پارس ناز پورتال

دانستنی های ستاره شناسی

دانستنی های ستاره شناسی

مردمان اولیه از آسمان به عنوان قطب نما، ساعت و تقویم استفاده میکردند .

طلوع و غروب خورشید به ترتیب نمایانگر شرق و غرب بودند و صورتهای کره ماه یک ماه را معین مینمود و به همراه حرکت سالانه خورشید در آسمان تقویم را پدید آورد.

با شروع تبادلات تجاری میان فرهنگها، موقعیت ستارگان برای هدایت و راهنمایی دریانوردان به کار گرفته شد.

 

ستاره شناسی ماقبل تاریخ

 

ستاره شناسی ما قبل تاریخ

آثار مشاهدات آسمان حتی از دوران ما قبل تاریخ، یعنی قبل از آغاز ثبت رخدادها بر جای مانده است و تصور می شود که سنگهای قائم یافته شده در برخی از نقاط اروپا اولین رصدخانه ها باشند واین سنگها برای نشان دادن موقعیت خورشید و ماه در برخی از اوقات سال نظیر اعتدالین چیده و مرتب شده اند.

مراسم مذهبی در این روزها برگزار میشد هر چند که کاربرد دقیق سنگها معلوم نیست اما میتوان نمونه برجسته سنگهای قائم ماقبل تاریخ را در استون هنج انگلیس یافت.

این سنگها حول دایره ای چیده شده اند و ظاهرا بین سالهای 2200 و 1600 قبل از میلاد برپا شده اند.

خیابانی دراز به محلی منتهی می شود که خورشید به هنگام رسیدن به بالاترین نقطه آسمان (انقلاب تابستانی)، در روز به آنجا می رسد.

اغلب، اختر شناسی اولین علم محسوب می شود و تقریبا همه تمدن های پیشین حرکات اجرام سماوی را مطالعه میکردند و از دانششان برای تعیین زمان، تجارب و نظم دادن به زندگی روزمره بهره میگرفتند ؛ این اولین کوشش برای درک نیروهای طبیعی و مهار آنها به سود بشر بود.

 

 

انسانهای شکارچی و گیاه چین

انسانهای نخستین باشکار و جمع آوری گیاهان امرار معاش می کردند.

اگر چه بقایای اندکی از این جوامع باستانی بر جای مانده، ولی بی تردید آنها بازگشت ادواری فصول و الگوهای نامتغیر ستارگان را مشاهده کرده اند.

بعنوان مثال، استخوانهایی که در آفریقا کشف شده، نقوشی را نشان می دهند که ظاهرا هلالهای ماه را در قالب تقویم جمع بندی کرده است.

انسانها تقریبا در 9 هزار سال قبل از میلاد در جوامع زراعی ساکن شدند و دو فرهنگی که در ابتدا پیدایش یافتند عبارت بودند از : مصریان در آفریقا و بابلیان در در غرب آسیا، برای هر دو تعیین زمان جهت سازماندهی به زندگی مذهبی و اقتصادی ضروری بود و آنها با حرکات ماه و خورشید تقویم ابداع کردند.

این تقویم ها بر پایه سال شمسی یا سال قمری استوار بودند و سال شمسی مدت زمانی است که زمین بدور خورشید می گردد یعنی 365 روز و یک چهارم روز.

 

 

اعتقادات بابلیان

بابلیان تقویم را از روی رصد ماه که چرخه اش 5/29 روز طول میکشد ابداع کردند.

قویم های بابلی که احتمالا نخستین بار در سال 3 هزار قبل از میلاد پدید آمدند، بعد از هر دوره 29 روزه دوره ۳۰ روزه قرار داشت در نتیجه سال قمری 354 روز بود.

برای مساوی نمودن سال قمری و شمسی، که تغییر فصول را کنترل می کرد هر چند سال یکبار چند ماه دیگر به تقویم اضافه می شد.

بابلیان معتقد بودند که خدایان، خورشید، ماه، سیارات و ستارگان را در آسمان قرار داده و بدقت بر آنها نظارت میکنند.

آنها دریافتند که سیارات در پهنه معینی از آسمان حرکت می کنند که به برج فلکی معروفند و الگوهای ستارگان این پهنه را به صور فلکی تقسیم نمودند ؛ آنها همچنین مشاهدات خود را از کسوفها، شهابها، ستارگان دنباله دار ثبت کردند.

 

 

ستاره شناسی مصری

مصریان باستان توجه کمی به حرکات سیارات داشتند واز ستاره شناسی تنها برای تعیین زمان استفاده میکردند .

آنها اولین مردمانی بودند که تقویمی مبتنی بر سال شمسی ابداع نمودند.

آن سال با طغیان رود نیل آغاز می شد که رخدادی سالیانه بود و برای جوامع زراعی مجاوراهمیتی حیاتی داشت و این طغیان با طلوع صبحدم ستاره شعرای یمانی، درخشانترین ستاره آسمان، مقارن بود.

 

ستاره شناسی چینی

قدمت اختر شناسی چینی به 4 هزار سال قبل از میلاد باز می گردد و چینیها متقاعد شدند که حرکات ستاره ها و سیارات راهنمای پیشگویی آینده است .

آنها بدقت آسمان را رصد نمودند وامروزه یاد داشتهای آنها درباره ستارگان دنباله دار و ابر نواخترها برای اخترشناسان کاربرد قابل ملاحظه ای دارد.

آنها توجه خاصی به کسوف مبذول داشتند و می پنداشتند که بد یمن است و تصور مینمودند که کسوف بر اثر خورده شدن خورشید توسط اژدها ایجاد میشود و در خلال کسوف به خیابانها می ریختند تا با کوبیدن قابلمه و ماهی تابه آن جانور را فراری بدهند.

 

 

تمدن مایاها

مایایی ها که در خلال سالهای 2 هزار قبل از میلاد و 900 میلادی ساکن آمریکای جنوبی بودند، معتقد بودند که سیارات و ستارگان خدایانند.
آنها برای رصد حرکات متغیر اجرام سماوی اهرامی بنا نهادند و تقویم شمسی دقیقی وضع نمودند ، آنها همچنین با محاسباتی وقوع خسوف و کسوف را پیش بینی میکردند.