برخی از آداب و رسوم مردم قبایل جهان میباشند که واقعا عجیب می باشند, مردم هند که در داشتن آداب و رسوم گوناگون در جهان زبانزد میباشند موضوع این مقاله ما نیز قرار گرفته اند. علی رغم تمامی ترقی هایي که در عرصه ي تکنولوژی در قرن هاي جدید صورت گرفته هست اما هنوز بخش هایي از جوامع سراسر جهان
ترجیح میدهند که با همان روشها و سنت هاي قدیمی خود زندگی کنند و این موضوع به علت بی خبری انها از تکنولوژی هاي نوین و تاثیری که بر آسان شدن زندگی داشته, نیست. در واقع آنها علی رغم اطلاع از تکنولوژی هاي پیشرفته ي امروزی و کارآیی آنها هم چنان ترجیح میدهند که با روشهای قدیمی و سنتی خود زندگی کنند.
اگر چه اطلاعات نسبتا کمی در مورد برخی از این قبایل بدوی در دست هست اما برخی از آنها نیز به راحتی در مورد سنت ها و قواعد زندگی خود با دیگران گفتگو میکنند. برخی از سنت ها و قوانین این قبایل منطقی و قابل درک هست اما برخی نیز کاملا عجیبوغریب بنظر رسیده و شما را از طرز فکر این افراد حیرت زده خواهد کرد. در ادامه ي این مقاله قصد داریم شما را با آداب و سنت هاي عجیب متعارف در بین هفت قبیله ي ساکن کشور هند آشنا کنیم.
۱-قبیله سنتینلسی, جزایر آندامان
قبیله ي “سنتینلسی” «Sentinelese» که در مرز بین بنگلادش و هند زندگی میکنند یکی از بدوی ترین قبایلی هست که در جهان زندگی میکنند. اضافه بر اینکه انها هیچ علاقه اي به در هم آمیختن با جوامع نوین ندارند بلکه به شدت نیز در مقابل این موضوع دیدگاه کاملاً سختگیرانه و غیردوستانه اي دارند.
چیز زیادی نمیتوان در مورد زندگی و سنت هاي این قبیله گفت زیرا رابطه برقرار کردن با آنها تقریبا غیرممکن هست. تنها چیزی که در مورد این قبیله کشف شده این هست که به شدت به سطل هاي قرمز رنگ علاقه دارند.وقتی که گروهی از باستان شناسان پیروز شدند بدون مورد هدف قرار گرفتن با تیر و کمان افراد
این قبیله به آنها نزدیک شوند, تعدادی سطل قرمز و سبز رنگ را با تعدادی خوک به آنها هدیه دادند. افراد قبیله در نخستین فرصت خوک ها را کشته و دفن کردند و در ادامه نیز سطل هاي سبز را جا گذاشته و تنها سطل هاي قرمز را با خود به درون جنگل بردند.
۲- قبیله جاراوا, جزایر آندامان
اگر چه مردم قبیله ي “جاراوا” «Jarawa » به اندازه ي افراد قبیله ي سنتینلسی از زندگی نوین متنفر نیستند اما هم چنان روشهای زندگی سنتی و باستانی خود را حفظ کرده اند. بدبختانه تولید جاده در مسیر زندگی این قبیله باعث شده که جهانگردان و جوامع نوین به محل زندگی آنها هجوم ببرند.
وقتی که پای رژیم خوراکی به میان میآید افراد این قبیله عادات عجیبی دارند. انها از خوردن گوشت ماهی, خوک و دیگر حیوانات لذت میبرند اما هیچ علاقه اي به شکار آهو ندارند. در حالیکه در محل زندگی انها جمعیت زیادی از آهو زندگی میکند انها به هیچ وجه آهوها را شکار نمیکنند.
احتمالاً آنها آهو را مقدس می شمارند و به همین علت از کشتن آن امتناع می نمایند. همچنین این قبیله نام کودکان را پس از رسیدن به دوران بلوغ تغییر میدهند. برای اینکار مراسم بزرگی برپا شده و طی آن, پسران نوجوان باید یک خوک وحشی را شکار کرده و به افراد روستا تقدیم کند.
دختران نیز بدن خود را با گل و لای, روغن خوک و صمغ درخت می پوشانند و سپس برای انها نام هاي جدیدی انتخاب میشود. دیدنی اینکه افراد این قبیله از روشهای سنتی مثل گیاهان دارویی خاص برای جلوگیري از بارداری بهره گیری میکنند.
