شـــــــیرخوار كرمـــــــند و نگـــــــران                         تا كه مــــــــادر ز كجا مى آید

در فراقــــــــند و هـــــمه منـــــتظرند                        كز كجا وصــــــل و لقا مى آید

از مســـــــلمان و جــــــهود و ترســا                       هر سحر بانــــگ دعــا مى آید

خــــنك آن هوش كه در گوش دلــش                      ز آســـمان بانگ صــلا مى آید

گـــــــوش خـــــود را ز جفا پاك كنـید                       زانك بانـــگى ز سمــــا مى آید

گـــــوش آلوده ننوشــــد آن بانــــــگ                     هر سزایى به ســـــزا مى آید

چشـــــم آلوده مكـــن از خد و خــال                     كـــان شهنشـــــاه بقا مى آید

ور شد آلوده به اشكش مى شــوى                    زانـك از آن اشـــك دوا مــى آید

كاروان شكر از مصـــــر رســـــــــــید                     شـــــرفه گــــــام و درا مـى آید

هین خمــــــــــش كز پى باقى غزل                     شــــــــاه گوینــــده مـا مى آید