بهترین مرطوب‌ کننده‌ های پوستی برای افراد دیابتی,مرطوب کننده ی مناسب برای دیابتی ها علاوه بر پیشگیری از عوارض دیابت و هزینه ی مناسب به راحتی مورد استفاده قرار می گیرد.

هرچند که برای این گروه از بیماران، تجویز مرطوب‌کننده‌های حاوی آمونیوم لاکتات متداول است، شواهد موجود برتری این گروه از مرطوب‌کننده‌ها در مقایسه با سایر مرطوب‌کننده‌های موجود در بازار، اندک است بنابراین بهتر است

براساس شرایط هر بیمار، در نظر گرفتن نسبت هزینه به فایده و عوارض جانبی احتمالی، مناسب‌ترین مرطوب‌کننده را برای وی نسخه کرد.مبتلایان به دیابت، اغلب از مشکلات اندام تحتانی نظیر زخم‌ها، عفونت‌ها و گاه حتی قطع پا نگران هستند.

این عوارض ممکن است با شکایتی ساده نظیر خشکی شدید پوست آغاز شوند. در چنین مواردی، برای کمک به پایدار نگه داشتن ساختار فیزیکی-شیمیایی پوست و کاهش عوارض ناشی از خشکی شدید (Xerosis)، تجویز مرطوب‌کننده‌ها توصیه می‌شود.

یک مرطوب‌کننده ایده‌آل، فراورده‌ای است که هزینه‌اش مناسب و استفاده از آن آسان باشد.

در عین حال شواهد نشان دهند که در پیشگیری از عوارض دیابت اثربخش است. در این مقاله، اثربخشی استفاده از مرطوب‌کننده‌های حاوی آمونیوم لاکتات در بیماران دیابتی در پیشگیری از بروز عوارضی نظیر زخم‌های ناحیه پا، عفونت‌ها و درنهایت قطع عضو بررسی شده است.

بازار رقابتی مرطوب‌کننده‌ ها

مرطوب‌کننده‌ها ممکن است حاوی نرم‌کننده (Emollient) باشند که در این صورت با کاهش تبخیر باعث حفظ رطوبت می‌شوند، یا ممکن است دارای ماده جاذب رطوبت باشند.

مرطوب‌کننده‌های حاوی آمونیوم لاکتات- نظیر آملاکتین (AmLactin) که به صورت غیرنسخه‌ای در برخی کشورها به فروش می‌رسد-حاوی آب برای آبرسانی، آمونیوم لاکتات به عنوان ماده کراتولیتیک، روغن معدنی و گلیسرین به عنوان حامل رطوبت و پترولاتوم به عنوان حفاظت‌کننده از پوست هستند.

آکوآفور (Aquaphor)، یک پماد درمانی پوستی است که حاوی پترولاتوم به عنوان محافظ پوست و نیز روغن معدنی و گلیسرین به عنوان حامل رطوبت است. مواد موثره موجود در اوسرین (Eucerin)، مشابه مواد موثره موجود در آکوافور هستند؛ اما حاوی گلیسرین بوده و پایه آن کرم است.

چنین فراورده‌هایی ممکن است در سایر بیماری‌های پوستی نیز تجویز شوند و فقط مختص مشکلات بیماران دیابتی نیستند.

اما برخی از فراورده‌ها مختص بیماران دیابتی‌اند. به عنوان مثال، کرم درمانی نئوتریک دیابتیک (Neoteric Diabetic Advanced Healing Cream)، حاوی آب به عنوان حامل رطوبت، دایمتیکون به عنوان ماده حفاظت‌کننده از پوست و ویتامینE برای تسریع بهبودی است.

کرم ویژه خشکی پوست پای دیابتی، حاوی 2 ترکیب محافظ پوست، پترولاتوم و دایمتیکون است.

کرم پای سالم (HealthyFeet Foot Cream)، حاوی آب به عنوان حامل رطوبت و آرژینین است. لوسیون حفاظت از پای هرباسین(Herbacin Foot Care) به عنوان یک ترکیب نسبتا طبیعی حاوی کارنوزین و ویتامینE، برای کمک به بهبود الاستیسیتی پوست ساخته شده است.

همچنین، هرباسین حاوی آب به عنوان حامل رطوبت و اوره به عنوان کراتولیتیک است. این فرآورده‌ها حاوی انواع مختلف روغن‌ها و مواد شیمیایی هستند که هدف اصلی آنها آبرسانی، حفظ رطوبت موجود و مراقبت از ساختار پوست است.

کدام مرطوب‌کننده ارجح است؟

در 26 آگوست سال 2013 میلادی، متاآنالیزی به بررسی مطالعات موجود در این زمینه پرداخت. ویژگی‌هایی که برای انتخاب مطالعات موجود در این زمینه در نظر گرفته شد

عبارت بودند از لزوم تعیین شدن شدت خشکی پوست از سوی پزشک، وجود خشکی (Xerosis) دوطرفه اندام تحتانی در شروع مطالعه و حداقل دوره 28 روزه مطالعه.

