گزارشگر ورزشی به سبک نعیمه ظفر 

نعمیه ظفر را می توان اولین گزارشگر زن دانست که بازی های بسکتبال را شور و شوق خاصی گزارش می کند و این موضوعی جالب در ایران خواهد بود. حرفه گزارشگری سال‌های سال در دستان مردان بوده و به همین دلیل هم گوش‌های ما برای تماشای یک مسابقه ورزشی، با صدای مردان خو گرفته است.

حالا اما مدتی است این قانون نانوشته در دست تغییر است. بعد از گذشت چند سال که زهره هاشمی در فوتبال گزارش زنده می‌کرد تا همین اواخر که والیبال هر هفته و با گزارش‌های کوتاه هیلدا حسینی‌خواه در رادیو شنیده می‌شود، این‌بار نوبت به بسکتبال رسید.

نعیمه ظفر، بازیکن سابق و مربی فعلی بسکتبال این روزها سراغ گزارشگری رقابت‌های بسکتبال بانوان رفته و حسابی هم خبرساز شده است. ظفر البته مربیگری را با هیچ چیزی در دنیا عوض نمی‌کند با این حال برنامه‌های جالبی هم در این حوزه دارد. کسی که عادل فردوسی‌پور هم چزو الگوهایش در این کار بوده، از شرایط آغاز این کار و برنامه‌های آینده‌اش با فرهنگستان فوتبال گفت و گو کرد.
حالا یک مربی بسکتبال هستید یا یک گزارشگر؟

اتفاقا قبل از هر چیزی دوست دارم برای همه توضیح بدهم که من نه خبرنگار هستم و نه گزارشگر حرفه‌ای. من مربی بسکتبال و استاد دانشگاه هستم اما حضور در برنامه جهان ورزش به عنوان کارشناس بخش بسکتبال این برنامه، راه ورود به این فضا را برای من باز کرذ. برنامه جهان ورزش دو سال پیش در شبکه رادیویی ورزش پخش می‌شد

و من مسئولیت اعلام اخبار و البته کارشناسی بخش بسکتبال بانوان را بر عهده داشتم. بعد از مدتی این برنامه تخصصی شد و نامش به جهان بسکتبال تغییر کرد. در ابتدا از یک ساعت زمان پخش برنامه تنها سه دقیقه به ما اختصاص می‌دادند. به همین دلیل من از شخص دکتر قاسمی مدیر شبکه خواستم که زمان ما را به حدود نیم ساعت افزایش دهند

تا بشود از مجری و کارشناس ویژه رشته استفاده کرد. خوشبختانه دکتر قاسمی هم که اگر حمایتشان نبود اصلا برنامه اینقدر رونق پیدا نمی‌کرد، این پیشنهاد را پذیرفتند و برنامه جان دیگری گرفت.

ایده گزارشگری از کجا آغاز شد؟

وقتی سوپرلیگ بسکتبال بانوان به روزهای پایانی‌اش نزدیک شد به این فکر کردیم که شاید بشود مسابقات را به شکل زنده گزارش کرد. ابتدا خواستیم تلویزیون را هم درگیر این موضوع کنیم تا به شکل تصویری فینال را گزارش کنیم اما متاسفانه به خاطر دلایل خودشان با ما همکاری نکردند اما رادیو ورزش نه تنها این پیشنهاد را پذیرفت، بلکه به شدت به ما اعتماد کرد و این فرصت را در اختیارمان گذاشت. فرصتی که باعث چنین بازتاب خوبی در جامعه شد.

کل بازی گزارش شد؟

برنامه گزارش به این شکل بود که ده‌دقیقه از بازی روز چهارشنبه و بیش از دهدقیقه از بازی فینال که در روز پنجشنبه برگزار شده بود را گزارش کردم. خیلی از این بابت برای جامعه بسکتبال بانوان خوشحال هستم. چون فرصتی بود که اسم بچه‌ها شنیده شود. بازیکنانی که مدت‌هاست بدون حاشیه تمرین می‌کنند و کمتر کسی آن‌ها را می‌شناسد.

می‌خواهی این کار را ادامه دهی؟

گزارشگری و یا برنامه‌های کارشناسی را دوست دارم. چون خودم هم بسکتبالیست بودم و در حال حاضر مربی هستم، این رشته را به خوبی می‌شناسم و با ادبیاتش آشنایی دارم. به همین دلیل هم ادامه دادن این کار را دوست دارم. البته که برای پیگیری بیشتر باید حسابی تمرین کنم و از اساتید این حوزه بخواهم که به من بیشتر یاد بدهند.

