اولین و جوان ترین خلبان زن ایرانی بعد انقلاب را بشناسید +عکس

امروز بشما جوانترین خلبان زن ایرانی را معرفی می‌کنیم که در رسانه ها بازتاب گسترده اي داشته است. مسافرانی که از دیدن یک بانوی جوان خلبان به شوق می‌آیند با تشویق و ایستاده کف زدن هاي خود باعث دلگرمی بانویی می‌شوند که برای رسیدن به این جایگاه بیش از حد توان خود زحمت کشیده و جنگیده است.

فهیمه احمدی دستجردی، بانوی 36 ساله اي که آرزوی پرواز را از کودکی در سر می پروراند و همیشه میخواست هم چون پرنده ها بال داشته و با بال هایش پرواز میکرد،او همبشه در نقاشی هایش خودرا در حالیکه بادبادکی در دست داشت ودر آسمان بود، به تصویر میکشید و سرانجام آرزوهایش وی را به سمتی برد که در ابتدا پاراگلایدر سواری را تجربه کرد،

راه هاي سخت را پشت سر گذاشت و رفته رفته خودرا در مقام تنها مهندس پرواز ایران و تنها بانوی ایرباس 320 ایران دید. با کاپیتان فهیمه احمدی دستجردی در یکی از پروازهایی که به تبریز داشت همکلام شدم تا از رمز و راز موفقیت هاي خود برایمان سخن بگوید.

کاپیتان فهیمه احمدی دستجردی، تنها بانوی ایرباس سوار 320 پر ایران به گفته خودش از کلانشهر تهران پا نگرفته است بلکه ریشه و بن مایه تحصیلات خودرا از شهری که مهد علم و هنر می نامد یعنی اصفهان پا گرفته است؛ «به خاطر کار پدرم به اصفهان رفته بودیم. برای همین دوره راهنمایی و دبیرستان را در همان شهر، در دبیرستان علامه امینی سپری کردم.

آنقدر در محیط اصفهان رقابت بر سر درس خواندن زیاد و جدی بود که همه ی تشویق می شدیم تحصیل کنیم. می‌خواهم این را بگویم که ریشه تحصیلی ام از یک شهرستان جوان زد.» بعد از اتمام دوره دبیرستان خانواده احمدی به تهران نقل مکان می‌کنند و او دوست داشت بعد از پذیرفته شدن در کنکور سراسری در رشته مهندسی دکتری تحصیل کند که اینکار میسر نشد.

او در تهران بعد از آشنایی با مرکز آموزش فنون خدمات هوایی که بعد از اخذ آزمون دانشجو می پذیرفت، مسیر زندگی خودرا عوض کرد ودر دوره هاي تعمیر و نگه داری قطعات هواپیما و خلبانی شرکت کرده و با نمره هاي بالا این دوره هاي آموزشی را به اتمام میرساند.

او در آزمون ورودی این مرکز پذیرفته شده ودر چند رشته نمره بالا کسب کرده ودر کلاس هاي خلبانی شرکت میکند. وقتی او عزم خودرا برای خلبان شدن جزم کرده ودر کلاس هاي مهندسی پرواز شرکت کرده بود، حالا این نگاه هاي جنسیتی بود که وی را اذيت می داد، وقتی در کلاس ها حضور وی را جدی نمی‌گرفتند، باعث می شد او در دو راهی ادامه دادن این مسیر یا منصرف شدن آن قرار گیرد.

گاهی تصمیم میگرفت عطای خلبانی رابه لقایش ببخشد و گاهی نیز این بی توجهی ها و جواب ندادن به پرسش هایش به او انگیزه می داد تا خودش را بعنوان یک زن به دیگران نشان دهد و بگوید «خلبانی یک تخصص است و دانش زن و مرد نمی شناسد، وقتی یک زن نیز می‌تواند این تخصص و مهارت را یاد بگیرد دیگر نیازی به این همه ی بی محلی و کم توجهی نیست، اگر فردی شایسته است پس کار مردانه و زنانه ندارد.»

باوجود همه ی سختیهای این راه، او با اعتماد به نفسی که در خود سراغ داشت، تصمیم گرفت با اتکا به توان خود مدارج ترقی را تا رسیدن به رتبه خلبانی طی کند. فهیمه احمدی دستجردی حالا در سایه زحمت و پشتکار خود یکی از نخستین زنان خلبان ایرانی و تنها بانوی ایرباس 320پر ایران بوده و 14 سال است که وارد دنیای هوانوردی شده است.

