پارس ناز پورتال

شعر به مناسبت رحلت ملکوتی امام خمینی (ره)

شعر به مناسبت رحلت ملکوتی امام خمینی (ره)

شعر به مناسبت رحلت ملکوتی امام خمینی «ره» 

شعرهای جذاب و خواندنی به مناسبت فرا رسیدن رحلت ملکوتی رهبر و بنیان گذار انقلاب اسلامی امام خمینی «ره» برای دوست دارانش داریم. 

 

خمینی نور چشم همۀ نایب مهدی فاطمه«س»
واویلا واویلا واویلا…

 

نهضتش یاور قرآن شد باعث عزّت ایران شد
واویلا واویلا واویلا…

 

جماران بگو آقایت کو بنده ي حیّ یکتایت کو
واویلا واویلا واویلا…

 

جماران بگو از غمهایش از نماز شب و آوایش
واویلا واویلا واویلا…

 

امان از این غم و این غربت جماران کو امام امّت
واویلا واویلا واویلا…

 

دل به یادش خدایی باشد همه ي وقت کربلایی باشد
واویلا واویلا واویلا…

 

ذکر جان و دل روح الله یا حسین ، یا ابا عبدالله
یا حسین ، یا ابا عبدالله

 

اي شده کشته درنینوا اي سرت گشته از تن جدا
یا حسین ، یا ابا عبدالله

 

اي که خدّ التّریبی آقا شاه شیب الخضیبی آقا
یا حسین ، یا ابا عبدالله

 

نیمه ي خرداد و غم امام هست داغ دل از این دو عزا مدام هست
مکتب حسینی نهضت خمینی

 

سؤال عزّت را جواب هست رمز بقای انقلاب هست
واویلا واویلا واویلا…

 

با رحلتش آن نور چشم همۀ شد میهمان مادرش، فاطمه«س»
ناب و بی قرین بود وقف راه دین بود
با رفتن آن مهربان،یار ایران همه ي وقت شد عزادار
واویلا واویلا واویلا…

 

اگر چه دل ز ماتمش مضطر هست خامنه اي خمینی دیگر هست
نور هر دو عین هست ز نسل حسین هست
کلام او روح خداییست مرام او کرببلاییست
واویلا واویلا واویلا…

 

چه کربلا که سوز عالمین هست چه کربلا که مقتلُ الحسین هست
عزیز مصطفی تشنه لب ، سر جدا
نوحه ي دختر پیمبر حسین حسین غریب مادر
واویلا واویلا واویلا…

 

حضرت روح الله/ پیر و مراد ماست آوازه ي عشقش/ تو همه ي ي دنیاست
این شورِ تو قلب ما از خطبه ي غراشه
جمهوری اسلامی از یادگاریهاشه

 

نائب صاحب الزمان/ با یه نگاه مهربان
از وسط حسینیه/ لرزه مینداخت تو جهان
به کل مردم نورعین/ انداخت تو دلها شور و شین

 

مردم بهش لقب دادن/ گریه کنِ امام حسین
اي خدا! ما بی امام تو جهان بودیم بی نشون
اي خدا! دلم براش تنگ شده قدر آسمون

 

اي خدا! سلامم و به عبد صالح برسون
اگرچه از غصش/ هرساله ساله} می باریم اما یه رهبر چون/ سَيّد علی داریم
مثه یه خورشید بین قاب دلم می تابه

 

فداش بشم آقامو روضه خونِ اربابه
تا که روی منبر اومد/ با خطبه هاش غم سراومد
با جذبه ي نصیحتاش/ چشای فتنه دراومد

 

وقتی که خطبه می خونه/ شبیه حیدر می مونه
با صحبتاش جایی برا/ مکر زُبیر نمی مونه
آقامون، با اقتدارترینِ تو کلّ جهان

 

اي خدا! اونچه عیانه که چه حاجت به بیان
می‌بینم، دستاشو تو دستای صاحب الزمان