این علاقه باعث می‌شود مربیگری را کنار بگذاری؟

نه به هیچ وجه. بسکتبال تمام زندگی من است و آموزش این رشته به بچه‌ها و سنین پایه علاقه همیشگی من در زندگی بوده است. هیچ وقت حاضر نیستم این کار را به خاطر هیچ چیزی رها کنم.

الگوی خاصی هم داری یا سعی کردی شیوه گزارشگری فرد دیگری را اجرا کنی؟

یادم است بچه که بودم ساعت هفت صبح جمعه برنامه بسکتبال نوین با حضور وحید ابوالحسنی اجرا می‌شد. آن وقت‌ها نه اینترنت بود و نه مجلات و روزنامه‌ها اینقدر فعالیت داشتند. به همین دلیل تنها برنامه‌ای که در آن می‌شد بسکتبال را به خوبی دنبال کرد برای همه علاقه‌مندان این رشته، همین برنامه بود.

بعدترها هم گزارشگری افشین رضاپور در بسکتبال و یا حتی عادل فردوسی‌پور در فوتبال گزارش‌هایی بود که من سعی کردم از آن‌ها ایده بگیرم و نوع گزارش آن‌ها را تمرین کنم. البته چند سال پیش یک خانمی در فوتبال به اسم هاشمی هم گویا گزارش کرده بودند که من خیلی برای پیداکردن صدای این خانم جست و جو کردم اما متاسفانه چیزی پیدا نشد.

تا کجا می‌خواهی در این حرفه جلو بروی؟

من همیشه دوست دارم کارهای جدید و خلاقانه انجام دهم. مثلا به نظر من بسکتبال پتانسیل اینکه یک برنامه اختصاصی ورزشی در تلویزیون داشته باشد را دارد و باید به آن پرداخته شود. برنامه‌ای با نام ۴۰ که زمان مسابقه این رشته ورزشی است و یا کوارتر و در آن تمام اخبار این رشته اطلاع‌رسانی شود. کاری که بشود با حمایت رسانه ملی انجام شود و مهم هم نیست چه اسمی در آن کار می‌کند، مهم حمایت از جامعه بسکتبال ایران است.

بازتاب‌ها چطور بود؟

پیام‌های تبریک و تشویق زیادی دریافت کردم. از خود دکتر قاسمی گرفته تا رییس و نایب رییس فدراسیون و روابط عمومی وزارت ورزش تا ورزشکاران بسکتبال.
گارد منفی هم وجود داشت؟

البته که همیشه در چنین حرکت‌هایی افرادی هستند که موافق با شما نباشند. متاسفانه تعدادی از خانم‌ها در فدراسیون بودند که نمی‌دانم چرا واکنش مثبتی به این حرکت نشان ندادند. حتی سایت فدراسیون که همه اخبار را پوشش می‌دهد، یک کلمه از این موضوع ننوشت.

مبلغی هم برای گزارش‌ها دریافت کردید؟

قطعا خودتان در فضای رسانه‌ای هستید و می‌دانید که چگونه است. نه به هیچ عنوان حرف از پول زده نشده است و من این کار را فقط برای عشق و علاقه‌ای که دارم انجام دادم. به خاطر اینکه لیگ بسکتبال بانوان واقعا حقش بیشتر از این‌هاست.

در دنیای مربیگری چه هدف ویژه‌ای دارید؟

من ابتدا بازیکن بودم. بعد از سال ۸۶ که مربیگری را شروع کردم فعالیتم بیشتر در رده سنی پایه بوده است. الان هم مدتی است که طرحی چهارساله را به فدراسیون ارائه داده‌ام که در آن آموزش مربی‌گری در تمام کشور است تا ورزشکاران پایه به طور یکسان در کشور رشد کنند و اگر به خوبی پیش برود به امید خدا هفتماه دیگر تیم زیر شانزدهسال را برای مسابقات آسیایی اعزام می‌کنیم.

و به عنوان یک عضو ازجامعه بسکتبال، به نظرتان موضوع بازی با حجاب در میادین بین المللی چه زمانی حل می‌شود؟

اتفاقا قراربود در بازی فینال ناظر فیبا در سالن حضور داشته باشد تا وضعیت یک مسابقه رسمی باحجاب را ببیند اما نمی‌دانم چه کسانی پیگیری نکردند که این کار انجام نشد. حالا قرار است ۲۶فروردین ناظر فیبا در یک بازی نمادین حاضر شود. امیدوارم این اتفاق بیفتد و مجوز هم صادر شود.