7 مطالعه برای بررسی کاربرد مرطوب‌کننده‌های حاوی آمونیوم لاکتات در بیماران با خشکی پا انتخاب شدند. 7 مطالعه انتخابی، از نوع تصادفی، دوسوکور و مقایسه‌ای بودند که آثار 2 ترکیب موضعی را در بیماران با خشکی دوطرفه پا بررسی کردند.

خشکی پوست پا براساس معیارهای 4 نمره‌ای و 7 نمره‌ای بررسی شد.

در مطالعه آدمولا و همکارانش (Ademola et al)، طی یک دوره 14 روزه درمان و سپس 14 روز پیگیری بدون دریافت دارو،18 بزرگسال مبتلا به خشکی متوسط تا شدید پوست پای دوطرفه شرکت داشتند.

در این مطالعه، در هر 2 گروه دریافت‌کننده لوسیون آمونیوم لاکتات 12 درصد و کرم اوره 40 درصد، خشکی به میزان یک نمره بهبود یافت.

به‌طور مشابه در مطالعه 6 هفته‌ای دکتر وهر و همکارانش (Wehr et al)، مداخلات به میزان قابل‌توجهی در مقایسه با وضعیت اولیه، خشکی پوست را در هفته‌های 6 و 10 کاهش داده بود. در این مطالعه 53 بیمار بزرگسال با شدت خشکی متوسط شرکت داشتند.

روگرز و همکارانش (Rogers et al) نیز طی مطالعه‌ای 3 هفته‌ای (3 هفته درمان و 3 هفته پیگیری) بهبودی قابل‌توجه خشکی پوست را از روز سوم درمان تا پایان مطالعه گزارش کردند.

در مطالعه 4 هفته‌ای (و سپس 2 هفته پیگیری) اوی و همکارانش (Uy et al)، تغییر قابل‌توجهی در شدت خشکی بیماران در مقایسه با میزان خشکی پایه مشاهده شد.

در مقایسه میزان بهبودی خشکی پوست به دنبال انواع مختلف مداخلات درمانی، آدمولا و همکارانش بهبود اندک اما معناداری در گروه دریافت‌کننده اوره پس از دوره 14 روزه درمانی مشاهده کردند. البته با گذشت 14 روز از قطع درمان، این بهبودی پایدار نماند.

روگرز و همکارانش نیز تفاوت قابل‌توجهی میان دو گروه دریافت‌کننده لوسیون آمونیوم لاکتات و گروه دریافت‌کننده لوسیون اسیدلاکتیک در دوره درمانی 3 هفته‌ای نشان دادند.

در مطالعه وهر و همکارانش، مقایسه میان 2 روش مداخله درمانی نشان داد که لوسیون آمونیوم لاکتات تفاوت اندک اما از لحظ آماری معناداری در میزان خشکی پوست پس از 6 هفته درمان در مقایسه با گروه مصرف‌کننده لوسیون اوسرین ایجاد کرده است.

4 مطالعه دیگر با هدف مقایسه مستقیم ترکیبات مرطوب‌کننده نشان داد که مرطوب‌کننده‌های موضعی در بهبود خشکی پوست برتری چندانی بر یکدیگر ندارد و هیچ تغییر معناداری در شدت خشکی پوست پای بیماران مشاهده نشد.

البته درنهایت تمام مبتلایان به خشکی پوست ناحیه پا در این مطالعات از مصرف مرطوب‌کننده‌ها بهره برده‌اند، اما نکته قابل‌توجه آن است که فقط در یکی از مطالعات بیماران دیابتی شرکت داشته‌اند و نتایج آن یک مطالعه را نمی‌توان به همه مطالعات تعمیم داد.

در 3 مطالعه هم بیماران در معرض خطر عارضه پای دیابتی از مطالعه خارج شدند و هیچ‌کدام از مطالعات انجام شده، آثار مرطوب‌کننده‌ها در به حداقل رساندن خطر یا پیشگیری از مشکلات اندام تحتانی نظیر زخم‌ها، عفونت‌ها و قطع عضو را بررسی نکرد.

نتیجه‌گیری

هنوز به درستی برتری مصرف فرآورده‌های حاوی آمونیوم لاکتات بر سایر ترکیبات مورد استفاده در درمان خشکی پوست اندام تحتانی در بیماران غیردیابتی ثابت نشده است.

هرچند مرطوب‌کننده‌های حاوی آمونیوم لاکتات خشکی را در برخی مطالعات کاهش داده‌اند، اما تفاوت بارزی از نظر بالینی ذکر نشد بنابراین، تجویز هر کدام از مرطوب‌کننده‌های عنوان شده ممکن است برای کاهش خشکی موثر باشد.

به علاوه، فقط یک مطالعه با شرکت بیماران دیابتی انجام شد و جمعیت آنها هم فقط بخش کوچکی از کل افراد تحت مطالعه را شامل می‌شد.

در اغلب مطالعات انجام شده، بیماران در معرض خطر بالای ابتلا به عوارض پای دیابتی از جمعیت تحت بررسی خارج شدند. براساس این آنالیز، توصیه می‌شود که هزینه‌های درمان و عوارض احتمالی آن در انتخاب محصول موضعی برای برطرف کردن خشکی پا در بیماران دیابتی و غیردیابتی در نظر گرفته شود.

منبع:سلامت ایران