مقاله این زن ایرانی ، دانمارکی در روزنامه یولاند پوستن دانمارک پس از 2 سال پروسه قضایی برایش اندکی دردسرساز شده است. او در این ادعای توهین امیز متهم به نژادپرستی و نفرت‌ پراکنی شده است و باید طبق حکم دادگاهی در دانمارک یا جریمه 5000 کرونی (کمی بیش از 900 دلار) را پرداخت کند و یا 5 روز به زندان برود. مسلما در اروپا نیز آزادی بیان حد و حدود خود را دارد و جایی که منجر به نفرت پراکنی و نژادپرستی شود، حتی در کشوری همچون دانمارک، با آن برخورد می‌شود.

بنابرادعای این زن ایرانی، قانون «۲۶۶ ب» اصل آزادی بیان را در دانمارک نقض می‌کند چون با استفاده از آن می‌توان هر چیزی را نژادپرستانه تلقی کرد و مانع از انتشار واقعیت‌ها درباره ماهیت اسلام شد. از نظر من همه چیز قابل نقد و زیر سؤال بردن است زیرا وقتی ما در یک کشور با دمکراسی و آزادی بیان زندگی می‌کنیم باید انتظار داشته باشیم که بتوانیم بدون ترس و واهمه نظراتمان را در باره همه چیز بیان کنیم. اگر قرار بود خودمان را سانسور کنیم یا برایمان مانع ایجاد کنند، دمکراسی معنا نداشت.

به نوشته رادیو فرانسه، خانم بذرافکن پیش از این نیز برای جلب توجه دست به کارهایی زده بود. در زمانی که موضوع سنگسار خانم سکینه آشتیانی مطرح بود، در ویدئویی دست به شلاق زدن قرآن کرد  و یا زمانی دیگر در حمایت از دختر مصری ماجده علیا، عکس‌های برهنه خود را منتشر کرد.گفتنی است سکینه آشتیانی به جرم معاونت در قتل همسر و انجام زنای محصنه با یکی از اقوام همسرش، از سوی دادگاه مجرم و به اعدام محکوم شده بود. اما غربی ها به جای احترام به قوانین یک کشور، حکم صادره علیه وی را به یک جنجال خبری علیه جمهوری اسلامی بدل کردند. این جنجال نه در پی دلسوزی و دفاع حقوق بشری از یک زن بود بلکه تنها اقدامی علیه ایران بود.