیه خوب در چیست؟

ویژگی جهیزیه خوب در چیست؟

جهیزیه این روزها به یکی از موانع ازدواج تبدیل شده که خیلی از دختران جوان را با دغدغه های مالی درگیر می کند. جهیزیه حضرت زهرا (س) انگار یک داستان رویایی است که دست یافتن به آن غیرممکن به نظر می رسد.

تهیه جهیزیه وظیفه ای نیست که شرع به عهده پدر عروس یا داماد به تنهایی گذاشته باشد. بنابراین خانواده ی عروس و داماد می توانند با همکاری و مشارکت یکدیگر جهیزیه ای ساده اما با آرامش خاطر فراهم کنند تا عروس و داماد بتوانند هر چه زودتر زندگی آرام و سالم خود را شروع کرده و مقدمات اولیه را برای این شروع در اختیار داشته باشند.

 

 

 

 

ملاک خرید جهیزیه

 

– جهیزیه یعنی تهیه ی لوازم ضروری برای شروع یک زندگی نه تأمین مایحتاج عمر یک فرد. انتظار نداشته باشید خانه شما از همان اول همانقدر شیک و مجهز و کامل باشد که خانه پدر و مادرتان بعد از ده ها سال زندگی مشترک به آنجا رسیده.

 

– وسایل ضروری جهیزیه وسایلی است که نبودش یعنی ایجاد مشکل برای زندگی زوج. به جز آن، هر چیزی که اضافه خریده شود یا تجمل است یا اسراف.

 

– در تهیه ی جهیزیه ملاک اصلی باید کیفیت و مرغوبیت کالا باشد نه فقط زیبایی آن.

 

– با دعای پدر به زندگی فرزند برکت داده می شود، نه با اجناس قیمتی و تزئینی!

 

– عدم توانایی و مهارت در مدیریت و اداره ی زندگی را با جهیزیه سنگین و گران قیمت نمی توان جبران کرد.

 

– یک مثل قدیمی می گوید: هرکه بامش بیش برفش بیش. نه به این معنا که هر چه بیشتر بخریم آرامش و آسایش زیادتر می شود بلکه، بسیاری اوقات دردسر و زحمت ما بیشتر می شود. این وسایل نیاز به نگهداری و مواظبت دارد و جاگیر است، اگر مستأجر هم باشید وضع بدتر خواهد شد.

 

– خرید جهیزیه قرار است شروع یک زندگی را آسان تر کند، نه اینکه سدی باشد برای آغاز آن.

 

– ساده زندگی کردن منافاتی با رفاه ندارد، آسایش هم که اصلاً در سایه ی ساده زندگی کردن است.

 

– سعی کنید وسایل غیرضروری را با تلاش خود در وقت نیاز تهیه کنید، تا هم لذت خرید را ببرید و هم احساس مسؤولیت و تلاش برای ساختن زندگی مشترک را تجربه کنید.

 

– نخریدن وسایل غیرضروری توسط پدر عروس، هم زحمت خانواده عروس را کمتر می کند و هم ازدواج را راحت تر.

 

– آن کسانی که با مجالس و محافل سنگین با جهیزیه های سنگین کار را بر دیگران مشکل می کنند حسابشان پیش خداوند بسیار سخت است.

 

– خانواده ها روی چشم و هم چشمی جهیزیه را برای خودشان یک معضل می کنند؛ بعد نوبت دیگران است که رنج این معضل را ببرند. این چشم و هم چشمی ها آخر به کجا می رسد؟

 

– مسلمانان باید در جهیزیه ی عروس، اقتصاد را رعایت کنند و تظاهر و ریا و فخرفروشی را کنار بگذارند.

 

– قناعت مربوط به آدم های فقیر نیست. آن که ندارد، نیاز به قناعت ندارد. قناعت مربوط به آدم های پولدار است. قناعت یعنی در حدّ لازم و در حد کفایت انسان توقّف کند.

جهیزیه خوب چه جهیزیه ای است؟

 

– وسایل خانه پدری پس از سال ها و با زحمت خریداری شده است. چرا در جهیزیه عروس باید گران ترین این وسایل دیده شود و در کوتاه مدّت عروس و داماد صاحب این وسایل شوند؟

 

– آیا چون تمّکن مالی داریم، باید آن قدر خرج های مسرفانه انجام دهیم که افراد کم بضاعت تحقیر شوند؟!

 

– جهیزیه قرار است به اقتصاد عروس و داماد کمک کند؛ نه اینکه یک عمر آن ها را تأمین نماید؛ به طوری که لازم نشود داماد تا سال ها یک قاشق برای خانه تهیه کند.

 

– سلیقه به خرج دادن به معنای گران خریدن نیست؛ بلکه به معنای زیبا، مفید و با صرفه خریدن است.

 

– عروس خانم ها شما نگذارید، پدر و مادرها هم اگر می خواهند شما نگذارید جهیزیه را سنگین کنند. این همه وسیله غیر ضروری را می خواهید چه کنید؟

 

– حرام همه اش هم این نیست که محرم و نامحرم و این چیزها باشد، آن ها هم البته حرام است، اما ریخت و پاش هم حرام است، اسراف هم حرام است، سوزاندن دل مردمی که ندارند واقعاً حرام است

 

– برخی اسراف می کنند، می ریزند و می پاشند. در این روزگار که فقرایی در جامعه هستند، کسانی هستند که اوّلیات (ضروریات) زندگی هم درست در اختیارشان نیست، این کارها اسراف است، زیادی است؛ بی خود است.

 

– در خرید جهیزیه از الگویی پیروی کنید که معقولانه باشد و شرع و عرف در کنار هم آن را بپسندد.

 

– وسایل گران جهیزیه با ایجاد دلبستگی فرصت تنّوع در زندگی را از ما می گیرد.

 

– بهتر نیست ما هم مثلِ پدر و مادرمان با زندگی ساده شروع کنیم و برکت را به خانه خود بیاوریم؟ قطعاً در اسراف برکتی نیست.

 

– جهیزیه وسایل زندگی دو نفر است؛ پس چرا فقط یک نفر آن را تهیه کند؟ و بدتر از آن چرا به اندازه ده ها نفر وسیله می خرید؟

 

– فامیل می توانند با هماهنگی همدیگر مقداری از لوازم جهیزیه را به عنوان هدیه ی عروسی به عروس خانم تقدیم کنند.

 

– فراموش نکنیم! اگر خانواده ی عروس جهیزیه را فراهم کرده اند، وظیفه ی شرعی یا حقوقی آن ها نبوده بلکه هدیه ای بوده از سر لطف و احسان به زندگی دختر و دامادشان؛ پس هر چه از دوست رسد نیکوست.