دوست یابی معمولا برای کودکان کار سختی هست، به ویژه وقتی که طفل اجتماعی نباشد و اکثر گوشه نشینی اختیار کند. همۀ موانع که برطرف شوند و همۀ مهارتها هم که آموخته شوند و در همدلی و احساسات هم که مشکلی نباشد و موقعیتش هم که فراهم شود، باز شروع یک ارتباط رفاقت از همۀ سختتر هست.
معمولا سختترین بخش همینجا هست. به ویژه کودکانی که اعتمادبهنفس کافی ندارند، می ترسند حرفی بزنند که وضعیت را بدتر کند یا باعث شود مورد تمسخر همسالان خود قرار بگیرند. کودکی که عادت به نه شنیدن ندارد، هر پاسخ منفی را ممکن هست به حساب رد شدن کامل یا دوست داشته نشدن بگذارد
و به همین علت هم ترجیح بدهد فاصله بگیرد. در این میان، یادگیری چند نکته مهم، میتواند تا حد زیادی کار دوستیابی را تسهیل کند. طفل با دانستن این نکات، خودباوری بالاتری هم برای شروع ارتباط خواهد داشت، به ویژه اگر آنها را تمرین کرده باشد و بازخوردهای خوبی هم دریافت کرده باشد.
حالت چهره:
حالت چهره هم در دوستیابی اهمیت دارد. کودکان خوشرو که با تبسم و خنده حرف می زنند، اکثر مورد دقت قرار می گیرند و به افراد، حس دوستانه بیشتری میدهند. اگر به نزدیکان خود دقت کنید، احتمالاً میبینید که کسانی که خوشرو و خوشخنده میباشند، معمولا رفقا بیشتری دارند و آسانتر هم دوست پیدا می کنند.
طبیعی هست که کودکی که استرس دارد، از چیزی نگران هست یا میترسد، افسرده هست یا خودباوری کمی دارد، نمی تواند الکی بخندد، پس گذشته از تشویق او به تبسم و خنده، به او کمک کنید این دشواری های را برطرف کند.نشان دادن احساسات با بهره گیری از حالت چهره هم، به طرف مقابل نشان می دهد که او دارد به حرفش گوش میدهد و واکنش نشان می دهد، مانند بالا انداختن ابروها هنگام شگفتزده شدن، باز کردن دهان هنگام تعجب و . …
تماس چشمی:
تماس چشمی مناسب در برقراری ارتباط خیلی مهم هست. بزرگترها به تماس چشمی عادت دارند، معنای نگاههاي گوناگون را میفهمند وآنقدر آن را در طول زندگی خود در موقعیتهاي گوناگون تمرین کردهاند و شاهد پیامدهایش بودهاند که دیگر برایشان موضوعی عادی و پیشپاافتاده هست. اما برای طفل اینطور نیست. کودکان نیاز به تعلیم در مورد تماس چشمی مناسب دارند.
برایشان توضیح بدهید که تماس چشمی مناسب چه خصوصیتهاي دارد: نه آنقدر به اطراف نگاه کنند که بهطرف مقابل احساس بیتوجهی بدهد و نه آنقدر به او خیره شوند که او احساس عدم امنیت داشته باشد.برایش توضیح بدهید که معمولا بیشازاندازه به اطراف نگاه کردن، یعنی من حوصلهام سر رفته، این موضوع برایم دیدنی نیست، نمی خواهم گوش بدهم یا وقت ندارم به حرفهاي تو گوش بدهم.
همین طور بیشازحد خیره شدن به چشمان کسی، معمولا یا به معنای خشم داشتن نسبت به او هست، یا اینکه در روابط بسیار خودمانی و عاشقانه رخداد میافتد و به همین علت هم در هر دو معنا، به فردی که می خواهی با او دوست شوی، احساس عدم امنیت میدهد.
به او فرصت تمرین بدهید. برترین جا برای تمرین، در منزل و با اعضای خانواده هست، چراکه از همۀ موقعیتهاي دیگر، احساس امنیت بیشتری دارد و اعضای خانواده با بازخوردهای مناسب، بدون ایجاد احساس نگرانی از اینکه ارتباط خود را با او به هم میزنند، به او در برقراری تماس چشمی مناسب کمک می کنند.
جملههاي خوب:
به گزارش پارس ناز معمولا چند جمله خوب در نخست روابط وجود دارد که نه خیلی فوری وارد ارتباط شدن را خواهش کند، بطوری که طرف مقابل احساس ناامنی کند و خود را عقب بکشد و نه اینکه حس دوستانهاي در آن نباشد و به طرف مقابل این احساس را ندهد که با هم قرار هست دوست باشند یا این، یک نوع خواهش رفاقت هست. این جملهها بسته به طفل، توانمندیها و علائقش و نیز آسان بودنش، متفاوت هست. برای رسیدن به جملههاي مناسب:
اجازه بدهید الگو بگیرد. میتواند از کتابهاي خوب در این اساس بهره گیری کند یا با دقت به رفتار همسالانش که توانایی بالایی در دوستیابی دارند نگاه کند. یادگیری دیدناي از برترین راهکارها برای آموختن رفتار اجتماعی دلخواه هست. در نهایت او باید به جملههاي خاص خودش برسد، جملههایي که وقتی بیان میشوند، مصنوعی نباشند و او در بیان آنها احساس راحتی داشته باشد.
به او فرصت تمرین بدهید. برایش توضیح بدهید که هر چیزی، مانند راه رفتن، با تمرین و زمین خوردن همراه هست، تا سرانجام به نتیجه دلخواه برسد. از او پشتیبانی کنید و اعتماد به نفسش را تقویت کنید.با او در منزل تمرین کنید. نقش بازی کنید و اجازه بدهید آنچه یاد گرفته را با شما در بین بگذارد و تمرین کند.
به او نشان بدهد که میفهمید چهقدر این موضوع برایش اهمیت دارد و سرسری و سهلانگارانه رفتار نکنید، چرا که ممکن هست ناخواسته باعث شوید احساس خواری کند.