بیماری افسردگی پنهان در جامعه و عدم درمان

مریضی افسردگی پنهان در جامعه و عدم درمان 

افراد مبتلا به افسردگی آن را به عنوان یک مریضی نمی شناسند تا برای درمان آن اقدام کنند. بنابراین اکثر افراد به حال خود رها می‌شوند. موضوع روز جهانی سلامت امسال افسردگی و شعار آن «بیایید درمورد افسردگی گفتگو کنیم» هست. افسردگی یک کسالت روحی متداول هست که افراد با هر سنی، از هر قشری

و در هر کشوری را مبتلا میکند. افسردگی نوعی مریضی‌ هست که با غم و ناراحتی ماندگار و ازدست دادن علاقه و اشتیاق به انجام فعالیت‌هاي عموما لذت بخش توصیف می شود که با ناتوانی در انجام فعالیت‌هاي هرروز برای حداقل دو هفته همراه می‌‌شود.

خطرابتلا به افسردگی در صورت مواجه شدن با فقر، بیکاری، وقایع حیاتی از قبیل مرگ یکی از عزیزان یا قطع یک رابطه عاطفی، مریضی جسمی و مشکلات ناشی از مصرف الکل و موادمخدر افزایش می‌یابد. باید بدانیم افسردگی قابل جلوگیری بوده و میتواند به طور موثر درمان شود. معالجات مذکور شامل گفتاردرمانی یا تجویز دارو یا ترکیبی از هردو هست.

به گزارش سازمان ملل متحد،کارزار روز جهانی سلامت امسال، تمامی افراد از هر سن و جنسیت و یا اوضاع اجتماعی را هدف قرارداده هست. به علاوه، در سازمان جهانی بهداشت تصمیم بر آن شد تا بر روی سه گروه نوجوانان، زنان در سن باروری «به ویژه پس از زایمان» و سالخوردگان «60 ساله به بالا» که اکثر در معرض خطر ابتلا به افسردگی میباشند، تمرکز شود.

چرا روی افسردگی تمرکز شده؟
حدود 70 تا 80 درصد افرادی که افسردگی را تجربه کرده‌اند، تحت درمان قرار نمیگیرند. این اختلاف، شکاف وسیعی هست که پرکردن آن تلاش‌ گسترده‌اي لازم دارد و یکی از مهم ترین دلایل آن، انگ و برچسبی هست که بر اختلال‌هاي روحی و روانی از جمله افسردگی گذاشته می شود. این امر به نابرابری در تخصیص منابع و یا توسعه

خدمات کیفیتی برای افراد مبتلا به اختلال روحی منجر می‌‌شود.‌ باید بر این امر غلبه کنیم تا مطمئن شویم افراد مبتلا و خانواده‌هایشان به خدمات درمانی دسترسی دارند.شعار موضوعی امسال “گفتگو درمورد افسردگی” هست که هدف آن، ترویج گفتگو در سطح جامعه درمورد حقوق افراد مبتلا به اختلال‌هاي روحی و روانی،

از جمله افسردگی، برای دسترسی به خدمات درمانی با کیفیت و نیز ارتقای آگاهی درمورد چگونگی معالجات قابل دسترسی هست. صحبت دربارۀ افسردگی چه به شکل فردی باشد مثلاً با عضوی از خانواده، یا یک دوست یا یک فرد متخصص و چه به شکل جمعی و در مکان‌هاي اجتماعی باشد مانند مدرسه،

محل کار و یا در رسانه‌هاي خبری، بلاگ‌ها و رسانه‌هاي اجتماعی، کمک می کند تا تاثیر تبعیض و انگ‌گذاری به حداقل کاهش یافته و نهایتاً افراد بیشتری در جستجوی کمک و یاری خواهند بود.

علائم و نشانه‌هاي افسردگی کدام‌اند؟
افراد مبتلا به افسردگی معمولاً تعدادی از علائم زیر را نشان میدهند: ازدست دادن انرژی، تغییر در اشتها، اختلال خواب، تشویش و اضطراب، ازدست دادن تمرکز، تردید و دودلی، بی‌قراری، احساس بی‌ارزشی یا گناه یا نومیدی، فکر آزاررسانی به خود و یا خودکشی

برای افراد مبتلا به افسردگی چه می توانیم انجام دهیم؟
– درمورد افسردگی اکثر بخوانیم و فرا بگیریم.

– تصریح کنیم که تنها میخواهیم کمک کنیم. بدون این که قضاوت کنیم،شنونده باشیم. توصیه حمایت بدهیم.

– افراد مبتلا را تشویق کنیم تا از کمک افراد متخصص «چنانچه در دسترس باشند» بهره بگیرند. توصیه کنیم تا درهنگام وقت ملاقات، همراه انها باشیم.

– چنانچه دارو تجویز شد، کمک کنیم تا به موقع مصرف شود. صبور باشیم زیرا معمولاً چند هفته طول می کشد تا احساس بهبودی حاصل شود.

– کمک کنیم تا وظایف روزمره فرد بیمار به طور مرتب و طبق الگوی منظم خواب و خوراک انجام شوند.

– انها را به تمرین‌هاي ورزشی و شرکت در فعالیت‌هاي اجتماعی تشویق کنیم.

– آن ها را تشویق کنیم تا بر جنبه‌هاي مثبت،به جای جنبه‌هاي منفی تمرکز کنند.

– چنانچه درمورد آزار رساندن به خود فکر می کنند، یا تاکنون به انجام آن مبادرت کرده‌اند، انها را تنها نگذاریم. از مراکز خدمات اورژانس یا از یک متخصص مراقبت سلامت، کمک‌ بیشتری طلب کنیم. در همین حال، داروها و اشیاء تیز و برنده و سلاح‌هاي گرم را از دسترس انها دور کنیم.

– ضمنا از خود ما هم غافل نباشیم. سعی کنیم راه‌هاي کسب آرامش را بیابیم و به انجام کارهای مورد علاقه خود ادامه دهیم.