او دراین 14 سال سابقه کاری خود برای نخستین بار پرواز رابا هواپیمای توپولوف آغاز کرده و حدود 3 هزار ساعت پرواز با هواپیمای توپولوف 154 بعنوان مهندس پرواز داشته و بعد از این‌که درسال 89 پرواز با توپولوف ممنوع شد، بعنوان خلبان دوم هواپیمای ام‌دی مشغول به فعالیت شد ودر حال حاضر نیز هواپیمای ایرباس رابه پرواز در می آورد.

احمدی دستجردی حالا در کسوت یک بانوی خلبان تمام تلاش خود رابه کار گرفته است تا نگاه جنسیتی که روی این رشته سایه افکنده را از بین ببرد. بهمین منظور او جامعه بانوان صنعت هوانوردی ایران را تاسیس کرده است تا آنجا که در توان دارد این نگاه را در جامعه و در میان همکارانش اصلاح کند.

باوجود همه ی سختی هایي که برای خلبان شدن وجوددارد رسیدن به مرحله خلبانی هزینه هاي زیادی نیز دارد. به گفته احمدی دستجردی بحث مالی موضوع را نیز باید درنظر گرفت، یک خلبان حداقل 160 ساعت را برای گرفتن مدرک CPL و IR باید بگذراند که قیمت حدودی هر یک ساعت پرواز 450 هزار «تومان» است

که هزینه نهایی آن رقمی معادل 150 تا 200 میلیون تومان می‌شود. او حس و حال نخستین تجربه پرواز را هیچوقت فراموش نمیکند، پرواز تهران- مشهد که سفری آسمانی و البته تجربه دشواری بود:

«روز قبل ازآن خیلی سخت بود. کنار خلبان اصلی پرواز در کابین خلبان نشسته بودم. نه چیزی می‌دیدم، نه می شنیدم. معلم پرواز که کنارم نشسته بود، گفت فقط روی صندلی بنشین و از پریدن هواپیما لذت ببر، ولی من به شدت مبهوت بودم، روز بعدش باید همان پرواز را انجام می دادم. خیلی تجربه دشواری بود. نگاه دیگری داشتم بیرون را نگاه می‌کردم.

دیگر نگاه مهندسی نداشتم، آسمان برایم شکل دیگری داشت… مهمترین عکس العمل و واکنشی که از سوی مسافران دیده می‌شود، تعجب بیش از اندازه آنهاست که برایم جالب است، قبلا که مهندس پرواز بودم، مسافران زیاد متوجه حضورم نبودند اما از وقتی کمک خلبان شدم، چون باید برای اعلان پروازی خودم را معرفی میکردم، مسافران هم مرا شناختند.

بیشتر مسافران تعجب کرده و برخی منتظر میمانند تا وقتی به مقصد رسیدند، زود بیایند ما را ببینند و نحوه کارکردن ما را از نزدیک مشاهده کنند حتی بعضی وقت ها که کابین خلبان از بیرون معلوم است، مسافرانی که مرا می‌بینند، انگشت به دهان میمانند. برای همه ی مسافران جای سوال است که این خانم آنجا چه کار می‌کند؟ انتظار ندارند مرا داخل کابین خلبانی ببینند. این برخورد خوبشان برای من قوت قلب است که مصمم تر به کارم ادامه دهم.»

زمانی که خانواده وی در یکی از سفرها همراه او بودند، تشویق هاي مسافران به اوج خود میرسد و افتخاری میشود، برای فهیمه احمدی دستجردی. نخستین باری راکه خانواده ام سوار هواپیما بودند، آنقدر ذوق داشتم که حضور خانواده ام رابه مسافران اعلام کردم. با صدای بلند گفتم از این‌که پس از چند سال افتخار خدمت بشما عزیزان و به خصوص خانواده ام را دارم،

بسیار خوشحالم. وقتی جمله ام به اتمام رسید، صدای فریاد شادی و دست زدن مسافران آسمان را برداشت، هر چقدر مهماندارها به مسافران می‌گفتند سرجایتان بنشینید و کمربندها را ببندید، فایده نداشت، همه ی ایستاده بودند و دست می زدند. شادشده بودند و نوعی قدرشناسی در نگاهشان بود.