زنانی که لباس مردانه بر تن دارند و اگر از دور انها را ببینید فکر میکنید که مرد هستند اما حقیقت چیز دیگری است. در کوههاي دورافتاده آلبانی شمالی روستاهایی وجوددارد که در آن زنان مثل مردان زندگی و کار میکنند.
مو هاي آنها کوتاه است، شلوار مردانه می پوشند و نامهاي مردانه دارند. آنها بین مردها سیگار می کشند، با خودشان اسلحه حمل می کنند و شغلهاي مردانه مثل چوپان و راننده کامیون دارند.
اما آنها دوجنسه یا مبدل پوش نیستند. بلکه زنانی هستند که زندگی مردانه را در پیش گرفته اند نه به خاطر این که جنسیت خودرا بیان کنند بلکه برای این که از سیستم مرد سالاری ظالمانه فرار کنند.
اما چنین امتیازی هزینه هایي هم دارد. این زنان باید سوگند بخورند که تا آخر عمر مجرد بمانند. در تاریخ مدرن، زنان کوههاي دورافتاده شمال آلبانی، مثل هرجای دیگری حقوق بسیار کمی داشتند.
آنها نمیتوانستند رای دهند، تعداد زیادی از شغلها را داشته باشند، زمین بخرند یا وارد تعداد زیادی از موسسات شوند. به آنها ارث نمیرسید، نمیتوانستند کار کنند ودر آمد داشته باشند، ساعت داشته باشند یا با صدای بلند حرف بزنند.
این قوانین باستانی و آداب و رسوم اجتماعی پنج قرن است که دراین منطقه از آلبانی وجوددارد. طبق این قواعد زنان اموال شوهرانشان محسوب میشوند. ازدواج آنها هنگام تولد یا در اوایل کودکی تعیین و تثبیت میشود. هنگامیکه زنی واجد شرایط ازدواج می شود از خانه والدینش به خانه شوهر رفته و مراقبت از شوهر و بچهها و خانه داری تنها وظیفه او می شود.
وقتی بزرگ یک خانواده میمیرد و هیچ مرد وارثی وجود ندارد، زن مجرد خانواده میتواند نقش مرد رابه عهده بگیرد و بزرگ خانواده شود. او در مقابل دوازده نفر از روستاییان یا بزرگان قبیله سوگند می خورد مجرد بماند و نمی تواند هرگز زیر قولش بزند و ازآن زمان است که مرد می شود. می تواند شلوار بپوشد، ملک داشته باشد، شغل مردانه داشته باشد و همه ی حقوق و مزایای مردان را داشته باشد.
طی سالها زنان به دلایل مختلفی این عهد را بسته اند. عده اي از آنها برای اجتناب از ازدواج از پیش تعیین شده بدون رسوا کردن خانواده داماد منتخب و برخی دیگر برای اعلام اعتراض و استقلال اینکار را میکنند. هرچند این زنان ممکن است هرگز لذت زنانگی را تجربه نکنند و تمام عمرشان بدون همسر و بچه باشند، اما آزادی که به دست میآورند برای آنها ارزشش بیشتر است.
در چند دهه گذشته آلبانی پیشرفت قابل توجهی در زمینه حقوق زنان داشته، اما هنوز مدرنیته به بسیاری مناطق دورافتاده شمال کشور نرسیده است. عکاس آمریکایی «جیل پیترز» به این منطقه سفر کرده تا از زنانی که مرد شدند عکاسی کند. بنظر میرسد تنها صد نفر یا کمتر از چنین زنانی باقیمانده باشد. هرچه مدرنیته بیشتر وارد این مناطق روستایی می شود، این رسم هم منسوخ میشود.