.
.
مار : مادر
پر : پدر
برار : برادر
خاخر: خواهر
خی کار: کار سخت
خی واری: یه چیز تو مایه های مث خر
خی سر:سرسخت
خی:یه فحش یعنی گراز!
.
.
.
شمه حیاطه پیش آب چلامه
مرا تی مین قهر سلامه
تو که قهر خواستگاری، مو و نسیبم
سر راهان بدم دو مار سیاه
اول مه یار بز نداشته وفا
دوم مر بز نخیسم دنیا
.
.
.
بهار صبح که بلبل چهه چهه ژنه/چوپان بندون سری کو لله ژنه
گاین اسپیت بندون کو کرن ونگ/رفقون دوری چمه دلی ژنه چنگ
چمه دیل تنگ ترا؟/هیچ دفرسی چرا؟
.
.
.
تنه هر کس بومونو خسته بخته ، بی اشته زندگی کرده چه سخته،ترا غش!
یا بری – یا از بدا بام ، الان یندینه سر کرده وقته …
.
.
.
تی دیل دریا می دیل خشک زمینه/تی خنده تی نگاه چی دلنشینه/تی واسی من بزم دیل به دریا /که او دریا میان مردن شیرینه
.
.
.
سیاه شالی دبستم تی کمره / خیلی وقته من نرم تی خبره / خیلی وقته تو می حال وا نپرسی / مگر من بی وفا بوم تو بترسی
.
.
.
تــو دهِ می رادوار نیبی ، ستم بوخورده دیله ره دوا نیبی
تاکی واسی چوم بودوزم درچکا ور
من کی دانم هرگز نایی
تاکی می مُبتلا نیبی
.
.
.
تو دانستی کی می دیل/ تی چوم برایه نامویـی
صدتا خانقاه میانی / دست بدُعایه نامویی
نامویی می بیقراریه بیدینی ، گرم ارسو میشینه
جه اینتظاری بیدینی ، نامویی گرمه کوُنی
غُربت سرد مره تو ، دانستی ای بی وفا ، کی بی پنایم نامویی
.
.
.
دریا شو یو طوفان
ایتا دونیا اوخان
پوشت در پوشت
دمرده شبو دیل واترکان
ایتا کونه سو زنه که
آپا اوپا گودن
.
.
.
می موشتا وانکون کی دونیا فوگورده
جنگلانا واورس
تسکه دیلانه شب فوقوسانا
.
.
.
هاتو کی غورصا خایم دوارم
رویگار خورا لیسکا کونه
.
.
.
ایتا دریا دیل پستایی بوگودم
می هارای
طوفان وارگانه
.
.
.
دریا آوه جا نده
تام توم بزه پوشته
بی چوم پیله
تره خیالا شومه
.
.
.
خیالو
شبو
آسمانه جیگیفته تی تی
شه بزه جنگلا
جه می اوخان
انهمه تاسیانه
کی وا اوچینه!
.
.
.
دوارستی تو ایتا خانه خرابا ده چره
واچکستی کراهای واشکسه دارا ده چره
تو نانستی که واکفته مرا سخته روزیگار
کرا تینتیر بامویی بشکسه بالا ده چره