۳- قبیله چنچو, آندرا پرادش
قبیله ي “چنچو” «Chenchu» گروهی میباشند که اکثراً در آندرا پرادش هند زندگی کرده و به یک لهجه ي خاص از زبان “تلوگو” «Telugu» به نام “چنچو” گفتگو میکنند. مردم این قبیله در مسائل عاشقانه در سنجش با دیگر جوامع ساکن هند بسیار نوین فکر میکنند. در واقع جوانان این قبیله آزادند
با هر شخصی که دوست دارند ازدواج کنند و هیچ فشاری از سوی والدین و یا جامعه در این اساس به آنها وارد نمیشود. گرچه در درون قبیله نیز ظبقات اجتماعی گوناگونی وجود دارد که نباید ازدواجی بین آنها رخ دهد و هر فرد معمولا تنها در بین طبقه ي خاص خود آزاد به ازدواج هست. اضافه بر این, بار دیگر برخلاف شمار زیادی از جوامع هندی, این قبیله دیدگاه مدرنی نسبت به مقوله ي طلاق دارد و زنان و مردان مطلقه به راحتی میتوانند بار دیگر ازدواج کنند.
۴- قبیله بهیل, راجستان
قبیله “بهیل” «Bhil» یکی از بزرگترین قبایل در هند هست که در حدود ۴۰ درصد از کل جمعیت ایالت راجستان از مردم این قبیله میباشند. مردم این قبیله کاملاً مستقل بوده و روشها و سنت هاي خاص خود را دارند. در این قبیله, برخلاف بسیاری دیگر از جوامع هندی, زنان آزادی بیشتری داشته
و از دستمزد مساوی با مردان برخوردار میباشند. زنان نیز مثل مردان در مراسمات و اعیاد به کشیدن سیگار و نوشیدن نوشیدنی هاي خاص و گاه الکلی روی می آورند و کسی مانع انها در این اساس نخواهد بود. از همه ي عجیب تر اینکه قانون چند همسری در مورد زنان قبیله وجود داشته و هر زن پس از نخستین ازدواجش میتواند چندین همسر داشته باشد.
۵- قبیله سانتال, شرق هند
“سانتال ها” «Santhals» در بخش هاي شرقی کشور هند به خصوص بنگال غربی, اوریسا, جهارخند, بهار و آسام زندگی میکنند. آنها ارتباطاتی زیادی با دیگر جوامع داشته و اضافه بر زبان اصلی سانتالی به چندین زبان دیگر نیز سخن میگویند. با این وجود زبان نوشتاری آنها کاملاً جدید بوده و در سال ۱۹۲۵ تدوین شده هست.
اگر چه سانتال ها بی خدا نیستند اما علاقه ي نیز به عبادت بت ها و الهه ها ندارند. در واقع انها برخلاف دیگر ساکنان هند نه معبد دارند و نه بت و الهه برای عبادت و به جای آن خدایان و ارواح محلی را می پرستند. مردم این قبیله به شدت از ارواح میترسند و برای دلجویی از ارواح دست به هر کاری میزنند, به خصوص قربانی کردن حیوانات.
۶- قبیله موندا, جهارخند
افراد قبیله ي “موندا” «Mundas» در جهارخند هند از نظر شمار بسیار کم میباشند اما خصوصیت هاي دیدنی و متمایزی دارند. افراد این قبیله برای زندگی در داخل روستا یا مکان خاصی زور ندارند و آزادانه در اساس هاي ورزشی, ادبی و سیاسی فعالیت دارند. نکته ي دیدنی در مورد
این قبیله این هست که هر شخصی باید نام خانوادگی خود را حفظ کند و نمیتواند آن را تغییر دهد. نام خانوادگی هر شخصی از یک حکایت و افسانه ي قدیمی در مورد اجداد آنها سرچشمه میگیرد.
۷- قبیله خاسی, مگالایا
قبیله “خاسی” «Khasi» یک قبیله ي کاملاً صلح جو و آرامش طلب هست و اسمشان را از زبانی که به آن گفتگو میکنند گرفته اند: زبان خاسی. اگر چه شمار زیادی از افراد قبیله از دین سنتی خود اطاعت میکنند اما شمار زیادی از آنها به ادیان بزرگ تری مثل اسلام و مسیحیت گرویده اند.
از دیگر خصوصیت هاي منحصر به فرد در این قبیله رواج مادرتباری در آن هست,بدین معنا که کودکان قوانین خاندان مادران خود را پذیرفته و نام خانوادگی مادر روی فرزندان گذاشته میشود. همچنین ارث به مادران میرسد و نه پدران. همین طور دختران در انتخاب همسر خود آزاد بوده و زنان نیز برای طلاق گرفتن از شوهران خود آزادی زیادی دارند.
در صورتی که زنی خواهش طلاق نماید خواهش او بدون قید و شرط مورد قبول قرار گرفته و تمامی فرزندان و مال و اموال خانواده از آنِ او خواهند بود. بعد از مرگ مادر, تمامی دارایی ها و اموال او به کوچک ترین دخترش خواهد رسید. مراسم طلاق نیز دیدنی هست و در آن مرد ۵ سکه به همسر خود میدهد.
زن نیز به همان اندازه به آن اضافه کرده و آن را پس خواهد داد. سپس این سکه ها به پیر روستا داده شده تا آنها را دور بیندازد و بدین ترتیب این دو از هم جدا میشوند.
فرهنگ و آداب و رسوم مردم جهان،آداب و رسوم قبایل هندی،آداب و رسوم مردم قدیمی هند،عرف و رسومات هندوستان